به گزارش سیناپرس همدان، دانشمندان دانشگاه آلبرتا کشف کرده اند که عوامل خطر مهم در بیماری آلزایمر بر مردان و زنان تأثیرات بسیار متفاوتی دارد. مکنزی هیل، دانشجوی کارشناسی ارشد علوم اعصاب در موسسه علوم اعصاب و سلامت روان و نویسنده اصلی تحقیق اخیر، می گوید: دو نوع خطر برای بیماری آلزایمر برای مردان و زنان متفاوت عمل می کند، و به طور چشمگیری چنین است.
در این مطالعه در مقیاس بزرگ، محققان از نورو انفورماتیک برای تجزیه و تحلیل داده های 623 فرد مسن در طول 44 سال زندگی خود، از سنین 53 تا 97سال، که از پایگاه داده مطالعه طولی ویکتوریا استخراج شده بود، استفاده کردند.
محققان دو عامل خطر شناخته شده آلزایمر را بررسی کردند، ژنی به نام یکپارچه ساز پل 1 (BIN1) و سلامت عروق که با فشار نبض اندازه گیری می شود. آنها سپس یک علامت اولیه شناخته شده، کاهش حافظه اپیزودیک، را در مردان و زنان مقایسه کردند. حافظه اپیزودیک به یادآوری رویدادهای روزمره مانند آنچه روز قبل برای صبحانه خوردیم اشاره دارد.
هیل توضیح می‌دهد: در این مطالعه، ما دریافتیم که برای همه، کاهش حافظه تحت تأثیر منفی سلامت عروقی (فشار نبض بالا) قرار می‌گیرد. ثانیاً، برای افرادی که خطر ژنتیکی BIN1 دارند، حتی فشار نبض خوب نیز نمی‌تواند از آنها در برابر از دست دادن حافظه محافظت کند. و سوم، برای مردان با خطر ژنتیکی BIN1 و همچنین سلامت عروقی ضعیف، شیب‌ها بسیار تندتر بود و کاهش شدید حافظه را نشان می‌داد، در حالی که برای زنان اینطور نبود.
زنان بیشتر به آلزایمر مبتلا می شوند
این یافته غیرمنتظره است زیرا زنان بیشتر از مردان به بیماری آلزایمر مبتلا می شوند. دلایل متعددی برای این امر وجود دارد، یکی اینکه زنان بیشتر از مردان عمر می کنند، اما تغییرات عصبی و هورمونی دیگری در میانسالی نیز نقش دارند.
راجر دیکسون، استاد روانشناسی در دانشکده علوم و عضو NMHI، ناظر هیل و یکی از نویسندگان مطالعه می گوید: کشف اینکه این دو عامل خطر تأثیر یکسانی روی زنان ندارند، اهمیت در نظر گرفتن تفاوت‌های بین مردان و زنان را هنگام تشخیص و درمان آلزایمر نشان می‌دهد.
روش های بهداشتی دقیق مورد نیاز است، ممکن است درمان متفاوتی برای فردی با یک پروفایل خطر در مقابل دیگری لازم باشد و این پیامدهای مهمی برای پیشگیری و درمان دارد.
یک شروع موذیانه
دیکسون خاطرنشان می کند که محققان داده های 44 ساله را بررسی کردند زیرا بیماری آلزایمر یک شروع موذیانه و بدون علامت دارد.
این بدان معناست که خیلی قبل از اینکه بتوانیم آن را تشخیص دهیم شروع می شود. نه فقط پنج سال، بلکه 10،15، 20 سال قبل از تشخیص، تغییراتی در مغز وجود دارد که سیگنال های اولیه بیماری هستند.
دیکسون می گوید: یک کاری که بسیاری از محققان انجام می دهند این است که افرادی را که بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر هستند، مدت ها قبل از ابتلا به آن بیابند، زیرا زمانی که آنها به آن مبتلا شوند، کار زیادی نمی توانیم انجام دهیم جز اینکه برخی از علائم را کاهش دهیم.
مشکل این است که چگونه می توان افراد در معرض خطر را شناسایی کرد. دیکسون می‌گوید: خوشبختانه، تعدادی از مطالعات طولی در مقیاس بزرگ وجود دارد که در آنها افراد مسن‌تر را دنبال می‌کنیم و در طول زمان مسیرهای تغییر را در عواملی که برای بیماری آلزایمر مهم هستند ایجاد می‌کنیم و اینجاست که مقاله مکنزی به آن می‌پردازد.
ما به نورو انفورماتیک و فن‌آوری‌های تحلیلی نیاز داریم که به ما کمک کند ترکیب‌هایی از خطر را که برای افراد مشکل‌سازتر است شناسایی کنیم.
راه های پیشگیری
به گفته دیکسون، یکی دیگر از عوامل پیچیده این است که همه افراد با افزایش سن، برخی از عوامل خطر را کسب می کنند و عوامل خطر متعددی وجود دارد که می تواند منجر به بیماری آلزایمر شود. بنابراین هیچ عامل خطر واحدی وجود ندارد که به محققان بگوید چه کسی به این بیماری مبتلا خواهد شد یا نه، این ترکیبی است که در طول زمان آشکار می شود.
او می‌گوید، اما اگر داده‌های مناسبی داشته باشند، می‌توانند ردیابی و شناسایی کنند که چه کسانی بیشتر در معرض خطر هستند.
دیکسون می گوید: مسیرهای زیادی وجود دارد که منجر به بیماری آلزایمر می شود، بنابراین این مطالعه خطر ژنتیکی و سلامت عروقی را به تنهایی و با هم بررسی کرد. برخی از مسیرها به سمت بیماری آلزایمر منتهی می‌شوند و برخی از آن دور می‌شوند. کاری که ما در اینجا انجام می‌دهیم یافتن زیرشاخه‌هایی است که توسط این عوامل خطر تعریف شده‌اند و شناسایی می‌کنیم که کدام یک از آنها به احتمال زیاد از چه نوع مداخله خطر یا مداخله کاهش خطر سود می‌برند.
هیل می افزاید: ما باید زودتر بتوانیم عوامل خطر را تعیین کنیم، زیرا در حال حاضر هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد.
این مطالعه در مجله Alzheimer’s Disease منتشر شد.
مترجم: کیانوش کرمی