محققان آزمایش بالینی روی نانوذرات پاکلیتاکسل حاوی آلبومین انجام دادند تا اثربخشی این دارو را روی سرطان پستان مورد آزمایش قرار دهند. آنتی‌ژن پورپوس‌گلوکوکورتیکول (GR) به همراه داروی میفپریستون می‌تواند اثربخشی ترکیبات شیمی‌درمانی را افزایش دهد به طوری که مرگ سلول‌های سرطان پستان با این ترکیب دارویی بیشتر می‌شود. از این رو، محققان اقدام به انجام فاز اول آزمون بالینی این سیستم دارویی کردند تا نقش ترکیب این دارو را با داوری شیمی‌درمانی روی درمان سرطان پستان پیشرفته بررسی کنند.
در این آزمون، افرادی به‌صورت تصادفی انتخاب شده تا اثر این سیستم دارویی و سمیت آن روی آنها مورد ارزیابی قرار گیرد. پزشکان از این سیستم دارویی به داوطلبان تزریق کردند و در دوره زمانی‌های مختلف نتیجه را مورد بررسی قرار دادند.
9 نفر در این آزمون بالینی ثبت نام کرده بودند که نتایج نشان داد که میزان سرم کورتیزول آنها بیش از دو برابر افزایش یافته است. این نشان دهنده اثربخشی این سیستم دارویی بود.
البته در این آزمون بالینی مشخص شد که میزان گلبول‌های سفید خون بیماران افزایش می‌یابد که این اتفاق در دوزهای بالا دیده شد. محققان برای حل این مشکل میزان دوز را کاهش داده و فاکتور رشد را افزایش دادند. محققان نشان دادند که بین سیستم دارویی و داروی شیمی‌درمانی برهم‌کنشی وجود دارد.
به گزارش ستاد توسعه فناوری نانو،در پایان این آزمون بالینی مشخص شد که دو بیمار کاملا پاسخ مثبتی به دارو داشتند، سه بیمار پاسخ نسبتا مناسبی داشته، یک بیمار تغییری در رشد بیماری نداشت و در سه بیمار، بیماری پیشرفت داشت.
پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که این روش درمانی می‌تواند اثربخشی روی رشد سرطان داشته باشد و همچنین از آن می‌توان در مدیریت سمیت داروی شیمی‌درمانی استفاده کرد. همچنین مشخص شد که 300 میلی‌گرم از میفپریستون و 100 میلی‌گرم از داروی شیمی‌درمانی پاکلیتاکسیال می‌تواند بهترین نتیجه را ارائه کند.
محققان در حال برنامه‌ریزی برای فاز دوم آزمون بالینی این نانودارو هستند.
پایان فاز اول آزمون بالینی نانوزیست‌داروی ضدسرطان
