حسگری به اندازه یک دانه شن
این حسگر یک میلیمتر مکعبی کوچک، نیازی به باتری ندارد و محققان بر این باورند که می تواند سلول های عصبی و ماهیچه را تحریک کند و با استفاده از روش های بیوالکترونیکی، در درمان اختلالات عصبی، صرع، تقویت سیستم ایمنی و کاهش التهاب موثر باشد.
نمونه اولیه این حسگر در عضلات و اعصاب محیطی موش آزمایشگاهی تعبیه شده است و از امواج مافوق صوت برای نفوذ به نقاط مختلف بدن استفاده می کند.
مدیر این پروژه تحقیقاتی در مصاحبه خود گفته است این حسگر به دلیل ابعاد کوچک، امکان نفوذ به اندامی را فراهم می کند که تا امروز غیر ممکن بوده است.
به گزارش ایرنا،توان مورد نیاز برای فعالیت این حسگر، از اثر پیزوالکتریکی کریستالی تامین می شود که حسگر از آن ساخته شده است. اثر پیزوالکتریک به تولید جریان الکتریکی از فشار مکانیکی یا ارتعاش گفته می شود. حسگر ساخت محققان دانشگاه کالیفرنیا ارتعاش حاصل از امواج مافوق صوت خارجی را به جریان الکتریسیته تبدیل می کند. جریان تولید شده به ترانزیستور موجود در حسگر منتقل می شود. قرار است این حسگر از فیلم های زیست سازگاری ساخته شود که حتی پس از گذشت یک دهه در بدن نیز قابلیت و عملکرد خود را از دست نمی دهد و تخریب نمی شود.
محققان کاربردهای مختلی از جمله تصویربرداری از سیستم عصبی مرکزی، کنترل اندام های مصنوعی، ثبت فعالیت های الکتریکی، کنترل مثانه و سرکوب اشتها را برای این حسگر پیش بینی می کنند.
نتایج این تحقیقات در شماره آتی نشریه Neuron منتشر خواهد شد.
