کارشناسان مدت‌هاست متوجه شده اند که مارها می توانند ارتعاشات صوتی را از طریق زمین احساس کنند، چیزی که ما آن را حس لامسه می نامیم. اما در مورد اینکه آیا مارها می توانند ارتعاشات صوتی در هوا را نیز بشنوند، و به ویژه در مورد نحوه واکنش آنها به صداها، اطلاعاتی وجود نداشت.
به گزارش سیناپرس، محققان در پژوهش های جدید به این نتیجه رسیدند که مارها از شنوایی برای کمک به تفسیر دنیای خود استفاده می کنند که این یافته به طور قطع این افسانه را که مارها در برابر صداهای موجود در هوا ناشنوا هستند، از بین می برند.
این تحقیقات شامل ۱۹ مار مختلف از هفت گونه بود که نشان می دهد که نه تنها مارها در هوا شنوایی دارند، بلکه گونه های مختلف به آنچه می شنوند واکنش متفاوتی نشان می دهند. به گفته پژوهشگران، اگرچه دیدن و چشیدن اصلی ترین راه هایی است که مارها محیط خود را حس می کنند، مطالعات نشان می دهد که شنیدن هنوز نقش مهمی در مجموعه حسی مارها دارد.
محققان توضیح می دهند: این موضوع از منظر تکاملی منطقی است. مارها در برابر شکارچیان از جمله مارمولک های مانیتور، گربه ها، سگ ها و سایر مارها حساس هستند. شنوایی یک حس مهم برای اجتناب از شکارچیان و همچنین اجتناب از آسیب های محیطی است.
پژوهشگران برای آزمایش های خود، یک اتاق عایق صدا ساخته و هر بار یک مار را آزمایش کردند. با استفاده از سکوت به عنوان عامل کنترل، یکی از سه صدا را پخش کردند که هر کدام شامل طیفی از فرکانس‌ها از ۱ تا ۱۵۰هرتز، ۱۵۰ تا ۳۰۰ هرتز و ۳۰۰ تا ۴۵۰ هرتز می شد. برای مقایسه، محدوده صدای انسان حدود ۱۰۰ تا ۲۵۰ هرتز است و پرندگان در حدود ۸۰۰۰ هرتز صدا تولید می کنند.
به گفته محققان، این مطالعات اولین تحقیقی است که بررسی می کند چگونه گونه های مختلف مار به صداها در فضایی که می توانند آزادانه حرکت کنند، پاسخ می دهند. پژوهشگران همچنین از یک شتاب سنج برای تشخیص اینکه آیا صداها باعث ایجاد ارتعاش در زمین می شوند یا خیر، استفاده کردند. به این ترتیب می توانستند تأیید کنند که مارها واقعاً صداهای موجود در هوا را ثبت کرده و فقط ارتعاشات زمین را احساس نمی کنند.
اکثر مارها در آزمایشات صوتی در مقایسه با گروه کنترل، رفتارهای بسیار متفاوتی از خود نشان دادند. برای مثال مار پیتون (Aspidites ramsayi) به طور قابل توجهی حرکت خود را در پاسخ به صدا افزایش داد و در واقع به آن نزدیک شد. آنها رفتار جالبی به نام پریسکوپینگ از خود نشان دادند که در آن مارها یک سوم جلوی بدن خود را به گونه ای بالا می برند که حاکی از کنجکاوی است. در مقابل، مارهای قهوه ای از صدا دور می شدند که رفتار اجتناب بالقوه را نشان می دهند.
مارهای قهوه ای و تایپان ها جویندگان فعالی هستند که در طول روز به سرعت به دنبال شکار خود می روند. این امر بدان معنی است که آنها ممکن است در برابر شکارچیان روز آسیب پذیر باشند. در آزمایش ها، هر دوی این مارها به نظر می رسید که حواس حاد داشته باشند، به ویژه تایپانی‌ها که در واکنش به صدا رفتارهای دفاعی و محتاطانه از خود نشان می دهند.
به گفته محققان، نتایج مطالعات بیشتر این افسانه را که مارها ناشنوا هستند، رد می کند. مارها می توانند بشنوند اما نه به خوبی انسان. مارها فقط می توانند فرکانس های پایین و کمتر از ۶۰۰ هرتز را بشنوند، در حالی که اکثر ما می توانیم طیف وسیع تری از فرکانس ها را بشنویم.
پژوهشگران می افزایند: فرکانس صدای انسان بسته به جنسیت حدود ۱۰۰ تا ۲۵۰ هرتز است. صداهایی که محققان در آزمایش های خود پخش کردند نیز شامل این فرکانس‌ها بود و در فاصله ۱٫۲ متری از مارها با ۸۵ دسی‌بل پخش می شد که دامنه صدای بلند است.
به گزارش سیناپرس، محققان در پایان دریافتند که مارها به این صداها پاسخ داده و بسیاری از آنها به طور قابل توجهی واکنش نشان دادند. بنابراین احتمالاً می توان گفت که مارها می توانند صدای بلند صحبت کردن یا جیغ زدن مردم را بشنوند.
شرح کامل این مطالعات در آخرین شماره مجله تخصصی PLOS ONE منتشر شده است.
مترجم: مهگل غفاری
No tags for this post.