به گزارش سیناپرس، محققان بین الملل در پژوهشی که نتایج آن را امروز منتشر کرده اند از نهنگ ها، این موجودات غول پیکر دریایی به عنوان راه حل هایی زنده و بسیار مهم برای کاهش کربن اتمسفر سخن گفته اند.
امروزه راه‌حل‌های مبتنی بر طبیعت که برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی پیشنهاد و اجرا می شوند، عمدتا رویکردی کل‌نگر دارند تا تنوع زیستی و حفظ اکوسیستم را ارتقا ببخشند.
در این راستا و در حالی که بیشتر تلاش ها بر روی کاشت درختان یا احیای تالاب‌ها متمرکز شده‌اند، پژوهشگران بین الملل در تحقیقی جدید، از اهمیت درک پتانسیل رسوب دادن یا اصطلاحا ترسیب کربن توسط بزرگ ترین حیوانات کره زمین یعنی نهنگ‌ها پرده برداشته اند.
آن ها در پژوهش خود، بررسی کرده اند که چگونه این غول های دریایی می توانند بر میزان کربن موجود در هوا و آب تأثیر گذاشته و به طور بالقوه در کاهش کلی دی اکسید کربن اتمسفر نقش داشته باشند.
به گفته این محققان که از دانشگاه اتاگوی نیوزیلند و دانشگاه آلاسکا جنوب شرقی هستند، درک نقش نهنگ ها در چرخه کربن، یک زمینه علمی پویا و نوظهور است که ممکن است هم برای حفاظت از دریا و هم برای طراحی استراتژی های مقابله با تغییرات آب و هوایی مفید باشد. این امر مستلزم همکاری میان رشته‌ای بین بوم‌شناسان دریایی، اقیانوس‌شناسان، بیوژئوشیمی‌دانان، مدل‌سازان چرخه کربن و اقتصاددانان است.
نهنگ ها می توانند تا 28 تن وزن داشته باشند، بیش از 100 سال عمر کنند و به اندازه یک هواپیما، بزرگ شوند. این حیوانات نیز مانند سایر موجودات زنده، دارای زیست توده ای هستند که عمدتاً از کربن تشکیل شده است.
محققان بر این باورند که نهنگ ها می توانند به عنوان بزرگ ترین مخزن های زنده کربن در اکوسیستم های اقیانوسی و دریایی، به عنوان بخشی از سیستمی عمل کنند که مسئول ذخیره 22 درصد از کل کربن زمین است.
به اعتقاد این دانشمندان، اندازه و طول عمر نهنگ ها به آن ها اجازه می دهد تا با ذخیره موثرتر کربن نسبت به حیوانات کوچک، مصرف مقادیر زیاد طعمه و تولید حجم زیادی از مواد زائد، اثرات قوی بر چرخه کربن داشته باشند. آن ها با توجه به این که برخی از طولانی‌ترین مهاجرت‌ها را در کره زمین به انجام می رسانند، به طور بالقوه می توانند بر پویایی مواد مغذی و چرخه کربن در حوضه های اقیانوسی تأثیر بگذارند.
این جانوران عظیم الجثه، روزانه تا 4 درصد از وزن بدن خود از ریز سخت پوستان و پلانکتون های فتوسنتزی تغذیه می کنند. برای نهنگ آبی، این مقدار، معادل نزدیک به 8000 پوند است.
هنگامی که آن ها هضم غذای خود را به پایان می برند، فضولات آن ها سرشار از مواد مغذی مهمی است که به شکوفایی همین ریز سخت پوستان و پلانکتون ها کمک می کنند و لذا باعث افزایش فتوسنتز و ذخیره کربن از جو می شوند.
نهنگ آبی می تواند تا 90 سال عمر کند. هنگامی که این جانور می میرد و بدنش به کف دریا می افتد، کربن موجود در آن با پوسیدگی به اعماق دریا منتقل می شود. به گزارش سیناپرس، این اتفاق، پمپ کربن بیولوژیکی را تکمیل می کند، جایی که مواد مغذی و مواد شیمیایی بین اقیانوس و جو از طریق مسیرهای پیچیده بیوژئوشیمیایی مبادله می شوند.
شکار تجاری، بزرگ ترین دلیل کاهش تعداد این جانوران مهم دریایی است و جمعیت آن ها را تا 81 درصد کاهش داده و دارای اثرات ناشناخته ای بر پمپ کربن بیولوژیکی بوده است.
محققان فوق معتقدند: بازیابی نهنگ ها در خصوص موارد ذکرشده، می تواند باعث افزایش طولانی مدت ترسیب کربن در اقیانوس ها شود و این نقش مهم در کاهش دی اکسید کربن اتمسفر، تنها از طریق مداخلات حفاظتی و مدیریتی قوی که مستقیماً افزایش جمعیت نهنگ ها را تحت تاثیر قرار دهد، ممکن می شود.
گفتنی است این یافته ها را نشریه بین المللی Trends in Ecology and Evolution منتشر کرده است.
مترجم: محمدرضا دلفیه
No tags for this post.