در پژوهش های اخیر، محققان کشف کردند:سلول های سرطانی می توانند کوچک یا بزرگ شوند تا از درمان های دارویی یا سایر چالش‌ها در محیط خود جان سالم به در ببرند.
به گزارش سیناپرس، دانشمندان موسسه تحقیقات سرطان لندن، فناوری‌های پروفایل بیوشیمیایی را با تجزیه و تحلیل‌های ریاضی ترکیب کردند تا نشان دهند که چگونه تغییرات ژنتیکی منجر به تفاوت‌هایی در اندازه سلول‌های سرطانی می شود و چگونه می توان از این تغییرات توسط درمان‌های جدید بهره برداری کرد.
محققان بر این باورند که سلول های کوچکتر می توانند در برابر عوامل آسیب رسان به دی ان ای مانند شیمی درمانی همراه با داروهای هدفمند آسیب پذیرتر باشند، در حالی که سلول های سرطانی بزرگتر ممکن است به ایمنی درمانی بهتر پاسخ دهند.
برای مطالعه کنترل اندازه در میلیون‌ها سلول سرطان پوست، آنالیز تصویر با قدرت بالا را با بررسی دی ان ای و پروتئین ترکیب کرد. ملانوم سرطان پوست توسط دو جهش ژنتیکی مختلف ایجاد می شود که ۶۰ درصد موارد توسط جهش ژن BRAF بوده در حالی که ۲۰ تا ۳۰ درصد موارد توسط جهش NRAS ایجاد می شود.
محققان با استفاده از الگوریتم‌های ریاضی برای تجزیه و تحلیل مقادیر عظیمی از داده‌های دی ان ای و پروتئین‌ها، به بررسی تفاوت‌ها در اندازه و شکل سلول‌های سرطانی پوستی که دارای این دو جهش هستند، پرداختند. در ادامه محققان دریافتند که تفاوت عمده در اندازه سلول بود. سلول های سرطانی جهش یافته BRAF بسیار کوچک بودند در حالی که سلول های سرطانی جهش یافته NRAS بسیار بزرگتر بودند و سلول های NRAS مقاوم به دارو حتی بزرگتر بودند.
به گفته محققان، به نظر می رسد سلول های کوچکتر می توانند سطوح بالاتر آسیب دی ان ای را تحمل کنند، زیرا با پروتئین هایی که دی ان ای را ترمیم می کنند، بسیار متمرکز هستند. محققان بر این باورند که این یافته می تواند آنها را در برابر داروهایی مانند مهارکننده‌ها آسیب پذیرتر کند، به ویژه وقتی با عوامل آسیب رسان به دی ان ای مانند شیمی‌درمانی ترکیب شوند.
در مقابل، سلول های سرطانی جهش یافته NRAS به جای ترمیم، حاوی آسیب بودند. این سلول‌های بزرگتر به ماشین آلات ترمیم دی ان ای وابسته نبودند، بنابراین استفاده از شیمی درمانی و مهارکننده‌ها در برابر آنها ممکن است مؤثر نباشد.
دانشمندان بر این باورند که سلول‌های بزرگتر می توانند به ایمونوتراپی واکنش بیشتری نشان دهند، زیرا تعداد جهش‌های بیشتر آنها می تواند آنها را برای بدن بیگانه‌تر به نظر برساند.
این کشف بینش جدیدی در مورد اینکه اندازه سلول‌های سرطانی چگونه بر بیماری کلی تأثیر می گذارد، فراهم کرده و امکان پیش بینی بهتر در مورد چگونگی واکنش افراد مبتلا به سرطان به درمان های مختلف را به سادگی با تجزیه و تحلیل اندازه سلول فراهم می کند.
پروفسور کریس باکال (Chris Bakal) رهبر این مطالعه در موسسه تحقیقات سرطان لندن، گفت: ما سرطان را خارج از کنترل و غیرقابل پیش بینی می دانیم، اما از آنالیز تصویر و پروتئومیکس استفاده کردیم تا برای اولین بار نشان دهیم که برخی تغییرات ژنتیکی و پروتئینی منجر به تغییر کنترل شده در اندازه سلول های سرطانی می شود. سلول های سرطانی می توانند کوچک یا بزرگ شوند تا توانایی خود را برای ترمیم یا مهار آسیب دی ان ای افزایش دهند و این امر به نوبه خود می تواند آنها را در برابر درمان‌های خاص مقاوم کند.
به گزارش سیناپرس، پروفسور باکال در خاتمه گفت: ما فکر می کنیم که تحقیقات ما پتانسیل تشخیصی واقعی دارد. با بررسی اندازه سلول، آسیب شناسان می توانند پیش بینی کنند که آیا یک دارو موثر است یا اینکه سلول ها مقاوم هستند. در آینده، حتی ممکن است بتوان از هوش مصنوعی برای کمک به راهنمایی پاتولوژیست، با ارزیابی سریع در مورد اندازه سلول‌ها و بنابراین درمان‌هایی که احتمالاً مؤثر هستند، استفاده کرد. ما همچنین امیدواریم که کشف ما به استراتژی های درمانی جدیدی منجر شود.
شرح کامل این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده است.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
No tags for this post.