یکی از مهم ترین برنامه های دانشگاه های بین المللی” تبادل دانشجو” است. تبادل دانشجو باعث می شود دانشجویان ضمن آشنایی با فرهنگ های مختلف از مزایای آموزشی دانشگاه های دیگر نیز بهره ببرند. ایجاد این فرصت های مطالعاتی نیز نقش موثری در ارتقای علمی کشورها ایفا می کند.
به گزارش سیناپرس، هفته گذشته هاشم داداش پور، معاون وزیر علوم تحقیقات و فناوری و رئیس سازمان امور دانشجویان در دیداری که با «هانگ سونگ او»، سفیر کشور کره شمالی داشت، اظهار کرد: تبادل استاد و دانشجو میان دو کشور و ایجاد فرصت های مطالعاتی کوتاه مدت برای دانشجویان و اساتید می تواند در تحکیم روابط دو کشور مورد توجه قرار گیرد.
اما طرح چنین موضوعی واکنش ها و دیدگاه های منفی از سوی جامعه علمی و دانشگاهی به همراه داشت.
مهدی ذاکریان، استاد دانشگاه در واکنش به این خبر اظهارداشت: متاسفانه برخی از مسوولان ما ادعای نادرست و غلطی دارند. ساحت علم جای سیاست نیست. اگر مسوولان می خواهند دانشجویان ما پیشرفت کنند برای تبادل دانشجو فهرست ده دانشگاه برتر جهان را در نظر بگیرند و با این دانشگاه ها بدون هیچ تعصب سیاسی، وارد مذاکره شوند و دانشجویان را به آن دانشگاه ها بفرستند نه اینکه به کشوری بفرستند که مردمش حتی امکان دسترسی به اینترنت را ندارد و به تازگی امکان ارسال پیامک برای شهروندان کره شمالی فراهم شده است. چطور مسئولان خودشان و فرزندان شان در آمریکا و اروپا درس می خوانند، اما قصد دارند بچه های مردم را برای تحصیل به کره شمالی بفرستند؟
کره شمالی در دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی از لحاظ شاخص های رشد اقتصادی به لحاظ توسعه صنعت کشاورزی کشور خوبی بود اما در حال حاضر با ظهور و حضور تکنولوژی فاصله زیادی با دنیا دارد و اکنون جزو بدترین انتخاب ها برای ادامه تحصیل محسوب می شود.
صادق زیبا کلام، تحلیلگر مسائل سیاسی و استاد سابق دانشگاه تهران نیز در واکنش به این خبر گفته است:« قرار است در کدام حوزه با کشور کره شمالی تبادل دانشجو و استاد داشته باشیم؟ کره شمالی در حوزه دانش علوم تجربی یا دانش فنی چه دستاورد‌ها و جایگاهی در جهان دارد؟ طی ۴۰ سال اخیر اساتید کره شمالی چند مقاله در خصوص جامعه شناسی، تاریخ یا روانشناسی یا روابط بین الملل و… منتشر کرده اند؟ جایگاه دانشگاه های کره شمالی در عرصه بین المللی کجاست؟ آیا مدرک فارغ التحصیل دانشگاه کره شمالی مورد قبول جامعه جهانی است؟ واقعیت این است که کره شمالی جز در مسائل نظامی- تسلیحاتی، هیچ دستاوردی دیگری ندارد. طرح چنین موضوعی از سوی مقامات دولتی صرفا یک اقدام تبلیغاتی و سیاسی است. آنچه مطرح شده نه اجرایی می شود و نه اصلا مورد قبول و باور جامعه است. این موضوع ها از سوی مسوولان مطرح می شود تا بیشتر برای خودشان دستاوردی به ثبت برسانند».
اما در مقابل اساتیدی نیز نظر مثبتی به این ماجرا دارند. محمد حسین یادگاری، عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس از جمله آنهاست. وی در واکنش به این موضوع به خبرنگار سیناپرس گفت: مطرح شدن چنین موضوعی از لحاظ گسترش و تبادل علمی میان دو کشور اصلا مشکلی ایجاد نمی کند، زیرا ما با کشورهای دیگر دنیا نیز این تبادل را داریم یعنی هم دانشجو می فرستیم و هم دانشجو می پذیریم. اعضای هیات علمی ایرانی که به کشور دیگری می روند و اعضای هیات علمی که به ایران می آیند به صورت وابسته ارتباط دارند. به نظر من چنین تبادلی می تواند در گستردگی کارهای علمی ما بسیار اثرگذار باشد. حتی یک کشور از دنیا که در لیست عدم همکاری ها است نیز می تواند به لیست همکاری های ما ورود پیدا کند تا بتواند تاثیرات علمی و فناوری بگذارد و اثرات خوبی نیز برجای بگذارد.
وی با نقد این موضوع که گفته می شود، چرا باید دانشجویان در کشوری که حتی دسترسی به اینترنت ندارد درس بخوانند، اظهارداشت: در گذشته نیز اینترنت وجود نداشت. آن زمان برای تهیه یک کتاب یا مقاله باید به کتابخانه می رفتیم و هیچ مشکلی نداشتیم. صد در صد در چنین شرایطی هیچ کاهندگی در پیشرفت علمی به وجود نمی آید. اگر اکنون اینترنت ندارند اما در آینده با همکاری کشور ما می توانند به اینترنت نیز دسترسی پیدا کنند.
وی افزود: اکنون کشور کره شمالی از نظر علمی پیشرفت های چشمگیری به خصوص در زمینه نظامی کسب کرده است. قطعا وقتی کشوری بتواند موشکی بسازد که قلب آمریکا را نشانه بگیرد، از پشتوانه علمی قوی برخوردار است. کره شمالی حتی در بازی فوتبال نیز به عنوان گربه سیاه فوتبال در کل منطقه آسیا و جام جهانی یادگاری هایی از خود به جا گذاشته است. قطعا چنین همکاری هایی می تواند تاثیر بسزایی در پیشرفت علمی کشور آنها و متقابلا کشور ما به همراه داشته باشد. از سوی دیگر تبادل دانشجو باعث می شود دو کشور آشنایی نسبت به فرهنگ و آداب و رسوم یکدیگر دست پیدا کنند.
گزارش: بیتا اکبری