برای برخی از مردم که از دردی دیرینه و سخت رنج می برند، بخشی از زندگی روزمره آن ها به وضعیت ثبت اندازه این درد ها در دفتر خاطرات روزانه مربوط به بیماری است. این اشخاص اغلب بنا به درخواست پزشکان و تراپیست های خود درباره شدت درد، تاثیرات این درد بر فعالیت های روزانه و درمان هایی که باعث کاهش یا افزایش درد می شوند مورد پرسش قرار می گیرند.
هدف دفتر خاطرات روزانه مربوط به بیماری، ثبت چیز های مهم است که ممکن است پزشک با درنظرگرفتن جزئیات آن به موراد مفیدی دست پیدا کند. اما مطالعه جدیدی که توسط استادان دانشگاه پزشکی و دندان پزشکی Alberta انجام شده نشان داده که آن خاطرات و تجربیات ثبت شده از درد ممکن است منجر به نتایج غیر عمد منفی شود.
تحقیقی که در مجله روماتولوژی در ماه ژانویه به چاپ رسید، اثرات دفتر خاطرات روزانه مربوط به بیماری را بر روی بهبود یافتن گرفتگی رگ های قسمت پایین کمر خود داشته اند بررسی کردند و به این ترتیب 58 بیمار حدودا 30 ساله که دچار گرفتگی رگ های کمر بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. از نیمی از آن ها خواسته شد تا به مدت 4 ماه خاطره درد خود را در قالب دفتر خاطرات روزانه مربوط به بیماری یادآوری کرده و درد خود را در مقیاسی از 1 تا 10 درجه گذاری کنند. نیمه دیگر که به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شده بودند این خاطرات را برای خود یادآوری نمی کردند.
درجه ناتوانی در هر دو گروه در ابتدای تحقیق یکسان بود.بعد از گذشت سه ماه، شرکت کنندگان تحت ارزیابی مستمر قرار گرفته و درباره بهبود یافتنشان از آن ها سوالاتی پرسیده شد که در نتیجه این بررسی تفاوت بارزی بین بیماران به چشم می خورد.
پرفسور رابرت فراری در این باره می گوید: «چیزی که ما به آن دست یافتیم این بود که گروهی که دفتر خاطرات روزانه مربوط به بیماری را حفظ کرده بودند (هرچند که از آن ها خواسته نشده بود تا خاطره کاملی را حفظ کنند و آن ها هم این کار را نکرده بودند) نتایج بدتری داشتند. مقیاسی که خود شرکت کنندگان بهبودشان را در آن ثبت می کردند در گروهی که خاطرات را یادآوری و نگه داری می کرد 52 درصد بهبودی را نشان می داد و در گروه دوم در طول سه ما 79 درصد بهبود را گزارش شده بود.»
پرفسور فراری معتقد است که این یافته ها علامت واضحی است که نشان می دهد که تمرکز بیش از حد بر روی علامت های بیماری ممکن است باعث تشدید آن ها شده و مانع بهبودی بیمار شود. در پرتو این یافته ها او از پزشکان و تراپیست ها خواست تا از بیماران خود نخواهند که دفتر خاطرات روزانه مربوط به بیماری خود را حفظ کنند.
No tags for this post.