مبارزه با پیری از طریق افزایش تولید کلاژن در بدن

چین و چروک بدون شک یکی از بارزترین نشانه های پیری است. مقصر کمبود کلاژن است. کلاژن به پوست نرمی و خاصیت ارتجاعی می دهد، اما متاسفانه با افزایش سن، تولید کلاژن کاهش می یابد. در واقع پوست به تدریج سفتی خود را از دست می دهد و در نتیجه باعث افتادگی و چین و چروک می شود. علاوه بر این، اختلالات بیشتری که بر سیستم داخلی تأثیر می گذارد به کاهش کلاژن مرتبط با افزایش سن مربوط می شود.

به گزارش سیناپرس اردبیل، کلاژن یک پروتئین ساختاری و جزء اصلی بافت های همبند بدن انسان از جمله استخوان ها، تاندون ها، غضروف ها، رباط ها، ماهیچه ها و اندام ها است. این پروتئین فراوان ترین پروتئین در پستانداران است که حدود 30 درصد از کل توده پروتئین بدن را تشکیل می دهد. زیر واحدهای تکراری اسیدهای آمینه -گلیسین، پرولین، هیدروکسی پرولین- و سایر اسیدهای آمینه، پروتئین کلاژن را تشکیل می دهند.

تا به امروز، دانشمندان 28 نوع کلاژن را شناسایی کرده اند. آنها بر اساس ساختار، ترکیب و مکان متفاوت هستند، اما همه کلاژن ها با حداقل یک ساختار مارپیچ سه گانه مشخص می شوند.

کلاژن ماتریس هایی را برای ایجاد استحکام و یکپارچگی ساختاری بدن تشکیل می دهد. به دلیل عملکرد پیوندی خود، پشتیبانی و قدرت لازم را برای بافت ها، اندام ها و بدن فراهم می کند. بدون کلاژن، ممکن است نتوانیم حرکت کنیم، چه رسد به زنده ماندن. علاوه بر حمایت ساختاری، کلاژن همچنین وظایف زیر را انجام می دهد: کمک به بازسازی و ترمیم سلول، حفظ خاصیت الاستیسیته، ضد آبی و قدرت لازم برای پوست، کمک به لخته شدن خون و محافظت از اندام‌ها.

سندرم اهلرز دانلوس (EDS) گروهی از اختلالات ناشی از کمبود کلاژن است. بیماران مبتلا به این شرایط مفاصل شلی دارند که ممکن است به راحتی دررفته شوند و پوست شکننده ای دارند که به راحتی کبود می شود و ممکن است از خستگی مزمن و مشکلات مربوط به عملکرد ارگان های متعدد رنج ببرند.

کلاژن با افزایش سن کاهش می یابد. هنگامی که کلاژن دچار کمبود می شود، قسمت هایی از بدن که برای عملکردهای فیزیولوژیکی طبیعی به کلاژن نیاز دارند، به شدت تحت تاثیر قرار می گیرند. در طول پیری، سطح کلی کلاژن کاهش می‌یابد، یا ممکن است برخی از آن‌ها دچار اختلال شوند که منجر به فیبروز می‌شود.

در حالی که سنتز کلاژن به تدریج با افزایش سن کاهش می یابد، عوامل متعددی باعث کاهش سریعتر در تولید کلاژن می شوند. این شامل قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید، سیگار کشیدن، مصرف بیش از حد الکل و رژیم غذایی نامناسب است. مدیریت این عوامل می تواند سطح کلاژن شما را حفظ یا بهبود بخشد.

چندین مطالعه نشان داده اند که مکمل کلاژن خوراکی ممکن است به کاهش علائم و اختلالات مرتبط با کاهش کلاژن کمک کند. از سوی دیگر، برخی از کارشناسان نیز بیان می کنند که این امر به این سادگی هم نیست.
کلاژن پس از مصرف به طور کامل شکسته می شود، در جریان خون جذب می شود و به عنوان اجزای مختلف پروتئین ها و بافت ها در نواحی مختلف بدن توزیع می شود. از این رو، کلاژن بلعیده شده لزوما به عنوان کلاژن در بدن عمل نمی‌کند.

با این وجود، از آنجایی که کلاژن بلوک های ساختمانی دقیق مورد نیاز برای تولید آن را نیز فراهم می کند، مکمل نیز می تواند تا حدودی از سنتز داخلی کلاژن حمایت کند. در همین راستا، افراد ممکن است به دوزهای بالاتر یا فرمولاسیون های بهینه برای ارائه اثرات مفید آن نیاز داشته باشند.

یکی از بهترین روش‌ها برای افزایش سطح کلاژن، استفاده از مکمل های خوراکی دارای کلاژن است. سایر مواد مغذی حمایت کننده از تولید کلاژن عبارتند از ویتامین C و اسید هیالورونیک.

خوردن غذاهای غنی از کلاژن یا مواد غذایی با مقادیر بالای پیش سازهای کلاژن، مانند آبگوشت استخوان /گوشت، سفیده تخم مرغ و ماهی، می تواند کمک کننده باشند اما ممکن است از نظر دوز و اثربخشی به خوبی مکمل ها نباشد. با این حال، ورزش منظم و خواب کافی به طور طبیعی سطح کلاژن را افزایش می دهد.

عدم فعالیت بدنی با کاهش تولید کلاژن همراه است. برعکس، ورزش، مانند تمرینات مقاومتی و تمرینات تناوبی با شدت بالا، روشی قوی برای تحریک سنتز کلاژن است. داده‌های اخیر بیشتر شواهدی را ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد وقتی تمرینات مقاومتی با مکمل‌های کلاژن ترکیب می‌شود، علاوه بر افزایش سطح کلاژن، توده بدن، توده بدون چربی و قدرت عضلانی را افزایش می‌دهد.

خواب بخشی از فرآیند بازسازی و ترمیم بدن است که در آن کلاژن ها و الاستین های جدید سنتز می شوند. اختلال خواب نیز با کاهش کلاژن و استخوان همراه است. حداقل 7-8 ساعت خواب شبانه می تواند اثرات مطلوبی بر تولید کلاژن داشته باشد.

منبع: healthnews
مترجم: تقی قاسمی