یک مطالعه عظیم از سوابق سلامت نشان داد که COVID-19 ممکن است به طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری خود ایمنی را افزایش دهد.
به گزارش سیناپرس همدان، بر اساس بزرگترین مطالعه در نوع خود، ابتلا به کووید-19 ممکن است خطر ابتلا به بیماری خودایمنی را در ماه‌های پس از عفونت تا 43 درصد افزایش دهد.
Anuradhaa Subramanian، محقق انفورماتیک سلامت در دانشگاه بیرمنگام، که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: تأثیر این مطالعه بسیار زیاد است، این قوی‌ترین شواهد تاکنون برای پاسخ به این سوال در مورد خطر ابتلا به بیماری کووید-19 و خود ایمنی است. تحقیق جدید، که هنوز مورد بررسی همتایان قرار نگرفته است، در پایگاه داده medRxiv ارسال شد.
دانشمندان قبلاً COVID-19 را با افزایش خطر بیماری خود ایمنی مرتبط می‌دانستند که در آن سیستم ایمنی به اشتباه به قسمت‌های سالم بدن حمله می‌کند. با این حال، این تحقیق محدود به مطالعات کوچکی بود که فقط بر چند بیماری متمرکز بود، مانند کم خونی همولیتیک خودایمنی، که بر گلبول‌های قرمز خون تأثیر می‌گذارد، و سندرم گیلن باره، که بر سلول‌های عصبی تأثیر می‌گذارد.
اکنون، محققان سوابق سلامتی 640000 نفر در آلمان را که در سال 2020 به کووید-19 مبتلا شده اند و 1.5 میلیون نفر که آگاهانه به ویروس کرونا مبتلا نشده اند در آن سال تجزیه و تحلیل کرده اند تا بررسی کنند که چگونه عفونت ممکن است بر خطر ابتلا به هر یک از 30 بیماری خودایمنی تأثیر بگذارد.
آنها میزان ابتلای افراد به بیماری‌های خودایمنی را در سه تا ۱۵ ماه پس از مثبت شدن آزمایش کووید-۱۹ مورد بررسی قرار دادند. آنها این نرخ ها را با افرادی که به کووید-19 مبتلا نشده بودند مقایسه کردند. تقریباً 10 درصد از شرکت کنندگان در هر گروه بیماری های خودایمنی قبلی داشتند.
در بین افرادی که سابقه خودایمنی نداشتند، بیش از 15 درصد از افرادی که مبتلا به کووید-19 شده بودند، برای اولین بار در طول دوره پیگیری به بیماری خودایمنی مبتلا شدند، در حالی که تقریباً 11 درصد از افرادی که به کووید 19 مبتلا نشده بودند به بیماری خود ایمنی مبتلا شدند. به عبارت دیگر، احتمال ابتلا به بیماری خودایمنی در گروه COVID-19 نسبت به گروه کنترل 43 درصد بیشتر بود.
در میان افرادی که دارای بیماری خودایمنی بودند، افرادی که مبتلا به کووید-19 شده بودند، 23 درصد بیشتر شانس ابتلا به یک بیماری خودایمنی اضافی در دوره مطالعه را داشتند.
COVID-19 به شدت با افزایش خطر واسکولیت مرتبط بود که باعث التهاب رگ های خونی می شود. گروهی که قبلاً آلوده شده بودند، نسبت به گروه غیر عفونی، 63 درصد بیشتر از یک نوع واسکولیت به نام آرتریت تمپورالیس داشتند. مشکلات ناشی از خود ایمنی با تیروئید، اندامی پروانه‌ای شکل در گلو که هورمون‌ها را آزاد می‌کند، و بیماری پوستی پسوریازیس نیز به شدت با عفونت قبلی COVID-19 مرتبط بودند، همچنین آرتریت روماتوئید که باعث تورم در مفاصل می‌شود.
Subramanian گفت: این یافته ها را نمی توان نادیده گرفت. ما باید تحقیق کنیم که چگونه کووید-19 به طور بالقوه باعث ایجاد بیماری خودایمنی می شود، زیرا بسیاری از افراد همچنان از اثرات کووید-19 رنج می برند. محققان خاطرنشان کردند: فرضیه‌های متعددی در مورد اینکه چگونه کووید-19 ممکن است باعث ایجاد خودایمنی شود وجود دارد، و این احتمال وجود دارد که مکانیسم‌های متفاوتی بر سیستم‌های اندام مختلف تأثیر بگذارد.
جگادیش بایری، استاد علوم و مهندسی زیست شناسی در موسسه فناوری هند پالکاد که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: درک اینکه چگونه COVID-19 بر خطر بیماری خودایمنی تأثیر می گذارد به اجرای اقدامات پیشگیری و درمان های اولیه برای جلوگیری از عوارض و مرگ و میر مرتبط کمک می کند.
بایری گفت: سایر عفونت‌های ویروسی، از جمله آنفولانزا، با بیماری خودایمنی مرتبط هستند، بنابراین تحقیقات بیشتری برای تعیین تأثیرات خاص COVID-19 مورد نیاز است. سوبرامانیان گفت: مطالعات آینده باید این پیوندها را در جمعیت های مختلف، فراتر از افرادی که در آلمان زندگی می کنند، بررسی کند.
دکتر آتسوشی ساکورابا، دانشیار گوارش در دانشگاه شیکاگو که در این تحقیق شرکت نداشت، گفت: اگرچه حجم نمونه بزرگ این مطالعه را قوی می کند، شایان ذکر است که یافته ها فقط ارتباط بین COVID-19 و بیماری خودایمنی را نشان می دهد اما علیت را ثابت نمی کند.
محدودیت دیگر این است که ممکن است افرادی در گروه غیرآلوده مطالعه وجود داشته باشند که واقعاً کووید-19 را گرفته اند اما علائم کمی داشته اند و بنابراین نمی دانند که آلوده شده اند. این مطالعه همچنین نمی تواند نشان دهد که آیا انواع مختلف کروناویروس با خطر بیشتر یا کمتر بیماری خودایمنی مرتبط هستند یا اینکه چگونه واکسیناسیون COVID-19 بر این خطر تأثیر می گذارد.
منبع: livescience
مترجم: کیانوش کرمی