ریشه کن کردن سیفلیس برای مدت طولانی دشوار بوده و متاسفانه در حال ظهور مجدد است. تنها در ایالات متحده، بیش از ۱۷۱ هزار مورد عفونت مقاربتی در سال ۲۰۲۱ گزارش شده است که ۶۸ درصد نسبت به سال ۲۰۱۷ افزایش یافته است.
به گزارش سیناپرس، پزشکان می گویند: موارد سیفلیس مادرزادی بیشتر نگران کننده است که در آن عفونت از یک فرد باردار به جنین او در دوران بارداری منتقل می شود که میزان این نوع انتقال در سه سال گذشته سه برابر شده است.
به گفته محققان البته این روند خیلی جدید نیست. پس از کاهش شدید موارد سیفلیس در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ در ایالات متحده و بریتانیا که به دلیل در دسترس بودن پنی سیلین و غربالگری گسترده، چرخه هایی از افزایش و کاهش این بیماری وجود داشته است. اگرچه علت دقیق تجدید حیات فعلی به خوبی شناخته نشده است، کارولین کامرون (Caroline Cameron) استاد بیوشیمی و میکروبیولوژی در دانشگاه ویکتوریا در کانادا، معتقد است که ممکن است این بازگشت تا حدی به دلیل افزایش رابطه جنسی بدون پیشگیری باشد یا از مصرف غیرقانونی مواد مخدر و گسترش برنامه های دوستیابی نشئت بگیرد.
به گفته کامرون، علیرغم اینکه سیفلیس با منشأ احتمالی در قرن چهاردهم یکی از قدیمی ترین عفونت های مقاربتی شناخته شده است، اما توجه کمی از سوی محققان به سفلیس جلب شده است.
شیلا لوکهارت (Sheila Lukehart) استاد پزشکی و بهداشت جهانی در دانشگاه واشنگتن در این باره می گوید: در حال حاضر تنها تعداد انگشت شماری از آزمایشگاه‌ها در جهان روی این بیماری مهم و عامل ایجاد کننده آن کار می کنند.
کامرون در ادامه توضیح می دهد : این امر این تا حدی به این دلیل است که باکتری عامل سیفلیس به نام Treponema Pallidum، برای کار کردن و مطالعه شکننده است. بنابراین، نمی توان از روش های آزمایشی معمولی برای کار با آن استفاده کرد.
به دلیل این شکنندگی، محققان در توانایی خود برای توسعه تشخیص، درمان و اقدامات پیشگیرانه جدید مانند واکسن ها محدود شده اند. به گفته متخصصان، درمان‌های مؤثر علاوه بر این، به دلیل توانایی باکتری عامل سیفلیس در ایجاد مقاومت در برابر آنتی بیوتیک‌ها، چالش برانگیز هستند. به گزارش سیناپرس، در صورت عدم درمان، در ۱۵ تا ۳۰ درصد از افراد مبتلا، این بیماری می تواند به طور دائمی به مغز، قلب و سایر اندام ها آسیب برساند. همچنین موارد مادرزادی می تواند باعث نقص مادرزادی، مرده زایی و مرگ زودرس شود.
پزشکان در این باره می گویند: محدودیت اصلی برای تحقیقات سیفلیس ناتوانی در رشد باکتری های ظریفی است که باعث ایجاد آن در آزمایشگاه می شود. انسان تنها میزبان طبیعی این بیماری است، اگرچه در مطالعات تحقیقاتی دانشمندان توانسته اند حیوانات دیگر را با آن آلوده کنند.
دانشمندان می گویند:دلایل افزایش شیوع سیفلیس در بین مردان هم جنس گرا بیشتر بوده و بسیار پیچیده است. تحقیقات دیگر نشان می دهد که افزایش شرکای جنسی و همچنین استفاده از مواد مخدر نیز می تواند نقش داشته باشد.
به گفته محققان این بیماری توانایی قابل توجهی در ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی دارد و داکسی سایکلین آنتی بیوتیکی است که به احتمال زیاد به طور گسترده برای درمان مورد استفاده قرار می گیرد چراکه این دارو ارزان بوده و به طور گسترده در دسترس است و دهه هاست که به طور ایمن و با عوارض جانبی کمی استفاده می شود.
به گزارش سیناپرس، موفقیت در درمان سیفلیس معمولاً با توجه به کاهش سطح آنتی بادی های خاص ارزیابی می شود. اما در حدود یک چهارم افرادی که به سیفلیس مبتلا شده اند، سطح آنتی بادی پس از درمان کاهش نمی یابد. در این موارد، حتی آزمایش‌های مکرر نیز نمی تواند بین عفونت‌های جدید و قدیمی تمایز قائل شود، به این معنی که پزشکان اطلاعات کافی برای درمان ندارند. پژوهشگران در خاتمه توضیح می دهند که پیشرفت در ساخت واکسن نیز کند بوده است. تا کنون، تنها یک مطالعه بر اساس واکسن حفاظت کامل در برابر عفونت سیفلیس را در خرگوش ها گزارش کرده است.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
منبع: realclearscience
No tags for this post.