جهان پر از میدان های مغناطیسی است که اگرچه جهان از نظر الکتریکی خنثی هستند، اما اتم ها می توانند به هسته های با بار مثبت و الکترون های با بار منفی یونیزه شوند.
به گزارش سیناپرس، وقتی بارهای مثبت و منفی الکترون ها شتاب می گیرند، میدان های مغناطیسی ایجاد می کنند. یکی از رایج ترین منابع میدان های مغناطیسی در مقیاس های بزرگ از برخورد بین و درون پلاسمای بین ستاره ای ناشی می شود که یکی از منابع اصلی میدان های مغناطیسی برای میدان های مغناطیسی در مقیاس کهکشانی است.
به گفته محققان میدان های مغناطیسی باید در مقیاس های بزرگتر نیز وجود داشته باشد. در بزرگترین مقیاس کیهان، ماده در ساختاری به نام شبکه کیهانی توزیع شده است. ابرخوشه های بزرگ کهکشان‌ها با حفره های خالی از هم جدا می شوند که رشته های نازکی از مواد بین کهکشانی بین این ابرخوشه ها کشیده شده و یک شبکه کیهانی از ماده ایجاد می کنند.
پژوهشگران از نظر تئوری معتقدند: بیشتر این شبکه یونیزه است، بنابراین باید میدان های مغناطیسی بین کهکشانی وسیع اما ضعیفی ایجاد کند. ستاره شناسان قادر به مشاهده این میدان های مغناطیسی وب نبوده اند، اما یک مطالعه جدید اولین کشف را در این زمینه انجام داده است.
ستاره شناسان توضیح می دهند: ما نمی توانیم به طور مستقیم میدان های مغناطیسی را که میلیاردها سال نوری از ما فاصله دارند، تشخیص دهیم. در عوض، ما آنها را از طریق تأثیراتشان بر ذرات باردار مشاهده می کنیم. هنگامی که الکترون ها و سایر ذرات در امتداد خطوط میدان مغناطیسی مارپیچ می شوند، نور رادیویی ساطع می کنند.
با نقشه برداری از این سیگنال رادیویی، ستاره شناسان می توانند میدان های مغناطیسی کهکشانی را ترسیم کنند. اما رشته های شبکه کیهانی آنقدر پراکنده هستند که نور رادیویی که از خود ساطع می کنند بسیار ضعیف و خیلی کمرنگ است که به راحتی قابل تشخیص نیست. در ضمن، از آنجایی که کهکشان های نزدیک سیگنال های رادیویی قوی تری ایجاد می کنند، سیگنال شبکه می تواند توسط نویز رادیویی کهکشانی خفه شود.
برای غلبه بر این چالش، تیم تحقیقاتی بر نور رادیویی قطبی شده متمرکز شد که انتشارات رادیویی هستند که جهت گیری خاصی دارند بنابراین تیم پژوهشی می تواند به راحتی این سیگنال را از پس زمینه رادیویی کیهانی خارج کند.
به گزارش سیناپرس، جالب اینجاست که با جمع آوری داده ها و مقایسه آن با نقشه های شبکه، تیم تحقیقاتی سیگنال رادیویی منتشر شده از شبکه را تأیید کرد. این نتیجه نه تنها اولین تشخیص میدان مغناطیسی شبکه کیهانی است، بلکه شاهدی قوی برای اثبات وجود امواج ضربه ای در رشته های بین کهکشانی است. گفتنی است که پیشتر این امواج در شبیه سازی های کامپیوتری ساختارهای کیهانی دیده شده بود، اما این اولین شاهدی است که این موضوع را تایید می کند.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Universe Today منتشر شده است.
مترجم: ندا جوادهراتی
No tags for this post.