روش جدید برای تولید ویروس های واکسن سرخک

ویروس های اصلاح شده ژنتیکی و ضعیف شده واکسن سرخک یک پلتفرم امیدوار کننده برای تحقیق و توسعه واکسن های ناقل و ویروس های سرخک در نظر گرفته می شوند. تولید بیوتکنولوژیکی این ویروس ها دشوار است، زیرا نیاز به تعامل دقیق و هماهنگ اجزای لازم برای تشکیل ذرات ویروس خودتکثیر شونده دارد.

به گزارش سیناپرس، تیمی از محققان موفق به توسعه یک سیستم دو جزئی شدند که در آن تمام اجزای مورد نیاز به نسبت مورد نیاز خود ارائه می شوند.

محققان در این باره توضیح می دهند: بهترین محافظت در برابر عفونت سرخک واکسیناسیون است. واکسن‌ها از ویروس‌های ضعیف شده و غیرخطرناک سرخک استفاده می‌ کنند که هنوز به میزان محدودی تکثیر شده اما نمی‌ توانند هیچ بیماری ایجاد کنند.

به گزارش سیناپرس، واکسیناسیون سرخک یکی از موثرترین و طولانی ترین واکسیناسیون های شناخته شده است. با این حال، دلیل دقیق اینکه چرا ویروس‌های واکسن سرخک چنین محافظت عالی را ارائه می ‌کنند، هنوز در برخی جزئیات نامشخص است. اصلاح ژنتیکی هدفمند ویروس ‌های واکسن، مانند معرفی یک ژن نشانگر کدکننده پروتئین فلورسنت، می ‌تواند به محققان در تحقیقات پایه کمک کند تا خواص این ویروس ‌های ضعیف شده زنده را بهتر درک کنند.

به گفته محققان موسسه Paul-Ehrlich ، ویروس ‌های واکسن سرخک اصلاح‌ شده ژنتیکی یک فناوری جالب برای طراحی واکسن ناقل ویروسی برای محافظت در برابر بیماری ‌های مختلف ارائه می ‌کنند. یکی دیگر از کاربردهای بالقوه ویروس های سرخک که به صورت بیوتکنولوژیکی تولید می شوند، درمان سرطان است. چنین درمانی شامل نوعی ویروس به نام ویروس انکولیتیک می شود که به طور خاص سلول های سرطانی را هدف قرار داده و از بین می برد.

با این حال، روش تولید ویروس های سرخک اصلاح شده ژنتیکی و نوترکیب که در گذشته استفاده می شد، یک فرآیند نسبتاً پیچیده و ناکارآمد بود. روشی که تاکنون مورد استفاده قرار گرفته است شامل تولید ژنوم های ویروسی اصلاح شده بر روی مولکول های کوچک و حلقه ای شکل دی ان ای است که به طور مستقل در باکتری های بی ضرر تکثیر می شوند. سپس ویروس‌های واکسن قابل تکرار باید بر اساس چندین مولکول کوچک که ژنوم‌ های اصلاح ‌شده یا سایر اجزای دستگاه تکثیر ویروس را در بر می‌ گیرند، تولید شوند.

دکتر مایکل مولباخ (Michael Mühlebach) سرپرست گروه تحقیقاتی و رئیس بخش آزمایش محصول محصولات دارویی ایمونولوژیک در موسسه Paul-Ehrlich، حدود ۱۵ سال است که روی سرخک نوترکیب کار کرده است. او در این باره توضیح می دهد که ویروس سرخک دارای ژنوم آر ان ای تک رشته ای است که در جهت خواندن معکوس رونویسی شده است. این امر بدان معناست که به خودی خود عفونی نیست، اما در عوض برای تشکیل ذرات ویروسی عفونی به حضور همزمان عوامل ویروسی اضافی نیاز دارد. به گزارش سیناپرس،این عوامل دستگاه تکثیر اسید نوکلئیک ویروس سرخک را تشکیل می دهند. تنها زمانی که این اجزا وجود داشته باشند، ذرات ویروس سرخک با قابلیت تکثیر آزاد می شوند. چنین سیستم هایی که اجازه انتشار ذرات ویروس سرخک با قابلیت تکثیر را می دهند، سیستم های نجات نیز نامیده می شوند.

دکتر مولباخ در خاتمه گفت: به منظور فعال کردن تولید ویروس ‌های سرخک نوترکیب، سیستم‌ های نجات پیچیده ‌ای قبلاً توسعه یافته‌ اند که در آنها دستگاه تکثیر ویروسی با استفاده از خطوط سلولی تراریخته در دسترس قرار می ‌گیرد. این فرآیندها که حداقل به چهار جزء مختلف نیاز دارند، اغلب ناکارآمد هستند.

به گزارش سیناپرس، تیم تحقیقاتی سرانجام موفق شد یک سیستم نجات ویروس سرخک متشکل از تنها دو جزء ایجاد کند که شامل پلاسمید و پلاسمید کمکی می شود. به گفته محققان، سیستم دو جزئی جدید هنوز کارایی سیستم‌های پیچیده‌تر موجود را ندارد، اما در درازمدت نتایج این تحقیقات راه را برای آزمایش سیستم‌ های نجات کارآمدتر برای تولید ویروس‌ های سرخک نوترکیب و استفاده از آن‌ها هموار می ‌کند.

شرح کامل این پژوهش و یافته های آن در مجله تخصصی General Virology منتشر شده است.

مترجم: نداجوادهراتی

No tags for this post.