در شب‌های آرام در بخش‌های وسیعی از بوته‌های آفریقایی، ممکن است یک سری صداهایی از دور بشنوید. این صداهای منحصربه‌فرد همان ابزاری است که کفتارهای خالدار (Crocuta crocuta) برای برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می کنند.
به گزارش سیناپرس،به گفته محققان برای کفتارها قبل از تصمیم گیری برای پاسخ دادن، دانستن اینکه چه کسی تماس می گیرد، مهم است. آنها با همه اعضای گروه خود یکسان رفتار نمی کنند و تماس گیرنده حتی می تواند یک مزاحم در قلمرو آنها باشد.
در جوامع حیوانی، نشان دادن علائم هویت رایج است. کفتارها تعاملات درون گروهی را میانجی گری کرده و به افراد اجازه می دهند تا هم گروهی ها را از رقبای خارج از گروه متمایز کنند.به گزارش سیناپرس، با این حال با افزایش اندازه گروه و از آنجایی که سیگنال ها باید در فواصل بیشتر منتقل شوند، تشخیص فردی به طور فزاینده ای چالش برانگیز می شود.
کنا لمان (Kenna Lehmann) پژوهشگر فوق دکتری از دانشگاه نبراسکا و محقق ارشد این مطالعات گفت: تحقیقات ما به دنبال این بود که مشخص کند چه اطلاعاتی در تماس‌های کفتارها وجود دارد و چگونه آنها می توانند تشخیص دهند که صدای هم گروهی یا مزاحم را می شنوند.
او افزود: ما متوجه شدیم که این تماس ها به صورت جداگانه متفاوت بودند. کفتارهای یک قبیله آنقدر شبیه به نظر نمی آمدند که عضویت گروه تماس گیرنده را تنها از طریق صدا تشخیص دهند. این بدان معناست که کفتارها باید بتوانند صدای هم گروهی خود را به خاطر بسپارند که یک شاهکار قابل توجه از حفظ کردن است. همچنین پیامدهایی برای چگونگی ارتباط کفتارها با یکدیگر و هماهنگی حرکات خود در فواصل طولانی دارد.
لمان گفت: نتایج مطالعات ما نشان می دهد که هویت فردی تماس گیرنده به اندازه کافی مهم است. علاوه بر این، صداهای متمایز ممکن است به راحتی تکامل یابند و شناسایی فرد برای کفتارها کافی است تا به یاد بیاورند که تماس گیرنده متعلق به چه گروهی است.
به گفته محققان، کفتارها در گروه‌های اجتماعی به نام قبیله ها زندگی می کنند که اندازه آنها بین ۶ تا ۱۲۵ متغیر است. در این گروه‌های اجتماعی، کفتارهای خالدار دارای سلسله مراتب شدیدی هستند که تعیین می کند چه کسی اول از لاشه ها تغذیه می کند. هنگامی که یک کفتار ماده توله های جدیدی دارد، توله ها دقیقاً پایین‌تر از مادرشان در رتبه‌بندی برتری قرار می گیرند.
به گفته لمان، کفتارهای خالدار یک قلمرو را به صورت گروهی به اشتراک گذارده و از آن دفاع می کنند، اما این گروه ها می توانند بزرگ باشند. این امر هماهنگی حرکات و درخواست کمک برای بیرون راندن شیرها و کفتارهای مزاحم را دشوار می کند. برای برقراری ارتباط در این فواصل طولانی، کفتارهای خالدار از صدایی بلند و تکراری که تا پنج کیلومتری آنها شنیده می شود، استفاده می کنند.
هنگامی که کفتارها صدای ناله های سریعی را از جفت خود می شنوند، اغلب با طی مسافت های طولانی به تماس گیرنده پاسخ می دهند، جایی که ممکن است به مبارزه با شیرها یا سایر متجاوزان در قلمرو کمک کنند. به گزارش سیناپرس،مادران نیز صدای توله های جوان خود را تشخیص می دهند. اگر کفتارها صداهایی را بشنوند که نمی شناسند، به مهاجمان نزدیک شده و به آنها حمله می کنند و حتی می توانند تعداد صدای جدیدی را که می شنوند ارزیابی کنند.
لمان در ادامه گفت:ما انواع مختلفی از اقدامات صوتی را برای مشخص کردن هر یک از صداهای ضبط شده انجام دادیم که شامل فرکانس، زیر و بم، طول، و میزان صدا بود. سپس از یک تکنیک یادگیری ماشینی استفاده کردیم تا آزمایش کنیم که آیا کفتارها صداها یا گروه را شناسایی می کنند.
این یافته نشان می دهد:در تماس‌هایی که می توان برای شناسایی تماس گیرنده استفاده کرد، تنوع وجود دارد. اما هوش مصنوعی قادر به شناسایی عضویت گروه تولید کننده صدا نبود.
او در خاتمه می افزاید: ایجاد صدای بلند توسط کفتارها ممکن است فرصتی را برای هم گروهی ها فراهم کند تا صدای یکدیگر را بیاموزند و در عین حال مکان بقیه اعضا را در قلمرو بزرگ ردیابی کنند.
مترجم: فاطمه امینی
منبع: theconversation
No tags for this post.