بر اساس تحقیقات دانشگاه آستون، ارتعاشات مکانیکی می تواند به بهبود عضلات و کنترل تعادل ما کمک کند.
به گزارش سیناپرس همدان، محققان کالج مهندسی و علوم فیزیکی، اثر تحریک را بر روی دوک های عضلانی که با سیستم عصبی مرکزی ارتباط برقرار می کنند مورد بررسی قرار داده اند تا ما را در حالت ایستاده نگه دارند و صاف راه برویم.
نتایج آنها دیدگاه‌های جدیدی را در مورد کاربردهای ارتعاش کل بدن ارائه می‌کند و راه را برای تحقیقات آینده در مورد تعامل بین سیستم عصبی مرکزی و ماهیچه‌های محیطی هموار می‌کند.
این تحقیق می تواند در آینده برای بهبود تعادل در افراد مسن و کمک به کاهش زمین خوردن ها استفاده شود، این می تواند از طریق دستگاه های پوشیدنی یا با یک جلسه تحریک عضلانی روزانه اعمال شود. شکستگی لگن به تنهایی 1.8 میلیون روز بستری در بیمارستان و 1.1 میلیارد پوند (تقریباً 1.3 میلیارد دلار) هزینه بیمارستان را در هر سال بدون در نظر گرفتن هزینه های بالای مراقبت های اجتماعی شامل می شود.
یکی دیگر از مزایای بالقوه این تحقیق این است که این نوع تحریک می تواند برای ورزشکاران در کاهش زمان واکنش عضلانی آنها اعمال شود. هدف از این مطالعه این بود که بفهمیم آیا ارتعاشات مکانیکی می‌توانند نحوه پردازش و واکنش بدن ما به نوسانات کوچک بدن را بهبود بخشند.
هفده مرد و زن جوان داوطلب بزرگسال بین 20 تا 28 سال به طور جداگانه روی سکوها ایستاده بودند، شبیه به صفحات ارتعاشی موجود در سالن های ورزشی که باعث انقباض عضلات پا می شد. عضلات ساق پا به عنوان عضلاتی مورد هدف قرار گرفتند که عملکرد آنها بیشترین کمک را به حفظ یک وضعیت عمودی ثابت دارد.
محققان عضله های افراد مورد مطالعه خود را با فرکانس 30 هرتز تحریک کردند و چهار آزمایش یک دقیقه ای تعادل بدون اختلال را برای اندازه گیری پایه ثبت کردند و نتایج را با اندازه گیری های انجام شده پس از تحریک مقایسه کردند. پس از انجام آزمایش، آنها دریافتند که به نظر می رسد تعادل آنها بهبود یافته است.
این تحقیق با عنوان “کالایبراسیون مجدد حسی-حرکتی استراتژی های کنترل وضعیتی پس از ارتعاش کل بدن اتفاق می افتد” توسط دکتر آنتونیو فراتینی، مدرس ارشد مهندسی مکانیک، زیست پزشکی و طراحی و دانشجوی دکتری ایزوتا ریگونی رهبری شد، و در Scientific Reports منتشر شده است.
دکتر فراتینی گفت: ما از نتایج خود هیجان زده هستیم، زیرا آنها می توانند تأثیر مفیدی بر سلامت و کیفیت زندگی تعداد زیادی از مردم داشته باشند. نتایج ما نشان می‌دهد که ارتعاش کل بدن در ابتدا تعادل را به چالش می‌کشد، و تلاش بیشتری را برای کنترل وضعیت ایستاده و تغییر مدولاسیون عضلانی به سمت کنترل فوق نخاعی آغاز می‌کند که منجر به کالیبراسیون مجدد در بکارگیری عضله می‌شود. به نظر می‌رسد که سیستم عصبی-عضلانی از مواجهه با چنین اختلالی ارتقاع می‌یابد و در بازه زمانی طولانی‌تری کنترل را به دست می‌آورد.
در واقع، در حالی که جذب عضلات و تلاش قشر مغز در دراز مدت بدون تغییر به نظر می رسد، یافته ها نشان می دهد تعادل نه تنها بازسازی شده بلکه علاوه بر عضلات ساق که هنوز به وضوح تحت تاثیر قرار گرفته اند، بهبود یافته است.
منبع: medicalxpress
مترجم: سید سپهر ارومیهء