به گزارش سیناپرس همدان، تیمی از محققان پزشکی در دانشگاه استنفورد، با همکاری یکی از همکاران از موسسه علوم زیست پزشکی در تایوان، راهی ممکن برای پیشگیری یا درمان آسیب ریه مرتبط با کووید طولانی مدت کشف کرده اند. این تیم در مطالعه خود که در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد، ژنهای مرتبط با تحریک یک واکنش التهابی بیش از حد به عفونت COVID-19 در ریهها را جدا کردند و آنها را در موشهای آزمایش خاموش کردند تا از آسیب ریه جلوگیری کنند.
همه گیری جهانی ثابت کرده است که به طور منحصر به فردی چالش برانگیز است. ویروس SARS-CoV-2 از تلاشها برای توقف گسترش آن گرفته تا توسعه درمانها و واکسنها و ظهور ضد واکسنها برای مبارزه با پیشرفتهای علمی، خود را به عنوان یک دشمن بزرگ نشان داده است. و در حالی که میزان توجه به این بیماری همه گیر کاهش یافته است، ویروس هنوز از بین نرفته است. و همچنین توانایی آن را دارد که برخی از قربانیان را با آسیب فیزیکی طولانی مدت و گاه دائمی بر جای بگذارد.
آسیب ناشی از این ویروس که کووید طولانی نامیده می شود، می تواند در اندام های مختلفی از جمله مغز، قلب و ریه ها رخ دهد. در این تلاش جدید، تیم در کالیفرنیا اشاره کرد که بیش از 200 نفر به دلیل آسیب ناشی از عفونت COVID-19 تحت پیوند ریه قرار گرفته اند. این گروه با مشکوک شدن به اینکه ممکن است این مشکل مبنای ژنتیکی داشته باشد، یک مطالعه توالی یابی انجام داد که این بیماران را با سایرینی که چنین آسیبی نداشتند مقایسه کردند.
در مطالعه خود، تیم تحقیقاتی دریافتند که آسیب ریوی ناشی از عفونت کووید در واقع ناشی از واکنش بیش از حد سیستم ایمنی به ویروس و التهاب ناشی از آن است. برای آزمایش احتمال جلوگیری از چنین واکنش بیش از حد، تیم ارگانوئیدهای ریه انسان را به موش های آزمایشی پیوند زد و آنها را با نسخه مهندسی شده ویروس SARS-CoV-2 آلوده کرد. این منجر به آسیبی شد که در بیماران انسانی مبتلا به عفونتهای استاندارد کووید دیده میشود. آنها سپس به موشهای آزمایشی آنتیبادیهایی دادند که برای مسدود کردن ژنهایی در ریههایشان طراحی شده بود که با واکنش بیش از حد به قرار گرفتن در معرض ویروس و التهاب مرتبط بود. چهار هفته بعد، آزمایشها نشان داد که این درمان منجر به کاهش فیبرومها و بافت ریهای شد که به حالت عادی بازگشته بودند.
این تیم خاطرنشان میکند که آزمایشهای بیشتری مورد نیاز است، اما نشان میدهد که رویکرد آنها میتواند یک رویکرد درمانی بالقوه برای پیشگیری و درمان آسیب ریوی در بیماران به دلیل کووید طولانی باشد.
این مطالعه و مطالب بیشتر در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
مترجم: سید سپهر ارومیهء