الوارهای بدنه یک کشتی قرن شانزدهمی در معدنی در جنوب شرقی انگلستان پیدا شده است.
به گزارش سیناپرس همدان، بخش اعظم بدنه چوبی یک کشتی کمیاب متعلق به دوران الیزابت در یک معدن سیل زده در جنوب شرقی انگلستان، صدها یارد دورتر از نزدیکترین ساحل، پیدا شده است.
تعداد کمی از کشتی‌ها از این زمان جان سالم به در برده‌اند، بنابراین تجزیه و تحلیل این یافته ممکن است نور جدیدی را بر دوره‌ای کلیدی در دریانوردی روشن کند، زمانی که این کشور به سرعت پیوندهای تجاری خود را در سراسر اروپا از طریق کنترل کانال مانش را گسترش داد.
آندریا همل، باستان شناس دریایی در باستان شناسی وسکس، که این کشف را به نمایندگی از Historic England، یک سازمان دولتی اختصاص داده شده به حفاظت از تاریخ، بررسی کرد، گفت: پیدا کردن یک کشتی متعلق به اواخر قرن شانزدهم که در رسوبات یک معدن محفوظ مانده بود، در واقع یک کشف غیرمنتظره اما بسیار خوشایند بود.
او در بیانیه ای از باستان شناسی وسکس گفت: کشتی پتانسیل این را دارد که در مورد دوره ای که ما شواهد کمی از کشتی سازی در دست داریم داستان هایی را بیان کند، اما در عین حال این دوره بسیار بزرگی از تغییر در ساخت کشتی و دریانوردی بوده است.
بقایای کشتی در ماه آوریل در یک معدن سیلابی که در حال لایروبی شن در سردر دانجنس در کنت، حدود 100 کیلومتری جنوب شرقی لندن بود، پیدا شد.
بر اساس این بیانیه، کارگران شرکت معدن سنگ CEMEX این کشف را به مقامات دولتی محلی گزارش کردند، آنها سپس با Historic England تماس گرفتند تا پشتیبانی تخصصی و بودجه اضطراری برای بازیابی بقایای آن را ترتیب دهند.
خط ساحلی متحرک
محل معدن در حال حاضر حدود 1000 فوت (300 متر) از نزدیکترین ساحل فاصله دارد اما باستان شناسان فکر می کنند که این سایت در قرن شانزدهم بخشی از خط ساحلی را تشکیل می داد و ممکن است کشتی پس از شکسته شدن در سردر صخره ای در آنجا رها شده باشد یا پس از اینکه دیگر قابلیت دریانوردی را نداشت دور انداخته شده باشد.
این کشتی شناسایی نشده است، اما تجزیه و تحلیل دندروکرونولوژیکی بیش از 100 الوار از بدنه، بر اساس الگوهای حلقه‌های رشد درختان، نشان می‌دهد که از درختان بلوط انگلیسی (Quercus robur) ساخته شده است که بین سال‌های 1558 و 1580 قطع شده است.
به گفته محققان باستان شناسی وسکس، این تخمین تاریخ، کشتی را در طول یک دوره انتقالی در کشتی سازی در شمال اروپا قرار می دهد، زمانی که ساخت سنتی “کلینکر” از تخته های بدنه همپوشانی با ساختار قوی تر اما سنگین تر “کارول” توسعه یافته در مدیترانه جایگزین شد، که از تخته های بدنه هم سطح میخ شده به یک قاب داخلی استفاده می کرد.
به گفته محققان، بقایای کشتی یافت شده در Dungeness از این نوع ساختار جدیدتر برخوردار بود و معرفی آن منجر به ساخت کشتی‌های بسیار سنگین‌تری نسبت به قبل شد، از جمله کشتی‌هایی که در دهه‌های بعد خط ساحلی اقیانوس اطلس و دنیای جدید را کاوش می‌کردند.
یافته نادر
چوب به سرعت هم در هوا و هم در آب پوسیده می شود و معمولاً فقط چند سال دوام می آورد مگر اینکه توسط یک لایه بی هوازی از رسوب محافظت شود، یعنی لایه ای که از ورود اکسیژن جلوگیری می کند. این بدان معناست که لاشه های بسیار کمی از کشتی های چوبی قدیمی برای یافتن باقی مانده اند. و در مورد کشتی Dungeness، الوارهای بدنه باقیمانده ممکن است توسط یک لایه بی هوازی از سیلت در زیر کف دریاچه معدن پوشیده شده باشند.
آنتونی فرث، رئیس استراتژی میراث دریایی در Historic England در بیانیه‌ای گفت: بقایای این کشتی واقعاً قابل توجه است و به ما کمک می‌کند نه تنها خود کشتی، بلکه چشم‌انداز وسیع‌تر کشتی‌سازی و تجارت در این دوره ای پویا را درک کنیم.
با استفاده از اسکن لیزری و عکس های دیجیتال، باستان شناسان در حال مستندسازی آنچه از کشتی باقی مانده است، هستند و پس از پایان تجزیه و تحلیل، متوجه شدند که چگونه الوارها به دقت در دریاچه معدن دفن می شوند تا بتوانند توسط لایه سیلت محافظت شوند.
منبع: livescience
مترجم: کیانوش کرمی