در یک مطالعه جدید، پژوهشگران بین الملل نشان داده اند: بودن در یک رابطه زناشویی یا موارد شبیه آن بدون توجه به کیفیت آن، می تواند در حفظ سلامت افراد بزرگسال به ویژه از لحاظ وضعیت قند خون نقش مهمی را ایفا کند.
به گزارش سیناپرس،نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد: افرادی که با همسر خود زندگی می‌کنند یا به هر شکل دیگری در یک رابطه به سر می برند، سطح قند خون پایین تری داشته و از این طریق از احتمال سلامت بیشتری برخوردارند.
محققان بر این باورند: داشتن همسر یا شریک زندگی می تواند به عنوان یک منبع مهم حمایت اجتماعی و سلامت برای بزرگسالان در اواسط زندگی آن ها مطرح باشد.
پیشتر، برخی مطالعات نشان داده بود: ازدواج یا زندگی مشترک، دارای فواید مشخصی برای سلامتی به‌ویژه برای افراد مسن است. همچنین مطالعات مختلفی وجود دارد که نشان داده خطر دیابت نوع 2 با برخی از ابعاد سلامت اجتماعی از جمله انزوای اجتماعی، تنهایی، مسائل زندگی، حمایت اجتماعی و شبکه اجتماعی افراد مرتبط است.
با این حال، به دلیل پیچیدگی های مربوط به این اثرات، محققانی از دانشگاه لوگزامبورگ و دانشگاه اوتاوای کانادا در یک مطالعه پژوهشی سعی کرده اند ارتباط دقیق تر بین وضعیت و کیفیت تاهل با میانگین سطوح گلیسمی یا قند خون در افراد مسن را بررسی نمایند.
آنها در این پژوهش از داده‌های بیش از 3300 بزرگسال 50 تا 89 ساله بدون دیابت در دوره زمانی 2004 تا 2013 استفاده کردند.
در این تحقیق علاوه بر سوالات اصلی پژوهش، اطلاعاتی در مورد عوامل متعدد دیگر نظیر جزئیات مربوط به سن، درآمد، شغل، سیگار کشیدن، فعالیت بدنی، افسردگی، شاخص توده بدنی (BMI) و داشتن انواع دیگر روابط اجتماعی در شبکه اجتماعی آن ها جمع آوری شد.
به گزارش سیناپرس، تجزیه و تحلیل داده‌ها در طول زمان نشان داد افرادی که تغییرات زناشویی نظیر طلاق را تجربه کرده بودند، دارای تغییرات قابل‌توجهی در سطح HbA1c بوده و احتمال ابتلا به پیش دیابت را نشان می دادند.
با این حال، کیفیت رابطه، تفاوت چندان معنی‌داری را با میانگین سطح گلوکز خون ایجاد نکرد. این موضوع نشان می‌دهد که داشتن یک رابطه، در حفظ قند خون و سلامت فرد مهم است و حمایتی یا مشکل دار بودن چنین رابطه ای در درجه دوم اهمیت قرار دارد.
به گفته این محققان، نتایج ما به طور کلی نشان می‌دهد: روابط زناشویی/هم‌زیستی با سطوح HbA1c بدون در نظر گرفتن ابعاد حمایت یا فشار وارده از سوی همسر، رابطه معکوس دارد. به همین ترتیب، به نظر می رسد که داشتن چنین روابطی، دارای یک اثر محافظتی در برابر سطوح HbA1c بالاتر از آستانه پیش دیابت است.
بر اساس این نتایج، می توان افزایش حمایت از سالمندانی که به دنبال طلاق یا سوگ، مشکل از دست دادن یک رابطه زناشویی یا زندگی مشترک را تجربه می کنند، مورد توجه قرار داد تا از این طریق به حفظ وضعیت قند خون و دیگر ابعاد سلامت آن ها کمک نمود.
به گزارش سیناپرس، این یافته ها به صورت آنلاین در مجله معتبر BMJ Open Diabetes Research & Care منتشر شده اند.
مترجم:فرگل غفاری
No tags for this post.