در یک تعریف ساده، هر دارویی که در ساختار آن یک رادیوایزوتوپ موجود باشد رادیودارو گفته می‌شود. رادیوایزوتوپ‌ها درواقع عناصر ناپایداری هستند که با توجه به ساختار اتمی‌شان از خود پرتو منتشر می‌کنند. رادیوداروها هم در فرایند تشخیص و پیشگیری از بیماری‌ها و هم در فرایند درمان بیماری‌هاکاربرد گسترده‌ای دارند.
به‌ویژه امروزه از رادیوداروها در تشخیص و درمان انواع سرطان استفاده بسیار گسترده‌ای می‌شوند به‌طوری‌که نیمی از مبتلایان به سرطان در فرایند درمان خود از رادیوداروها استفاده می‌کنند. امروزه با تلفیق دانش هسته‌ای، پزشکی هسته‌ای و فناوری نانو، پیشرفت‌های سریعی در تولید رادیوداروها به وقوع پیوسته است.
دکتر سید یوسف فضائلی حسینی نژاد، مجری طرح گفت: هدف از انجام این طرح، بررسی انتقال رادیوداروها به تومورهای سرطانی با استفاده از مواد نانوساختار جهت تشخیص و درمان سرطان بوده است.استفاده از نتایج این طرح به درمان هدفمند سرطان با کمترین عوارض جانبی و کارایی بالا کمک خواهد کرد.
وی افزود: در طرح حاضر از سلیکای متخلخل برای تثبیت نانودارو و انتقال آن به محل تومورهای سرطانی استفاده شده است؛ سیلیکایی متخلخل به دلیل دارا بودن حفرات نانویی و سطح ویژه بالا، به عملکرد تثبیت دارو کمک شایانی کرده و در نتیجه فرایند دارورسانی هدفمند با بازدهی بالاتری انجام خواهد گرفت.
فضائلی حسینی نژاد در خصوص مراحل انجام این طرح تصریح کرد: به سبب خواص تشخیصی و درمانی رادیوایزوتوپ مس-۶۴، کمپلکس سنتزی پورفیرنی با رادیوداروی مس-۶۴ سنتز شد. در مرحله بعد اطلاعات بیولوژیکی آن از قبیل ضریب تقسیم، کنترل کیفی و مطالعات پراکنش بافتی در انواع موش‌های صحرایی وحشی بررسی شده و نمودارهای زمان/زوال برای ترکیب نشان‌دار در ارگان‌های زنده در مقایسه با کاتیون مس مطالعه شد.
وی ادامه داد: سپس برای رسانش هدفمند این داروی ضدسرطانی بر روی سیلیکای نانومتخلخل MCM-۴۱ عامل دار شده با گروه‌های آمینی تثبیت شده و اطلاعات بیولوژیکی آن ارزیابی شد.
به گفته وی، مشاهده تجمع کمپلکس تثبیت‌شده روی سیلیکای نانومتخلخل MCM-۴۱ در تومور، دفع سریع، نیمه‌عمر کوتاه مس-۶۴ و دوزهای تابش تحمیلی کمتر برای بیماران، این رادیوداروی تثبیت شده را به‌عنوان یک کاندیدای مناسب برای کاربرد تصویربرداری و مطالعات آینده‌ی PET معرفی می کند.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر سید یوسف فضائلی حسینی نژاد، دکتر شهزاد فیضی و دکتر امیررضا جلیلیان – اعضای هیأت علمی پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای است. نتایج این کار در مجله Applied Radiation and Isotopes (جلد ۱۱۲، سال ۲۰۱۶، صفحات ۱۳ تا ۱۹) به چاپ رسیده است.