نگاهی به علائم اوتیسم در کودکان

اختلال طیف اوتیسم (ASD) وضعیتی است که شامل تفاوت در ساختار مغز می شود که منجر به درجات مختلف ناتوانی رشدی می شود. این مقاله علائم ASD در کودکان نوپا، نحوه بررسی آنها و زمان مراجعه به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی را مورد بحث قرار می دهد.

به گزارش سیناپرس اردبیل، اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک ناتوانی رشدی است که به دلیل تفاوت در ساختار مغز ایجاد می شود. اگرچه علل ASD به طور کامل شناخته نشده است، شواهد نشان می دهد که عوامل خطر خاصی برای ابتلا به این اختلال وجود دارد، از جمله داشتن خواهر یا برادر مبتلا به ASD، شرایط ژنتیکی خاص، عوارض تولد، و تولد از والدین مسن تر. این بیماری در تمام گروه های نژادی، قومی و اجتماعی- اقتصادی رخ می دهد و در بین پسران چهار برابر بیشتر از دختران شایع است.

افراد مبتلا به ASD معمولاً به روشی متفاوت از افراد بدون اختلال رفتار می کنند و ارتباط برقرار می کنند. برای مثال، افراد مبتلا به ASD اغلب در تعاملات اجتماعی مشکل دارند یا ممکن است رفتارهای محدود یا تکراری داشته باشند. آنها همچنین ممکن است روش های متفاوتی برای یادگیری، حرکت بدن یا توجه در مقایسه با افراد بدون ASD داشته باشند.

همانطور که از نام آن پیداست، توانایی های جسمی و ذهنی افراد مبتلا به ASD می تواند بسیار متفاوت باشد. به عنوان مثال، برخی از افراد مبتلا به ASD به طور قابل توجهی در فعالیت های روزانه مشکل دارند که ممکن است غیرکلامی نیز باشد. دیگران کاملا مستقل هستند، کار می کنند و با حمایت اندک یا بدون حمایت زندگی می کنند.

هیچ درمانی برای ASD وجود ندارد. درمان بر کاهش علائمی متمرکز است که با عملکرد روزانه و کیفیت زندگی تداخل دارند. ASD روی هر کودک به صورت متفاوتی تأثیر می گذارد، بنابراین مهم است که برنامه درمانی آنها متناسب با نیازهای خاص آنها تنظیم شود.

اختلال طیف اوتیسم معمولاً قبل از سه سالگی شروع می شود و برخی از کودکان علائمی را قبل از تولد خود نشان می دهند. مهم است که به یاد داشته باشید که علائم و نشانه های ASD می تواند بین کودکان نوپا بسیار متفاوت باشد و همه کودکان علائم مشابهی مانند سایر کودکان ندارند. با این وجود، معمولاً تفاوت قابل توجهی در نحوه معاشرت، ارتباط و رفتار کودکان مبتلا به ASD وجود دارد. این رفتارها اغلب می تواند برای دیگران غیرعادی یا مخل به نظر برسد.

نمونه هایی از علائم اوتیسم به طور خاص در کودکان نوپا (کودکانی که تازه شروع به راه رفتن کرده اند) ممکن است شامل موارد زیر باشد: نمونه هایی از علائم اوتیسم به طور خاص در کودکان نوپا ممکن است شامل موارد زیر باشد: تماس چشمی برقرار نمی کنند، به صدا زدن نامشان پاسخ نمی دهند، وقتی به آنها لبخند می زنید، به شما لبخند نمی زنند، بیش از حد نسبت به بوها، صداها، تصاویر بصری یا بافت های خاص حساس هستند، دارای حرکات تکراری هستند (بال زدن بازوها، تکان دادن، چرخیدن، تاب خوردن و غیره)، مهارت های زبانی با تاخیر دارند، نشانه های شادی هنگام بازی یا تعامل با دیگران، حتی والدین، مراقبان، خواهر و برادر ندارند.

لطفاً به خاطر داشته باشید که این فهرست جامع نیست. کودکان نوپا مبتلا به ASD ممکن است همه یا هیچ یک از رفتارهای ذکر شده در بالا را نداشته باشند.

بهترین راه برای بررسی علائم اوتیسم این است که به سادگی حضور داشته باشید و رفتار کودک خود را از نزدیک مشاهده کنید. به رفتار آنها در موقعیت‌های اجتماعی دقت کنید و از خود بپرسید: آیا این امر برای سایر کودکانی که ملاقات کرده‌اید معمولی است یا چیزی غیرعادی به نظر می‌رسد؟

اگر کودک شما به طور مداوم هر یک از علائم بالا را نشان می دهد یا نقاط عطف رشد خود را برآورده نمی کند، می تواند نشانه ای از ASD باشد. شواهد نشان می دهد که مداخله زودهنگام برای ASD می تواند تفاوت بزرگی در رشد کودک شما ایجاد کند. اگر در مورد نحوه عملکرد، صحبت کردن، یادگیری یا بازی کودک نوپای خود نگرانی دارید، بهتر است به غریزه خود اعتماد کنید و فوراً به دنبال مراقبت باشید.

منبع: health news
مترجم: تقی قاسمی