شیمی درمانی می تواند استعداد ابتلا به بیماری را در نسل های آینده افزایش دهد.
به گزارش سیناپرس همدان، تحقیقات جدید به رهبری دانشگاه ایالتی واشنگتن نشان داده است که یک داروی شیمی درمانی رایج به نام ایفوسفامید ممکن است اثرات سمی داشته باشد که می تواند به فرزندان و نوه های نسل بعد شخص نجات یافته از سرطان منتقل شود.
این مطالعه نشان داد که موش‌های نر که در دوران نوجوانی ایفوسفامید دریافت می‌کردند، شیوع بیماری در فرزندان و نواده‌هایشان افزایش می‌یابد. این اولین مطالعه شناخته شده ای است که نشان می‌دهد استعداد ابتلا به بیماری‌های ناشی از درمان سرطان را می توان به نسل سوم فرزندان بدون مواجهه منتقل کرد.
تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که درمان‌های سرطان می‌تواند خطر ابتلا به بیماری در مراحل بعدی زندگی را برای بیماران افزایش دهد، اما این مطالعه با نشان دادن اینکه اثرات شیمی‌درمانی می‌تواند به نسل‌های آینده منتقل شود، این درک را گسترش می‌دهد.
مایکل اسکینر، زیست شناس WSU و نویسنده مسئول این مطالعه گفت: یافته‌ها نشان می‌دهند که اگر بیمار، شیمی‌درمانی دریافت کند و بعداً صاحب فرزند شود، نوه‌ها و حتی نواده‌های او ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض شیمی‌درمانی اجدادشان، مستعد ابتلا به بیماری شوند.
اسکینر تاکید کرد که این یافته ها نباید بیماران سرطانی را از انجام شیمی درمانی منصرف کند زیرا می تواند یک درمان بسیار موثر برای بیماری سرطان آنان باشد. داروهای شیمی درمانی، سلول های سرطانی را از بین می برند و از تکثیر آنها جلوگیری می کنند، اما عوارض جانبی زیادی دارند زیرا کل بدن از جمله سیستم تولید مثل را تحت تاثیر قرار می دهند.
با توجه به پیامدهای این مطالعه، محققان توصیه می کنند که بیماران سرطانی که قصد دارند بعداً بچه دار شوند، اقدامات احتیاطی مانند استفاده از روش های انجماد برای منجمد کردن اسپرم یا تخمک قبل از انجام شیمی درمانی انجام دهند.
در این مطالعه، محققان مجموعه‌ای از موش‌های صحرایی نر جوان را به مدت سه روز در معرض ایفوسفامید قرار دادند که یک دوره درمانی ممکن است یک انسان نوجوان و مبتلا به سرطان دریافت کند. آن موش‌ها بعداً با موش‌های ماده‌ای که در معرض دارو قرار نگرفته بودند، آمیزش داده شدند. فرزندان حاصل دوباره با مجموعه دیگری از موش های صحرایی که در معرض آن دارو قرار نگرفته بودند، آمیزش داده شدند.
فرزندان نسل اول از زمانی که اسپرم پدرانشان در معرض این دارو قرار گرفتند، مقداری در معرض داروی شیمی درمانی قرار گرفتند، اما محققان نه تنها در نسل اول، بلکه در نسل دوم که مستقیماً در معرض این دارو قرار نداشتند، شیوع بیشتری از بیماری را مشاهده کردند. در حالی که برخی از تفاوت‌ها بر اساس نسل و جنسیت وجود داشت، اما مشکلات مرتبط شامل بروز بیشتر بیماری‌های کلیوی و دستگاه تولیدمثلی و همچنین تاخیر در شروع بلوغ و اضطراب کم غیرعادی بود که نشان‌دهنده کاهش توانایی در ارزیابی خطر است.
محققان همچنین اپی ژنوم موش‌ها را که فرآیندهای مولکولی مستقل از توالی DNA هستند، اما بر بیان ژن، از جمله روشن یا خاموش کردن ژن‌ها تأثیر می‌گذارند، تجزیه و تحلیل کردند. تحقیقات قبلی نشان داده است که قرار گرفتن در معرض مواد سمی، به ویژه در طول رشد، می تواند تغییرات اپی ژنتیکی ایجاد کند که می تواند از طریق اسپرم و تخمک منتقل شود.
نتایج تجزیه و تحلیل محققان تغییرات اپی ژنتیکی را در دو نسل نشان داد که با قرار گرفتن در معرض شیمی‌درمانی موش‌های اولیه، قابل مشاهده بودند. این واقعیت که این تغییرات را می توان در فرزندانی مشاهده کرد، که هیچ تماس مستقیمی با داروی شیمی درمانی نداشتند، نشان می دهد که اثرات منفی از طریق وراثت اپی ژنتیک منتقل شده است.
اسکینر و همکارانش در موسسه تحقیقات کودکان سیاتل در حال حاضر بر روی یک مطالعه انسانی با بیماران مبتلا به سرطان در رده سنی نوجوانان کار می کنند تا در مورد اثرات قرار گرفتن در معرض شیمی درمانی بر باروری و استعداد بیماری در آینده بیشتر بیاموزند.
اسکینر گفت که دانش بهتر، از تغییرات اپی ژنتیک شیمی درمانی همچنین می تواند به دانش بیماران از احتمال ابتلا به بیماری های خاص کمک کند و امکان راهبردهای پیشگیری و درمان موثرتر را ایجاد کند.
وی گفت: ما به طور بالقوه می‌توانیم تعیین کنیم که قرار گرفتن در معرض این مواد در یک فرد دارای این تغییرات اپی ژنتیکی، می‌تواند به چه بیماری‌هایی منجر شود و به طور بالقوه چه چیزی را به نوه‌های خود منتقل کند. ما می توانیم از اپی ژنتیک برای کمک به تشخیص اینکه آیا آنها مستعد ابتلا به بیماری هستند یا خیر استفاده کنیم.
این مطالعه در مجله iScience منتشر شد.
مترجم: کیانوش کرمی