کهکشان راه شیری خالی تر از آنچه فکر می کردیم است
راز جذاب کیهانی انفجارهای رادیویی سریع (FRB) اکنون راز دیگری را روشن کرده است. اخترشناسان با مطالعه اثر یک انفجار رادیویی سریع از یک کهکشان نزدیک، دریافتند که کهکشان راه شیری دارای ماده بسیار کمتری از حد انتظار است.
به گزارش سیناپرس، انفجارهای رادیویی سریع دقیقاً همانطور که از نامشان پیداست، انفجار سیگنال های رادیویی از اعماق فضا هستند که تنها چند میلی ثانیه دوام می آورند. برخی از آن ها شگفت‌انگیز هستند در حالی که برخی دیگر به طور تصادفی یا دوره ای تکرار می شوند. البته عامل اصلی ایجاد شدن آنها هنوز توضیح داده نشده ، اما با ثبت صدها مورد از آن ها به یافتن پاسخ نزدیک می شویم.
برای مطالعه جدید، اخترشناسان یک انفجارهای رادیویی سریع را که برای اولین بار در مارس ۲۰۲۲ توسط Deep Synoptic Array (DSA) در کالیفرنیا شناسایی شد، بررسی کردند. این کهکشان در فاصله ۱۶۳ میلیون سال نوری از زمین ردیابی شد و با دانستن این فاصله و جهتی که از آن آمده بود، تیم تحقیقاتی توانست اندازه گیری کند که سیگنال قبل از رسیدن به رصدخانه چقدر پراکنده شده است. این موضوع به نوبه خود به اخترشناسان اجازه می دهد تا بفهمند سیگنال های رادیویی از چه مقدار ماده عبور کرده اند.
با انجام این کار، محققان توانستند محاسبه کنند که چه مقدار ماده در محیط اطراف کهکشان راه شیری (CGM) وجود دارد که نشان می دهد فقط هاله ای از غبار و گاز کل کهکشان ما را احاطه کرده است.
از این رو، دانشمندان محاسبه کردند:جرم کهکشان راه شیری کمتر از ۱۰۰ میلیارد خورشیدی است که بسیار سبک تر از حد انتظار دانشمندان محسوب می شود. در واقع، وقتی با تمام مواد منظم موجود در بقیه کهکشان ترکیب می‌شود، جرم کل راه شیری کمتر از ۶۰ درصد وزن میانگین کهکشان‌ها است.
این تیم پژوهشی می گوید: شواهد جدید فرضیه های قبلی را تأیید می کند که ماده اغلب به لطف طیف وسیعی از فرآیندها مانند بادهای ستاره ای، ابرنواخترها و سیاه چاله های پرجرم از کهکشان‌ها به بیرون پرتاب می شود.
به گزارش سیناپرس، ویکرام راوی (Vikram Ravi) محقق ارشد این مطالعه گفت: این نتایج قویاً از سناریوهای پیش بینی شده توسط شبیه سازی های تشکیل کهکشان‌ها حمایت می کند که در آن فرآیندهای بازخورد ماده را از هاله های کهکشان ها خارج می کنند. این امر برای شکل گیری کهکشان‌ها اساسی است و به وسیله آن ماده در چرخه هایی به داخل کهکشان ها هدایت شده و از آن خارج می شود.
شرح کامل این تحقیق در مجله Astrophysical منتشر شده است.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
No tags for this post.
