تغییر ساختار لباس های فضانوردان پس از چند دهه

مهندس علوم هوا و فضا، داوا نیومن به تازگی لاس زیستی ویژه ای را برای سفر به مریخ طراحی کرده است. این لباس دارای ساختاری ارتجاعی بوده و در مقایسه با لباس های بزرگ مرسوم فعلی، تنگ تر به حساب می آید. این امر موجب می شود که میزان فشار بر روی لباس با موارد فعلی متفاوت باشد. با این حال اگر به عکس های تاریخچه فضانوردی نگاه کنید درخواهید یافت که لباس فضانوردان در طول چند دهه، تغییراتی بسیار اندک را داشته است.

ناسا برای ماموریت های آینده خود ماند سفر به مریخ، لباس هایی از جنس الیاف تیتانیوم طراحی کرده است که انعطاف پذیری بسیار بالاتری را به همراه می آورند

نخستین مدل لباس های طراحی شده برای فضانوردان، دقیقا نسخه ای بازسازی شده از لباس خلبان های هواپیماها بود که البته به صورت کامل عایق گشته بود. در سال 1965 میلادی بود که فضانوردی به نام آلکسیو لئونوف، تقریبا در لباس فضانوردی خود گیر کرده بود و نزدیک بود تا جان خود را از دست بدهد. لباس او در نخستین پیاده روی فضایی، به واسطه فشار داخلی خود به نحوی باد کرده بود که او قابلیت حرکت دادن آن را نداشت و حتی نمی توانست تا دریچه محفظه هوای پیش روی خود را باز کند.

لباس طراحی شده برای ماموریت آپوولو، برای جلوگیری از مشکلی مشابه طراحی شده بود و سیستمی جهت کنترل هوای داخلی را در آن تعبیه کرده بودند که شامل 100 متر لوله جهت انتقال آب سرد در اطراف لباس می شد. این لباس به صورت اختصاصی برای هر یک از فضانوردان دوخته می شد و هر کدام از آنها سه نسخه از لباس را برای تمرین، ماموریت اصلی و در نهایت یک نسخه یدکی دریافت می کردند. ارزش هر یک از این لباس ها برابر با 500 هزار دلار بود.

لباس هایی که در حال حاضر در ایستگاه بین المللی فضایی استفاده می شوند، در حقیقت لباس هایی مودولار هستند. هدف از این کار این بوده است که هزینه تولید این لباس ها کاهش پیدا کند زیرا از آنها تنها در جاذبه نزدیک به صفر استفاده می شود و می توانند بسیار سنگین تر طراحی شوند. بخش بالاتنه این لباس ها، بسیار مستحکم طراحی شده است و راحتی و امنیت بالاتری را نسبت به مدل های پیشین دارد.

حال به نظر می رسد که سرانجام فناوری به اندازه ای پیشرفت کرده است که شاهد عرضه نسل جدیدی از لباس های فضایی باشیم. ناسا برای ماموریت های آینده خود ماند سفر به مریخ، لباس هایی از جنس الیاف تیتانیوم طراحی کرده است که انعطاف پذیری بسیار بالاتری را به همراه می آورند. بخش های مختلف این لباس ها با نام سری Z شناخته می شوند، با اجزای اتصالی آلومینیومی به هم وصل می شوند. به این ترتیب کاربران این لباس ها آنقدر آزادی عمل خواهند داشت که حتی بتوانند انگشت پای خود را لمس کنند.

منبع: sciencefocus

ترجمه: احمد محمد حسینی

No tags for this post.