تجمع اسفنگولیپیدها. سرامیدها، یک کلاس شناخته شده از اسفنگولیپیدها، در ماهیچه های پیر ساخته می شوند و عملکرد آن را کاهش می دهند و بر ظرفیت عملکردی افراد مسن تأثیر می گذارند. این یافته ها الهام بخش توسعه داروهای بالقوه برای درمان پیری است.
به گزارش سینا پرس فارس، یک مطالعه مشترک در دانشگاه هلسینکی و یک دانشگاه در سوئیس کشف کرد که سرامیدها، دسته ای از مولکول های چربی به نام اسفنگولیپیدها، در طول پیری شروع به تجمع در عضله می کنند و مانع عملکرد آن می شوند. سرامیدها نقش حیاتی در محافظت از پوست دارند و معمولاً در محصولات مراقبت از پوست یافت می شوند. با وجود فواید پوستی، تأثیر سرامیدها بر پیری تا به حال نامشخص باقی مانده است.
با افزایش سن، مقدار بافت عضلانی معمولا کاهش می یابد و ظرفیت عملکردی کاهش می یابد، محققان مشاهده کردند که تعداد سرامیدها و سایر مولکول‌های اسفنگولیپید در بافت ماهیچه‌ای با افزایش سن انسان افزایش می‌یابد. از آنجا که اسفنگولیپیدها به عنوان پیام رسان داخلی سلول عمل می کنند، این تفاوت را ایجاد می کند.
دکتر لایریلا می گوید: “ارتباط بین اسفنگولیپیدها و پیری و بیماری های مرتبط با آن موضوعی گسترده و جذاب است، زیرا آنها طیف وسیعی از وظایف را در سلول ها از جمله تقسیم سلولی و تمایز و همچنین سیگنال دهی انسولین را انجام می دهند.” دانشگاه هلسینکی و اکول پلی تکنیک فدرال لوزان.
کاهش سرامیدها قدرت عضلانی و عملکرد سلول های بنیادی را افزایش می دهد
محققان بررسی کردند که آیا مهار تولید سرامید در سلول‌ها می‌تواند سارکوپنی یا کاهش عضلانی مرتبط با پیری را متوقف کند. آنها داروی میریوسین را که به عنوان مهار کننده تولید سرامیدها شناخته شده است، به حفره داخل صفاقی موش های پیر تزریق کردند. میریوسین سرعت سارکوپنی را در موش ها کاهش داد و قدرت عضلانی آنها را حفظ کرد و تعادل و ظرفیت دویدن آنها را بهبود بخشید. مشخص شد که اثرات مربوط به عملکرد سلول های بنیادی عضلانی است.
معمولاً با افزایش سن تعداد سلول های بنیادی در عضلات کاهش می یابد. پروفسور Johan Auwerx از دانشکده پلی تکنیک فدرال لوزان می گوید: «ما دریافتیم که وقتی تولید سرامید مهار شد، تعداد سلول های بنیادی ماهیچه ای و ظرفیت عملکردی آنها بهتر حفظ شد.
در موش‌هایی که میریوسین دریافت کردند، سلول‌های بنیادی به‌طور مؤثرتری به فیبرهای ماهیچه‌ای بالغ تمایز یافتند و تعداد فیبرهای عضلانی سفید را افزایش دادند که قدرت و سرعت عضلانی را حفظ می‌کنند.
نقش قابل توجهی در پیری انسان نیز دارد
در نهایت، محققان می خواستند بررسی کنند که آیا مهار سنتز سرامید می تواند از از دست دادن عضله در انسان نیز جلوگیری کند. آنها از هزاران نمونه جمع آوری شده از ساکنان هلسینکی 70 تا 80 ساله در مطالعه گسترده کوهورت تولد هلسینکی استفاده کردند. محققان دریافتند که 25 درصد از افراد مورد مطالعه دارای یک نوع ژن هستند که اثری مشابه میریوسین دارد و باعث کاهش تولید سرامیدها در عضله می شود.
این افراد مسن با مکانیسم ژنتیکی برای کاهش سنتز سرامید در بافت عضلانی، برای سن خود مناسب‌تر بودند، که با افزایش قدرت در دست گرفتن و توانایی راه رفتن در مسافت‌های طولانی و ایستادن از روی صندلی نشان داده شد. پروفسور Jari Lahti از دانشگاه هلسینکی که در مطالعه کوهورت تولد هلسینکی به سرپرستی پروفسور یوهان اریکسون شرکت داشت، می‌گوید: این ما را به این نتیجه می‌رساند که دارویی که مانع از تولید اسفنگولیپیدها می‌شود، می‌تواند ارزش آزمایش در انسان را داشته باشد.
مترجم: الهام شارخی
منبع: scitechdaily