بر اساس یک پروژه تحقیقاتی انجام شده توسط دانشمندان در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، مشخص شد: الگوهای زمین شناسی بزرگ در زهره، به نام تاج، ممکن است پاسخی به چگونگی انتشار گرما از این سیاره ارائه دهد.
به گزارش سیناپرس، به طور کلی در برخی سیارات منظومه شمسی از جمله زمین، هسته سیاره، گوشته اطراف خود را گرم کرده و سپس گرما به لایه بیرونی یا لیتوسفر منتقل می شود. این حرارت از طریق اتمسفر سیاره ای وارد فضا شده و استمرار آن در طول زمان منجر به سرد شدن گوشته سیاره شده و در زمین حرکت صفحات تکتونیکی را ایجاد می کند.
سازمان فضایی ناسا در بیانیه ای مطبوعاتی که خلاصه ای از این یافته ها را ارائه می کند، اعلام کرد: زمین و زهره سیارات سنگی تقریباً یکسانی بوده و از نظر ساختار شیمیایی سنگ هایشان تقریباً مشابه هستند، بنابراین هر دو سیاره باید گرمای داخلی خود را با سرعت یکسانی در فضا از دست بدهند.
در حال حاضر چگونگی از دست رفتن گرمای هسته درونی زمین به خوبی شناخته شده است، اما مکانیسم جریان گرمای زهره تا امروز ناشناخته بوده و به شکل یک راز باقی مانده بود.
باید توجه داشت که سیاره زهره صفحات تکتونیکی ندارد و زمانی اعتقاد بر این بود که این سیاره دارای یک لیتوسفر ضخیم است. تحقیقات جدید حاکی از آن است که بخش‌هایی از لیتوسفر زهره بسیار نازک تر از آن چیزی است که قبلاً تصور می شد و فعالیت‌های زمین شناسی در این مناطق گرما را از سیاره خارج می کند.
به گزارش سیناپرس، دانشمندان آزمایشگاه پیشرانه جت مطالعات خود را بر اساس بررسی مجدد تصاویری از سطح زهره که توسط فضاپیمای ماژلان در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی گرفته شده بود، انجام دادند. این تیم مطالعاتی برای درک بهتر پدیده فوق، ۶۵ ساختار زمین شناسی روی سطح را بررسی کردند که به عنوان Coronae یا ساختار تاج مانند شناخته می شود.
این تاج ها دارای ساختاری تقریباً دایره‌ای هستند که می توانند صدها مایل وسعت داشته باشند و گمان می رود در اثر فعالیت‌های درونی زهره تشکیل شده اند.
سازمان ناسا در این رابطه گفت: برای محاسبه ضخامت لیتوسفر اطراف این تاج ها، محققان عمق تراش ها و برآمدگی های اطراف هر تاج را اندازه گرفتند. بر این اساس مشخص شد که برآمدگی ها در مناطقی که لیتوسفر انعطاف پذیرتر یا کشسان تر است، فاصله بیشتری با هم دارند.
محققان همچنین با انجام اندازه گیری های جدید تاج در تصاویر ماژلان به این نتیجه رسیدند که تاج های زهره در جایی قرار گرفته اند که لیتوسفر سیاره در نازک ترین و فعال ترین حالت خود قرار دارد.به گزارش سیناپرس،در ادامه محققان از یک مدل کامپیوتری استفاده کردند تا مشخص کنند که لیتوسفر نزدیک این تاج ها تقریباً ۷ مایل ضخامت دارد که بسیار نازک تر از آن میزانی است که قبلا تصور می شد.
به گزارش سیناپرس، سوزان اسمرکار سرپرست این تیم مطالعات و پژوهشگر ارشد آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا در این رابطه گفت: در حالی که زهره ساختار زمین شناسی به سبک زمین ندارد، به نظر می رسد این مناطق از لیتوسفر نازک اجازه می دهند مقادیر قابل توجهی از گرمای هسته سیاره خارج شود.
شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Geoscience منتشر شده است.
مترجم: فاطمه کردی
No tags for this post.