به گزارش سیناپرس، ترکیبی از ایمونوتراپی و شیمی درمانی در یک کارآزمایی بالینی جدید، نویدبخش درمان سرطان پیشرفته پوست است. این داروی شیمی درمانی نوعی سلول را هدف قرار می دهد که پاسخ ایمنی را سرکوب کرده و نرخ واکنش مثبت بدن را افزایش می دهد.
به گفته محققان ایمونوتراپی یک روش درمانی نوظهور است که در آن سیستم ایمنی بدن بیمار برای کمک به مبارزه با سرطان تقویت می شود. در حالی که این روش به ویژه در برابر برخی از انواع سرطان مانند سرطان خون موثر است، مواردی وجود دارد که تومورها می توانند واکنش ایمنی را سرکوب کنند.
در مطالعات قبلی، دانشمندان جمعیتی از سلول ها را کشف کردند که به نظر می رسد مسئول این مقاومت ناخواسته هستند که آنها را سلول های سرکوبگر مشتق از میلوئید (MDSCs) نامیدند. در سال های پس از آن، یک داروی شیمی درمانی به نام تمام ترانس رتینوئیک اسید (ATRA) برای هدف قرار دادن سلو ل‌های سرکوبگر با هدف جلوگیری از تداخل آنها با پاسخ ایمنی ایجاد شد.
در مطالعه جدید، دانشمندان مرکز سرطان دانشگاه کلرادو، فاز دو کارآزمایی بالینی را برای آزمایش در ترکیب با یک داروی ایمونوتراپی به نام pembrolizumab انجام دادند. این کارآزمایی شامل ۲۴ بیمار مبتلا به ملانوم مرحله چهار بود که برخی از آنها هر دو دارو و برخی فقط پمبرولیزوماب را به تنهایی دریافت می کردند.
از بین کسانی که هر دو دارو را دریافت کردند، ۷۱ درصد به خوبی به درمان پاسخ دادند، ۵۰ درصد پاسخ کاملی را تجربه کرده و ۸۰ درصد تا یک سال بعد از درمان زنده ماندند. برای مقایسه، ایمونوتراپی به تنهایی دارای نرخ پاسخ حدود ۴۰ درصد بود. جالب اینجاست که هنگامی که دانشمندان دقیق تر بررسی کردند، دریافتند که سطوح سلول های سرکوبگر به طور موثر کاهش یافته است.
به دنبال این نتایج مثبت، آزمایشات بالینی فاز دوم در حال حاضر در بیماران سرطانی در حال انجام است که سایر انواع ایمونوتراپی قبلاً برای آنها شکست خورده است. به گزارش سیناپرس، مارتین مک کارتر (Martin McCarter) دانشمند ارشد در این کارآزمایی بالینی گفت: ما نشان دادیم که این دارو ایمن و موثر است، بنابراین منطقی است که آن را در جهت درمان گروه بیمارانی که در حال حاضر به بیشترین کمک نیاز دارند، استفاده کنیم. او در پایان افزود: ما در حال تلاش برای یافتن راه هایی برای دستکاری ریزمحیط تومورها هستیم تا بتوانیم پاسخ ایمنی بهتری داشته باشیم.
شرح کامل این تحقیق در مجله Clinical Cancer Research منتشر شده است.
مترجم: فاطمه امینی
No tags for this post.