آکادمی اطفال آمریکا (AAP) دستورالعمل جدیدی برای درمان کودکان و نوجوانان مبتلا به چاقی منتشر کرد.
به گزارش سیناپرس همدان، دستورالعمل های 73 صفحه ای یک رویکرد پیشگیرانه را ترسیم می کند که در آن کودکان و خانواده هایشان در مورد درمان های کاهش وزن سریع و زود هنگام مشاوره دریافت می کنند. درمان‌ها شامل برنامه‌های زمان‌بر است که به تغذیه و فعالیت بدنی کودکان می‌پردازد، همچنین شامل داروهای کاهش وزن برای کودکان در سن ۱۲ سالگی و جراحی‌های متابولیک و چاقی برای نوجوانان ۱۳ سال و بالاتر خواهد بود.
هدف این دستورالعمل ها مهار پیامدهای منفی سلامت مرتبط با چاقی درمان نشده در دوران کودکی است. در کوتاه مدت و بلندمدت، کودکان و نوجوانان مبتلا به چاقی با خطر بالای بیماری قلبی، فشار خون بالا، مقاومت به انسولین، پیش دیابت و دیابت نوع 2 مواجه هستند. بر اساس این گزارش، مطالعات نشان می‌دهد که وزن کودک بسیار پیش‌بینی‌کننده وزن در نوجوانی و بزرگسالی است و ارتباط بین چاقی و افزایش خطرات سلامتی در بزرگسالان مشخص شده است. نویسندگان نوشتند، بنابراین با درمان زودهنگام چاقی از سوی پزشکان، AAP قصد دارد یک عمر مشکلات سلامتی را برطرف کند.
دستورالعمل جدید با واکنش های متفاوتی روبرو شد و برخی از کارشناسان آن را به عنوان یک تغییر “بی موقع و بسیار سخت” در نحوه برخورد پزشکان آمریکایی با چاقی کودکان توصیف کردند. برخی دیگر استدلال کردند که این روش تعصب ضد چربی را تداوم می بخشد و ممکن است پزشکان را وادار کند تا به مداخلات تهاجمی به عنوان درمان های خط اول، به جای آخرین راه حل، دست یابند.
ما از کارشناسان نظر آنها را درباره دستورالعمل ها پرسیدیم و آنها به طور کلی موافقت کردند که AAP یک بررسی مبتنی بر شواهد از چاقی دوران کودکی و بهترین درمان های موجود ارائه کرده است. با این حال، در حال حاضر، اکثر کودکان احتمالاً استاندارد طلایی مراقبت توصیه شده توسط دستورالعمل ها را دریافت نخواهند کرد. بنابراین، یک متخصص پیشنهاد کرد، این خطر وجود دارد که متخصصان اطفال متعصب، به کودکان توصیه کنند وزن خود را کاهش دهند، اما زمان کافی برای هدایت ایمن آنها را در طول فرآیند ندارند، و به طور بالقوه کودکان را در برابر اختلالات غذا خوردن آسیب پذیر می کند. علاوه بر این، دانشمندان همچنان در حال تجزیه و تحلیل در مورد عواقب طولانی مدت داروهای کاهش وزن هستند.
دکتر جیسون ناگاتا، متخصص اطفال و متخصص اختلالات تغذیه در نوجوانان در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، گفت: من فکر می کنم چالش این است که بسیاری از بیماران دسترسی، منابع یا زمان لازم برای شرکت در درمان ساختار یافته و حرفه ای چاقی کودکان را ندارند. ناگاتا گفت که خارج از این برنامه‌ها، درمان کاهش وزن توصیه شده، ممکن است توسط کودکان به اندازه کافی دنبال نشود.
وی گفت: به عنوان یک متخصص اختلالات تغذیه، مراجعات زیادی از سوی نوجوانانی دریافت کردم که قبلاً به آنها گفته شده بود چاق هستند و باید وزن خود را کاهش دهند و آنها کاهش وزن را به حد افراط رساندند. تحقیقات انجام شده توسط ناگاتا نشان می‌دهد که نوجوانان در مقایسه با همسالان لاغرتر خود، نوجوانان مسن‌تر و بزرگسالان جوان دارای اضافه وزن یا چاقی، بیشتر درگیر رفتارهای غذایی نابه‌هنجار مانند غذا نخوردن طولانی مدت هستند، اما احتمال ابتلا به اختلالات خوردن نسبت به همسالان کم وزن کمتر است. این خطرناک است زیرا نوجوانان مبتلا به اختلالاتی مانند بی اشتهایی، حتی اگر کم وزن نباشند، همچنان می توانند به طور خطرناکی بیمار باشند.
ناگاتا گفت که پزشکان باید بیماران را از استفاده از استراتژی‌های خطرناک کنترل وزن منصرف کنند، خطرات آن را توضیح دهند و بر میزان و درجه کاهش وزن بیماران نظارت کنند و AAP در گزارش خود راهنمایی‌های مشابهی را ارائه می‌کند. ناگاتا گفت، اما بسیاری از پزشکان آموزش های محدودی در زمینه اختلالات خوردن و زمان محدودی برای تعامل با بیماران خود دارند، بنابراین اطمینان از دریافت این نوع مراقبت از کودکان می تواند دشوار باشد.
AAP همچنین نمونه هایی از زبان خنثی را برای استفاده در مکالمات در مورد وزن کودک ارائه می دهد، و به طور کلی، دستورالعمل ها چاقی را به عنوان یک بیماری پیچیده و مزمن تحت تأثیر عوامل بی شمار، از ژنتیک گرفته تا کنش اجتماعی-اقتصادی، به جای پیامد برگشت پذیر انتخاب های شخصی تعریف می کنند.
دکتر شیثال ردی، روانشناس بالینی که متخصص در پزشکی چاقی در مرکز باریاتریک اموری است، گفت: دستورالعمل ها به جای تثبیت بر روی یک عدد در مقیاس، بر “درمان کل کودک” تاکید دارند. ردی که تا همین اواخر با کودکان و نوجوانان در یک کلینیک چاقی اطفال کار می‌کرد، گفت: هدف در اینجا لاغر کردن بچه‌ها نیست، بلکه این نیست که آنها را در یک سایز توده بدنی مشخص قرار دهیم.
در عمل، این به معنای در نظر گرفتن سابقه پزشکی کودک و خانواده او، علائم حیاتی و آزمایشگاهی، عادات تغذیه و فعالیت بدنی، سلامت روانی و شرایط اجتماعی است، نه اینکه فقط شاخص توده بدنی (BMI) تخمینی از چربی بدن با استفاده از وزن و قد محاسبه شده را بررسی کنید.
با این حال، BMI همچنان در ارزیابی کودک نقش دارد، اگرچه این معیار به عنوان معیاری نادقیق از چربی و شاخص ضعیف سلامت کلی مورد انتقاد قرار گرفته است. روش‌های دقیق‌تر اندازه‌گیری چربی بدن هزینه و زمان بیشتری دارند و بنابراین به طور منظم در کلینیک‌ها یا تحقیقات استفاده نمی‌شوند.
ردی می‌گوید: اگرچه این ابزار ناقص است، اما همچنان ابزار مفیدی است. من به نوعی BMI را به عنوان چراغ راهنمایی زرد تصور می کنم، سیگنالی برای کاهش سرعت و دیدن اینکه چه اتفاقی برای سلامتی کودک می افتد.
دکتر سارا همپل، رئیس کمیته راهنمای عمل بالینی AAP در مورد چاقی و نویسنده اصلی این دستورالعمل‌ها، گفت: هرچه این شاخص بالاتر باشد، احتمال اینکه کودک دارای چربی اضافی باشد، بیشتر است. اضافه وزن به عنوان BMI در شاخص 85 یا پایین تر از شاخص 95 برای کودکان هم سن و جنس، و چاقی به عنوان BMI در شاخص 95 یا بالاتر از آن تعریف می شود. این دسته بندی ها در نمودارهای جدید توسعه یافته رشد BMI برای کودکان و نوجوانان مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری منعکس شده است.
هامپل گفت: و با این حال، هنوز تنها یکی از چندین اقدامی است که ما از نظر تعیین سلامت کودک به آن نگاه می‌کنیم، و اینکه آیا وزن آنها بر روی شخص تأثیر منفی می‌گذارد یا نه.
اگر به کودکی برای درمان کاهش وزن توصیه می شود، چه گزینه هایی وجود دارد؟
یکی از آنها مصاحبه انگیزشی است، نوعی مشاوره که در آن پزشکان به بچه ها و خانواده هایشان کمک می کنند تا برای تنظیم تغذیه و فعالیت بدنی خود تلاش کنند. یک مداخله مشابه اما گسترده‌تر، به نام رفتارهای بهداشتی فشرده و درمان سبک زندگی (IHBLT)، بر ایجاد تغییرات مشابه در شیوه زندگی و پایدار ساختن آنها در دراز مدت تمرکز دارد.
در دستورالعمل ها آمده است: IHBLT اغلب زمانی موثر است که چهره به چهره رخ می دهد، کل خانواده را درگیر می کند، و حداقل 26 ساعت درس تغذیه، فعالیت بدنی و تغییر رفتار را طی 3 تا 12 ماه ارائه می دهد. به گفته ردی، اگرچه این نوع برنامه‌ها توسط تحقیقات پشتیبانی می‌شوند، اما برای بسیاری از بچه‌ها به راحتی قابل دسترسی نیستند، زیرا تعداد کمی از مؤسسه‌ها میزبان آنها هستند و به ندرت تحت پوشش بیمه قرار می‌گیرند.
به عنوان مکمل IHBLT، پزشکان ممکن است به کودکان مبتلا به چاقی داروهای کاهش وزن پیشنهاد دهند، مشروط بر اینکه سن آنها 12 سال و بالاتر باشد. این درمان ها شامل Wegovy (نام عمومی semaglutide)، تزریقی یک بار در هفته است که بر نحوه ارتباط مغز و روده تأثیر می گذارد و اشتهای بیمار را کاهش می دهد.
همپل گفت که داروهای کاهش وزن تأیید شده برای کودکان در آزمایشات تقریباً یک ساله آزمایش شده اند، اما ما هنوز اطلاعاتی در مورد اینکه مثلاً پس از پنج یا 10 سال استفاده چه اتفاقی می افتد نداریم. و توصیه های مشخصی در مورد مدت زمان استفاده کودکان از داروها وجود ندارد.
نوجوانان 13 ساله و بالاتر با چاقی شدید، به این معنی که BMI آنها برابر یا بیشتر از 120 درصد شاخص 95 برای سن و جنس است، همچنین ممکن است برای ارزیابی جراحی متابولیک و چاقی به یک متخصص ارجاع داده شوند.
شواهد نشان می‌دهد که این جراحی‌ها می‌توانند وزن نوجوانان را کاهش داده و با شرایط سلامت مرتبط با چاقی، مانند دیابت و فشار خون بالا مقابله کنند. به گزارش NPR، با این حال، متخصصان اختلالات تغذیه نگرانی‌هایی را در مورد این که این روش‌ها چگونه و چه چیزی را بیماران می‌توانند بخورند، ایجاد کرده‌اند که می‌تواند به رابطه آنها با غذا آسیب برساند. به گفته STAT، دیگر کارشناسان نگران هستند که پزشکان خیلی سریع به جراحی روی بیاورند، بدون اینکه گزینه های دیگر را درنظر بگیرند.
برخی دیگر استدلال می کنند که جراحی فقط گزینه دیگری برای بیماران است و در صورت نیاز باید در نظر گرفته شود.
دکتر استفان کوک، متخصص داخلی و دانشیار که در مرکز پزشکی دانشگاه روچستر در مورد چاقی کودکان و نوجوانان تحقیق می کند، گفت: تعریف بیش از حد یا تاکید بیش از حد بر ذکر این نکته وجود دارد که [دارو درمانی] و جراحی ممکن است یا می تواند ارائه می شود. او گفت: چند مرحله قبل از در نظر گرفتن این موارد وجود دارد، و آنها فقط برای افرادی که دارای سطوح شدیدتر چاقی هستند، باید در نظر گرفته شود.
منبع: livescience
مترجم: سید سپهر ارومیهء