دستیابی به این موفقیت به دانشمندان کمک خواهد کرد تا دریابند که چگونه اختلالات عصبی می‌تواند در دراز مدت بیماران را تحت تاثیر قرار دهد.
محققان تاکنون تنها از طریق کالبد شکافی قادر به تشخیص این تغییرات بودند، اما ریچارد کارسون استاد رادیولوژی و استاد تصویربرداری زیست پزشکی دانشگاه ییل ، با ترکیب یک اسکن مقطع‌نگاری با نشر پوزیترون (PET) با یک نوع جدید از ردیاب تزریقی قادر به اندازه‌گیری چگالی سیناپسی در یک مغز زنده شد.
به گفته محققان، این روش می‌تواند به پزشکان در درک بهتر و درمان طیف گسترده‌ای از بیماری‌های عصبی مانند صرع و آلزایمر کمک کند.
دکتر کارسون و تیمش برای رسیدن به این هدف، یک ردیاب رادیواکتیوی جدید را توسعه دادند که به یک پروتئین کلیدی در سیناپس مغز متصل می‌شود. این ردیاب از طریق اسکن PET سنتی قابل مشاهده است و تیم دکتر کارسون یک فرمول ریاضی را برای تعیین چگالی سیناپسی اعمال کردند.
محققان در دانشگاه ییل می‌گویند که در حال حاضر این تکنیک تصویربرداری هم بر روی نوعی میمونی به نام بابون و هم بر روی انسانها انجام می‌شود.
تاکنون از این روش برای نشان دادن سطح پایین تراکم سیناپسی سه بیمار مبتلا به صرع در مقایسه با افراد سالم استفاده شده است.
دکتر کارسون اظهار کرد که این اولین بار است که ما چگالی سیناپسی در انسان زنده را اندازه گیری می‌کنیم زیرا تاکنون این کار تنها پس از مرگ انسان قابل اجرا بود.
کارسون و تیمش معتقدند که این روش می‌تواند برای ردیابی پیشرفت اختلالات دژنراتیو مغز و یا برای پیگیری اثربخشی داروها در جهت کاهش سرعت از بین رفتن سلول‌های عصبی استفاده شود.
این تیم در حال حاضر در حال برنامه ریزی برای استفاده از این روش در پژوهش‌های مشابه در مورد اسکیزوفرنی، افسردگی، آلزایمر و بیماری پارکینسون است.
به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت،این یافته‌ها در Science Translational Medicine به چاپ رسیده است.
No tags for this post.