در یک پژوهش جدید، محققان کشور تاثیر تغییرات ناگهانی حجم پول را بر هزینه رفاهی تورم در ایران مورد بررسی علمی قرار داده اند.
به گزارش سیناپرس، اقتصاددانان مباحث فراوانی را درباره هزینه تورم و اثرات آن بر رفاه، تحت عنوان هزینه رفاهی تورم مطرح کرده اند. در تعریف هزینه رفاهی تورم می توان این گونه گفت؛ تورم از دو جهت می تواند کاهش رفاه را به همراه داشته باشد. اول اینکه افراد با افزایش هزینه های تورم، زمان کمتری را به فعالیت تولیدی اختصاص می دهند تا وقت بیشتری برای انجام معاملات داشته باشند. یعنی برای در امان ماندن از اثرات تورم، دارایی پولی بدون بهره کمتری نگهداری کرده و کمتر از خدمات دارایی پولی در امر تسهیل معاملات استفاده کرده اند.
از جهت دیگر، به اعتقاد صاحب نظران، تورم باعث می شود برای صرفه جویی در زمان معاملات، تقاضا برای خدمات بانکی افزایش یابد. این امر باعث می شود تا منابع کمیاب از بخش تولید به بانک انتقال یابد. این مهم، زیان اجتماعی محسوب می شود، چون اگر تورم وجود نداشت، این منابع به طور مستقیم در بخش تولید کالا و خدمات به کار می رفت.
به گزارش سیناپرس،ازسویی تورم بالا عدم اطمینان ایجاد کرده و برنامه ها و اولویت های سرمایه گذاری را مخدوش می کند و بازده واقعی دارایی های مالی و پس انداز را کاهش می دهد و از این رو، رشد اقتصادی تحت تأثیر قرار می گیرد. علاوه بر این، تورم بالا با تحریف سیگنال های بازار، بر کارایی اقتصادی تأثیر منفی می گذارد.
در یک مطالعه پژوهشی که در رابطه با این موضوع انجام شده است، محققان دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای یزد و ایلام تاثیرات تغییرات ناگهانی حجم پول را بر هزینه رفاهی تورم در ایران مورد ارزیابی علمی قرار داده اند.
در این پژوهش که برای دوره زمانی 1367 تا 1399 انجام شده است، ارتباط افزایش حجم پول با رفاه عمومی کشور مورد بررسی قرار گرفته است.
بنا بر نتایج به دست آمده از این تحقیق، بی‌نظمی در سیاست‌های پولی دولت و افزایش حجم پول، باعث بی‌ثباتی در عملکرد تقاضای پول شده و هزینه رفاهی تورم را تحت تأثیر قرار می دهد.
به گفته زهره طباطبایی نسب، استادیار و محقق گروه اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد و همکارانش، محاسبات ما بیانگر این مهم است که زیان رفاهی افزایش تورم و دور شدن از قاعده بهینه در این خصوص، با بی توجهی سیاست گذاران پولی به افزایش هزینه رفاهی تورم، منجر می شود. نرخ های تورم دو رقمی خود شاهدی بر این مدعاست. بر این اساس، با افزایش حجم پول، هزینه رفاهی تورم به صورت فزاینده ای افزایش می یابد.
آن ها می گویند: درحالی که تورم در سال 2019 و براساس آخرین اطلاعات ارائه شده بانک جهانی در کشورهای عربی 1.5 درصد، در اتحادیه اروپا 2.1 درصد و در کشورهای OECD یا سازمان همکاری اقتصادی و توسعه 2.1 درصد و در کل دنیا، 2.3 درصد بوده است، این رقم در کشور ایران نزدیک به 40 درصد بوده است. این ارقام نشان می دهند که افزایش مداوم سطح قیمت ها و تورم های مزمن در اقتصاد ایران، هزینه های زیادی را به جامعه تحمیل می کند و هزینه رفاهی تورم را به صورت قابل توجهی زیاد می نماید.
بر اساس این پژوهش، کاهش تولید ناخالص داخلی به مثابه افزایش هزینه رفاهی تورم و به نوعی زیان مالیات نگهداری پول نقد محسوب می شود و این، وقوع یک فاجعه در تورم بالا را نشان می دهد. به همین علت مردم سعی در دور کردن پول نقد از خود دارند لذا پرداختن به هزینه رفاهی تورم بسیار مهم است و باید به شکلی موثر برای کاهش آن قدم برداشت.
به گزارش سیناپرس، این یافته ها که ابعاد بسیار نامطلوب تغییرات ناگهانی حجم پول بر هزینۀ رفاهی تورم را نشان می دهند در فصل نامه مطالعات اقتصادی کاربردی ایران وابسته به دانشگاه بوعلی سینای همدان منتشر شده اند.
گزارش: محمدرضا دلفیه
No tags for this post.