پلیمر یکی از پرمصرف ترین مواد مورد نیاز در صنایع پلاستیک سازی است که می تواند تاثیرات نامطلوبی بر سلامت انسان و محیط زیست داشته باشد. به تازگی محققان موفق به ساخت نوعی پلیمر با کیفیت از ضایعات هویج شده اند که قابل تجزیه است.
به گزارش سیناپرس، هویج به دلیل ترکیباتی به نام کاروتنوئید در طیفی از رنگ های قرمز، نارنجی، زرد و بنفش وجود دارد. این ماده گیاهی با واکنش با اشعه ماوراء بنفش مضر به سلامت چشم کمک می کنند. محققین طی مطالعات جدید خود دریافتند که ساختار مولکولی کاروتنوئیدها مانند β- کاروتن شبیه به بلوک های ساختمانی برخی پلیمرها است.
به تازگی تیمی از پژوهشگران انجمن شیمی آمریکا گزارش دادند که طی آزمایش های خود توانستند ترکیبی را که از بتا کاروتن به دست آورند که بر اساس آن می توان نوعی پلیمر با کیفیت و تجزیه پذیر تولید کرد.
امروزه پلیمرها و پلاستیک های تشکیل شده از مواد طبیعی و زیست تخریب پذیر برای استفاده در محصولات مصرفی بسیار مورد نیاز هستند. پیش از این دانشمندان با استفاده از وانیلین و ملانین، پلیمرهای مبتنی بر ویژگی های زیستی ایجاد کرده اند که دارای خواص رسانای الکتریکی بوده و برای ذخیره انرژی، کاربردهای زیست پزشکی و حسگرها مناسب هستند. به گزارش سیناپرس، کاروتنوئیدها مجموعه دیگری از ترکیبات طبیعی هستند که انتظار می رود بارهای الکتریکی را منتقل کنند، اما آنها به طور گسترده در طراحی پلیمری آزمایش نشده اند. یکی دیگر از مزایای احتمالی پلیمر ساخته شده از هویج این است که این ترکیبات آن در حضور اشعه ماوراء بنفش و برخی مواد شیمیایی از هم جدا می شوند.
این تیم تحقیقاتی به سرپرستی دکتر آزالیا یووا، دکتر آنجلا لین و دکتر هلن تران می خواستند از ترکیبی با منبع کاروتنوئید برای ساختن ماده‌ای تجزیه پذیر استفاده کنند که به طور انتخابی با اسید و نور خورشید تجزیه شود.
به گزارش سیناپرس، برای تحقق این هدف، محققان کاروتنوئید مشتق شده از بتا کاروتن، دی آلدئید ۱۰ کربنی، و p-phenylenediamines، گروهی از ترکیبات مورد استفاده در پلیمرهای تجزیه پذیر را ترکیب کردند تا سه پلی آزومتین متفاوت بسازند. وقتی این ماده خشک شد، رنگ مواد حاصل از سیاه تا قرمز روشن متغیر بود.
محققان در آزمایش‌های اولیه تشخیص دادند که نسخه قرمز روشن ایجاد شده با p-phenylenediamine حاوی دو زنجیره جانبی هگزیل است که بهترین گزینه برای آزمایش به شمار می رود.
آزمایش های بعدی نشان داد: این ماده به طور کامل به اجزای اصلی خود در محلول های اسیدی تجزیه می شود و به طور بالقوه قابل بازیابی است. با این حال، زمانی که از نور خورشید و اسید مصنوعی استفاده شد، این روند سرعت گرفت.
به گزارش سیناپرس، محققان با ادامه آزمایش های خود دریافتند با گذر زمان، این پلیمر به دی آلدئیدهای کوچکتر و سایر ترکیبات تجزیه شد. هدف بعدی محققان، بررسی این ماده با هدف ارزیابی توانایی این پلیمر کاملاً تجزیه پذیر برای هدایت الکتریسیته است.
مترجم: رضوان خندان
منبع: technologynetworks
No tags for this post.