به گزارش سیناپرس، دانشمندان چینی با مطالعه نمونه های ماه بازیابی شده از سطح ماه توسط ماهنورد Chang’e-5 دریافتند که خاک ماه، توانسته است مقادیری آب منتقل شده توسط بادهای خورشیدی را در منطقه عرض جغرافیایی میانی خود، حفظ کند.
مطالعات جدید پژوهشگران روی نمونه های خاک برداشته شده از ماه نشان دهنده وجود آب در قمر زمین است. بر اساس این یافته، دانشمندان پیش بینی می کنند که مقدار زیادی از منابع آبی برای استفاده در عرض های جغرافیایی بالای ماه وجود دارد.
دانشمندان قبلاً وجود آب سطحی در ماه را کشف کرده بودند. آنها معتقد بودند که بادهای خورشیدی، گازهای آتشفشانی و برخورد سیارک و ستاره های دنباله دار احتمالاً منابع مهم انتقال آب در ماه هستند.
حال این سوال مطرح می شود که آب چگونه به ماه می رسد و روی آن می ماند؟ چه مقدار آب در خاک ماه وجود دارد؟ آب از نظر مکانی چگونه در قمر زمین توزیع شده است؟
مطالعه نمونه های خاک ماه که توسط کاوشگر Chang’e-5 چین بازگردانده شده است،پاسخ بسیاری از این سوالات را در دل خود دارد. به گزارش سیناپرس، به همین دلیل تیم تحقیقاتی مشترک مرکز ملی علوم فضایی ، موسسه زمین شناسی و ژئوفیزیک و آکادمی علوم چین به بررسی و آنالیز این نمونه ها پرداخته و یافته های جدید خود را روز سه شنبه در آخرین نسخه مجله Proceedings of the National Academy of Sciences. منتشر کردند.
لین یانگتینگ، از پزوهشگران ارشد این تیم مطالعاتی در مورد کشفیات فوق می گوید: آبی که به آن اشاره می شود، آب به معنای معمولی نیست، بلکه آب ساختاری موجود در دانه‌های خاک است. از آنجایی که هیدروژن یکی از اجزای اصلی آب محسوب می شود، دانشمندان معمولاً از غلظت هیدروژن برای بیان محتوای آب استفاده می کنند.
به گزارش سیناپرس، این تیم تحقیقاتی ۱۷ دانه خاک قمری شامل الیوین، پیروکسن، پلاژیوکلاز و شیشه را از نمونه های جمع آوری شده توسط کاوشگر Chang’e-5 انتخاب کرده و تجزیه و تحلیل تجربی محتوای هیدروژن و ایزوتوپ‌ها را با استفاده از تکنیک پروفایل سازی جدید توسعه یافته بر روی یک طیف سنج جرمی یون ثانویه در مقیاس نانو انجام دادند.
محققان در پی این مطالعات دریافتند که میانگین محتوای آب در بالاترین ناحیه 0.1 میکرونی دانه های قمری 0.7 درصد وزنی است که برای کانی های غیرآبی نسبتاً زیاد است. سپس از طریق نسبت دوتریوم به هیدروژن ثابت کردند که آب روی سطح ماه تنها از باد خورشیدی گرفته شده است.
تیان هنگچی، از دیگر پزوهشگران این تیم مطالعاتی می گوید: یون های هیدروژن ساطع شده از خورشید با سرعت متوسط ۴۵۰ کیلومتر در ثانیه می رسند و مانند گلوله به سطح دانه های خاک ماه برخورد می کنند.
بر اساس تجزیه و تحلیل آزمایش های گرمایشی، تیم تحقیقاتی شبیه سازی‌هایی را در مورد حفظ هیدروژن در خاک ماه در دماهای مختلف انجام داده و نتایج نشان داد که آب منشأ باد خورشیدی را می توان به خوبی در مناطق عرض جغرافیایی متوسط و بالای سطح ماه حفظ کرد.
به گزارش سیناپرس، پیش از این، دانشمندان نمی توانستند از نمونه‌های برگشتی برای مطالعه تأثیر احتمالی عرض جغرافیایی بر محتوای آب در سطح ماه استفاده کنند، زیرا نمونه‌های ماه جمع آوری‌شده توسط مأموریت‌های آپولو ایالات متحده و مأموریت‌های لونا اتحاد جماهیر شوروی همگی از مناطق عرض جغرافیایی پائینی ماه جمع آوری شده بود.
گفتنی است ماموریت Chang’e-5 چین با موفقیت ۱۷۳۱ گرم نمونه خاک ماه را در پایان سال ۲۰۲۰ بازیابی کرد. این کاوشگر در 43.06 درجه عرض شمالی ماه فرود آمد که بالاتر از عرض جغرافیایی مکان های فرود ماموریت های آپولو و لونا بود. علاوه بر این، سن تبلور بازالت در منطقه فرود Chang’e-5 حدود ۲ میلیارد سال است که بسیار جوانتر از مناطق نمونه برداری ماموریت های آپولو و لونا است.
در خاتمه گفتنی است این کشف برای استفاده آینده از منابع آبی در ماه اهمیت زیادی دارد. چین قصد دارد یک ایستگاه تحقیقاتی علمی در منطقه قطب جنوبی ماه بسازد. تحقیقات ما نشان می دهد که منطقه قطب جنوبی ماه ممکن است آب بیشتری داشته باشد.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: english.news.cn
No tags for this post.