کرکس ها با گردن های بلند و بدون پر و چهره‌های خشن، عاملی برای ترس و نفرت مردم هستند. در کتاب‌ها و فیلم‌ها معمولاً از کرکس به عنوان هشداری درباره اتفاقات بد و اغلب برای توصیف کسی که از بدبختی دیگران سود می برد، استفاده می شود.
به گزارش سیناپرس، اما باید کرکس ها را مثبت انگاشت و نه عامل ترس. آنها بیش از آنکه منادی مرگ باشند نماد امید و شانس هستند. کرکس ها می توانند نسبت به تغییرات محیطی و فعالیت های غیرقانونی هشدار دهند.
نمی توان انکار کرد که کرکس ها به دنبال مردار هستند، اما این موضوع چیز خوبی است. گروهی از کرکس ها می توانند لاشه را ظرف ۲۰ دقیقه تمیز کنند، به این معنی که چیزی از بقایای جانور مرده باقی نمی ماند تا به محل پرورش عوامل بیماری زا تبدیل شود. این فرآیند بازیافت در کاهش شیوع بیماری ها از جمله بیماری هایی که می توانند بین حیوانات و انسان ها منتقل شوند، حیاتی است.
یافته های یک مطالعه در کنیا نشان داد: در جاهایی که کرکس ها وجود نداشت، لاشه ها اغلب کانون عفونت هستند. در این مطالعه، لاشه ها در مناطقی قرار گرفتند که برای کرکس ها یا قابل مشاهده نبود. این مطالعه نشان داد: بدن حیوانات در جایی که کرکس ها از لاشه تغذیه نمی کردند، سه برابر کندتر تجزیه می شود. کرکس ها با قدرت بینایی و مهارت های پرواز خود می توانند مردار را سریعتر از سایر لاشخورها شناسایی کنند.
به گفته کارشناسان، کرکس ها به عنوان گونه های نگهبان عمل می کنند و حیواناتی هستند که نسبت به انسان ها در یک زیستگاه بیشتر در معرض خطر هستند. کرکس ها سمومی را که ممکن است لاشه حمل کرده باشد مصرف می کنند. اگر این سموم به ویژه خطرناک باشند، کرکس هایی که از بدن پر از مواد شیمیایی تغذیه کرده اند ممکن است برای تولید مثل، بیمار شوند یا بمیرند. به این ترتیب، کاهش کرکس ها می تواند آلاینده های موجود در محیط را برجسته کند که ممکن است برای بسیاری از گونه های دیگر از جمله انسان مضر باشد.
به عنوان مثال، دیکلوفناک، یک داروی ضد التهابی است که به طور گسترده در دام استفاده می شود و می تواند کرکس ها را حتی در مقادیر کم از بین ببرد. دیکلوفناک همچنین می تواند تهدیدی جدی برای جانوران آبزی، گیاهان و پستانداران باشد. به گفته محققان، مواد شیمیایی مضر عامل اصلی سقوط جمعیت کرکس در اروپا، آفریقا و آسیا بوده است. در برخی از کشورهای آسیایی، کرکس ها در ده سال گذشته ۹۶ درصد کاهش یافته اند.
برخی افراد کرکس ها را با بیماری، تاریکی و مفت خوری مرتبط می دانند. اما در بسیاری از فرهنگ ها در طول تاریخ، کرکس ها دارای ارزش معنوی و نمادین هستند. نخبت ایزدبانوی کرکس، محافظ مصر علیا بود و با بال‌های بزرگ خود از او محافظت می کرد.
به گزارش سیناپرس، کندور، نوعی کرکس که در قاره آمریکا یافت می شود، از ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در آثار هنری در سراسر منطقه آند در آمریکای جنوبی به تصویر کشیده شده است. آنها از دیرباز با قدرت و خرد مرتبط بوده اند. امروزه، کندورها هنوز توسط مردم بومی به عنوان روح کوه های آند تلقی می شوند و پرنده ملی بولیوی، شیلی، کلمبیا و اکوادور هستند. همچنین تبتی‌ها معتقدند که کرکس‌ها بقایای بدن را به آسمان می برند و به روح اجازه می‌دهند تا تناسخ پیدا کند.
مترجم: مهگل غفاری
منبع: theconversation
No tags for this post.