به گزارش سیناپرس، محققان معتقدند:سه رویکرد مشهور برای کند کردن فرآیندهای پیری تا حد زیادی ناکارآمد هستند. برای این مطالعه، محققان روش جدیدی را برای اندازه گیری پیری ایجاد کردند که پیچیدگی پیری در موجودات را نشان می دهد.
در این پژوهش جدید، دانشمندان سه رویکرد درمانی را که به طور گسترده ای معتقدند روند پیری را کند می کنند، بررسی کرده اند. در ادامه هنگامی که این فرآیندها روی موش ها آزمایش شد، این روش ها تا حد زیادی در تأثیر فرضی خود بر پیری بی اثر بودند.
دکتر دن اهنینگر (Dan Ehninger) از مرکز بیماری های عصبی آلمان و پژوهشگر ارشد این مطالعه گفت: هیچ ساعت داخلی پیری وجود ندارد که بتوانید با یک سوئیچ ساده آن را تنظیم کنید.
دکتر مارتین هرابه دی آنجلیس (Martin Hrabě de Angelis) رئیس موسسه ژنتیک تجربی و پژوهشگر که این پروژه را نیز هدایت می کرد، توضیح می دهد: ما سه تنظیم کننده را برای مداخلات خود انتخاب کردیم که بسیاری از کارشناسان معتقدند پیری را کاهش می دهند. یکی از آنها رژیم غذایی متناوب است که در آن کالری مصرفی کاهش می یابد.به گزارش سیناپرس،دوم گره مرکزی متابولیسم سلولی (mTOR) را هدف قرار می دهد که هدف داروی ضد پیری راپامایسین است و سوم به نوبه خود در ترشح هورمون رشد اختلال ایجاد می کند. درمان‌های مشابهی نیز توسط انسان‌ها استفاده می شود، اگرچه اثربخشی آنها در مورد پیری به اندازه کافی ثابت نشده است.
برای ارزیابی در موش ها، دانشمندان پاسخ جدیدی به این سوال ارائه کردند که چگونه پیری را اندازه گیری کنیم. دن اهنینگر توضیح می دهد: بسیاری از محققان در دهه های اخیر از طول عمر به عنوان معیار غیرمستقیم پیری استفاده کرده اند. بنابراین، برای مثال، موش ها پس از این آزمایش چند ساله می شوند و چگونه می توان این طول عمر را افزایش داد؟
اهنینگر می گوید: اغلب تصور می شود که اگر طولانی تر زندگی کنند، دیرتر پیر می شوند. اما مشکل این است که موش‌ها، مانند بسیاری از موجودات دیگر، از پیری عمومی نمی میرند بلکه از بیماری های بسیار خاص می میرند. به عنوان مثال تا ۹۰ درصد از موش ها به دلیل تومورهایی که در سنین بالا در بدن آنها ایجاد می شود، می میرند. بنابراین، اگر بخواهید به کل ژنوم برای یافتن عواملی که باعث می شود موش‌ها عمر طولانی داشته باشند، نگاه کنید، باید ژن های زیادی را بیابید که رشد تومور را سرکوب می کنند و نه لزوماً ژن هایی که نقش کلی در پیری دارند.
بنابراین، دانشمندان برای مطالعه خود رویکردی را انتخاب کردند که بر طول عمر تأکید نمی کند، بلکه بر بررسی جامع تغییرات مربوط به سن در طیف گسترده ای از عملکردهای بدن متمرکز است. بررسی سلامت به مجموعه ای از صدها عامل منجر می شود که بسیاری از حوزه های فیزیولوژی را پوشش می دهد. بنابراین در مراحل مختلف زندگی، موش ها مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفتند.
به گزارش سیناپرس، نتایج مبهم بود، اگرچه محققان توانستند موارد فردی را شناسایی کنند که در آن موش های پیر جوان‌تر از حد واقعی به نظر می رسند، اما واضح بود که این اثر به دلیل کند کردن پیری نیست، بلکه به دلیل عوامل مستقل از سن است.
دن انینگر در این باره گفت: این واقعیت که برخی روش ها تأثیر خود را در موش های جوان داشته است ثابت می کند که این روش ها فقط دارای اثرات جبران کننده و ارتقاء سلامت عمومی هستند و نمی توانند مکانیسم های پیری را مورد هدف قرار دهند.
شرح کامل این مطالعه جذاب در مجله تخصصی Nature Communications منتشر شده است.
مترجم: کاظم فلاحی پناه
No tags for this post.