در همین راستا، دانشگاه «کیس وسترن رزرو» (Case Western Reserve)، این ربات بیوهیبریدی را ساخته است. ماهیچه‌های این ربات از دهان یک حلزون دریایی گرفته شده‌اند. این ماهیچه‌ها برای حرکت به اجزایی متصل شده‌اند که با پرینت سه بعدی ساخته شده‌اند. وقتی یک جریان الکتریکی خارجی به آن اعمال می‌شود، ماهیچه‌ها منقبض شده و این ربات با سرعت بسیار کم ۰٫۴۳ سانتی‌متر در دقیقه حرکت می‌کند. حرکت آن مشابه حرکت یک لاک پشت در ساحل به سمت دریا است.
دانشمندانی که این ربات را طراحی کرده‌اند، می‌گویند در آینده می‌توان از گروه‌هایی از این ساخته‌های دست انسان برای ماموریت‌های درازمدتی استفاده کرد که ربات‌های عادی را از پا می‌اندازند. استفاده از سلول‌های ماهیچه به جای اجزای مکانیکی به این معنی است که ربات‌های نیمه ارگانیک می‌توانند درست مثل حیوانات از محیط طبیعی اطراف‌شان انرژی دریافت کنند. «ویکتوریا وبستر»، دانشجوی دکتری وسترن رزرو در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت: «ما یک ماشین زنده می‌سازیم. یک ربات بیوهیبرید که کاملا ارگانیک نیست». ماهیت ارگانیک ربات‌ها به این معنی است که می‌توان آنها را کنار گذاشت و بدون آسیب به محیط زیست می‌توانند تجزیه شوند.
در این ربات بیوهیبرید از سلول‌های ماهیچه‌ی اطراف دهان نوعی حلزون دریایی استفاده شده است. محققان این ماهیچه‌های این جانور استفاده کردند چون استحکام زیادی دارد. این جانور می‌تواند در دما‌های مختلف و هر میزانی از شوری آب زیست کند. همچنین اعماق اقیانوس یا برکه‌های کم عمق برای این موجود فرقی ندارد و با هر دو راحت است.
به گزارش مجله دیجی کالا،اما در این مرحله، ربات کیس وسترن هیچ کاری به جز آهسته حرکت کردن نمی‌تواند انجام دهد. محققان برای تحریک ماهیچه‌های این ربات از جریان الکتریکی استفاده کردند، اما حتی با وجود سرعت بسیار کند آن، نمی‌توان این ربات کنترل کرد. استفاده از ماهیچه‌های ارگانیک در ربات‌ها مزیت‌های زیادی دارد، اما قبل از اینکه این ربات‌ها بتوانند کاربردی داشته باشند، باید سیستمی برای کنترل آنها وجود داشته باشد. محققان می‌گویند قدم بعدی‌شان این است که نورون‌ها و عصب حلزون دریایی را هم در این ربات به کار بگیرند.
No tags for this post.