کشف علت مقاومت تومورها به شیمی درمانی

محققان مکانیسمی را کشف کردند که توسط آن سلول های تومور در برابر شیمی درمانی در سرطان کولورکتال مقاوم می شوند.

به گزارش سیناپرس همدان، شیمی درمانی مبتنی بر پلاتین که برای درمان سرطان کولورکتال پیشرفته استفاده می شود، در سلول های سالم اطراف سلول های سرطانی تجمع می یابد و در نتیجه می تواند حساسیت تومور به درمان را کاهش دهد. این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده و توسط موسسه تحقیقات پزشکی بیمارستان دل مار (IMIM-Hospital del Mar) با همکاری موسسه تحقیقات بهداشتی INCLIVA و چند موسسه سرطان شناسی دیگر انجام شد.

تعداد زیادی از بیماران سرطانی با درمان مبتنی بر پلاتین درمان می شوند. با این حال، بسیاری از تومورها قادر به ایجاد مقاومت در برابر درمان هستند. در این مطالعه، محققان نمونه‌های تومور از بیماران و مدل‌های پیش بالینی سرطان کولورکتال را برای درک بهتر مقاومت در برابر درمان مبتنی بر پلاتین مورد بررسی قرار دادند. آنها مشاهده کردند که پلاتین به طور برجسته در سلول های سالمی که سلول های سرطانی را احاطه کرده اند، به ویژه در فیبروبلاست ها، سلول هایی که به تشکیل بافت کمک می کنند، تجمع می یابد. علاوه بر این، این تجمع بیش از دو سال پس از اتمام درمان ادامه دارد. این کشف با استفاده از تکنیک های توسعه یافته در زمین شناسی و اعمال شده در نمونه های بیولوژیکی انجام شد.

تاثیر پلاتین بر فیبروبلاست ها

محققان توانستند نشان دهند که چگونه تجمع پلاتین در فیبروبلاست ها باعث فعال شدن ژن های خاص مرتبط با پاسخ ضعیف به شیمی درمانی و پیشرفت تومور می شود. در میان آنها، پروتئین TGF-β این فیبروبلاست ها را برای حمایت از روند تهاجمی سلول های سرطانی و مقاومت در برابر درمان هدایت می کند. از این نظر، دکتر الکساندر کالون، رئیس آزمایشگاه تحقیقات ترجمه در میکرومحیط تومور در IMIM-Hospital del Mar که این مطالعه را رهبری می‌کند، اشاره می‌کند که فعال شدن فیبروبلاست‌ها توسط اگزالیپلاتین می‌تواند مکانیسم‌هایی برای مقاومت در برابر همان شیمی‌درمانی ایجاد کند.

در حال حاضر هیچ نشانگر زیستی پیش‌بینی‌کننده‌ای برای سودمندی شیمی‌درمانی در سرطان کولورکتال وجود ندارد. تجزیه و تحلیل حدود 30 بیمار قبل و بعد از شیمی درمانی ارائه شده در این مطالعه نشان می دهد که سطح پریوستین شاخصی از فعالیت TGF-β در فیبروبلاست ها است و به عنوان یک نشانگر قوی برای پاسخ به شیمی درمانی عمل می کند. در واقع، مزایای درمان در بیماران با سطوح پریوستین بالا قبل ویا بعد از شیمی درمانی به طور قابل توجهی کاهش یافت. بر این اساس، شیمی‌درمانی در تومورهای دارای سطوح بالای پریوستین در مدل‌های پیش بالینی سرطان کولورکتال مؤثرتر بود.

در نتیجه، دکتر جنیفر لینارس، نویسنده اول این مطالعه، بیان می‌کند که ما مکانیسم مقاومت در برابر شیمی‌درمانی مبتنی بر پلاتین و نشانگر این مقاومت را در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال کشف کرده‌ایم. به گفته دکتر کالون، این نشان دهنده اهمیت در نظر گرفتن ریزمحیط تومور هنگام توسعه درمان های سرطان است. او می‌گوید: در حال حاضر شیمی‌درمانی‌ها بر اساس تأثیرشان بر سلول‌های سرطانی ارزیابی می‌شوند، نه بر اساس سلول‌های سالمی که ریزمحیط تومور را تشکیل می‌دهند و از سلول‌های سرطانی محافظت می‌کنند.

یافتن راهی برای غلبه بر مقاومت در برابر درمان

محققان اکنون در حال کار بر روی توسعه یک رویکرد جدید برای بهبود اثربخشی شیمی درمانی در سرطان کولورکتال هستند. این مطالعه جدید در انتظار انتشار مبتنی بر ترکیب دارو با یک پپتید است که از تجمع پلاتین در فیبروبلاست ها جلوگیری می کند.

به گفته دکتر آندرس سروانتس، مدیر علمی موسسه تحقیقات بیومدیکال INCLIVA و CIBERONC، این یافته‌ها نقشی را که سلول‌های غیرسرطانی می‌توانند در پاسخ به شیمی‌درمانی ایفا کنند و راه را برای سرطان‌شناسی دقیق با شناخت تنوع مکانیسم‌های حساسیت و مقاومت به درمان‌ها و عمل بر روی آن‌ها هموار می‌کند و امکان مراقبت شخصی‌تر از بیمار را فراهم می‌کند.

دکتر کلارا مونتاگوت، رئیس بخش تومورهای گوارشی در بیمارستان دل مار و سایبرونک می افزاید: این مطالعه گام مهمی به سوی درک اینکه چرا شیمی درمانی در همه بیماران سرطانی به یک شکل عمل نمی کند و چگونگی جلوگیری یا معکوس کردن مقاومت است. این کار همچنین برای نشان دادن اینکه درمان سرطان باید نه تنها سلول‌های سرطانی بلکه سلول‌های سالم تومور را نیز در نظر بگیرد، ضروری است. گام مهم بعدی توسعه استراتژی‌های دارویی است که بر روی سلول سرطانی اثر می‌گذارد و ریزمحیط را به نفع از بین بردن تومور تعدیل می‌کند.

این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.

مترجم: کیانوش کرمی