بقعه تاریخی امامزاده عبدالله انزاها در طول حیات خود به دلیل شرایط اقلیمی منطقه و زمستان های سرد و پر بارش و همچنین آسیب ها و دخالت های انسانی که برخی از آن ها به شکل مرمت های غیر کارشناسانه انجام شده است، آسیب های فراوانی دیده است. این بنا از خارج چهار ضلعی و از داخل هشت ضلعی است.
با توجه به موقعیت جغرافیائی بنا، در ساخت بقعه امامزاده عبدالله انزاها از مصالح بومی منطقه استفاده شده و به طور کلی این بنا از لاشه سنگ و ملاط ساروج ساخته شده است.
گنبد بنا دوپوش بوده و از داخل مقعر و از خارج مخروطی است که قسمت خارجی آن آجر کاری شده است. دیوار های داخلی بنا در حدود یک متری از کف با کاشی هایی به رنگ های ؛ فیروزه ای ، سیاه ، سفید ، لاجوردی و خـردلی با نقوش هندسی و لانه زنبوری شکل ، کاشی کاری شده است. البته بقیه قسمت های دیوار با گچ سفید شده که این موضوع در سال های اخیر رخ داده و احتمال دارد تزئینات احتمالی قدیمی و اصلی بنا توسط این لایه های گچ پوشانده شده باشند.
سنگ قبر امامزاده درست در وسط اتاق مقبره و زیر فضای گنبد قرار گرفته است. این اتاق دارای چهار نورگیر یکی در ضلع غربی و دو نورگیر نیز در ضلع شرقی ویکی هم در ضلع شمالی است. با توجه به موقعیت جغرافیائی بنا، در ساخت بقعه امامزاده عبدالله انزاها از مصالح بومی منطقه استفاده شده و به طور کلی این بنا از لاشه سنگ و ملاط ساروج ساخته شده است.
نمای خارجی بنا آجر کاری شده است و دور تا دور آن را دیوار کشیده اند که صحن امامزاده را تشکیل می دهد .این امامزاده در سال 1381 با مشارکت میراث فرهنگی تهران و سازمان مسکن و شهر سازی مرمت و باز سازی شده است.
بقعه تاریخی امامزاده عبدالله انزاها به شماره 6349 در فهرست آثار تاریخی ملی ایران به ثبت رسیده است.
گزارش تصویری و تحلیل فنی: احسان محمحسینی – فاطمه کردی
No tags for this post.