چشم های نه چندان خصوصی

حرکات چشم، سرنخ هایی از نحوه تصمیم گیری ما دارند.

به گزارش سیناپرس همدان، تحقیقات جدید به رهبری دانشمندان دانشگاه کلرادو بولدر نشان می‌دهد که چشم‌ها ممکن است واقعاً دریچه‌ای به روح باشند، یا حداقل اینکه چگونه انسان‌ها چشمان خود را به موضوعی متمرکز می کنند، ممکن است اطلاعات ارزشمندی را درباره نحوه تصمیم‌گیری‌شان نشان دهد.

یافته های جدید فرصتی نادر در علوم اعصاب به محققان ارائه می دهد: فرصتی برای مشاهده عملکرد درونی مغز انسان از بیرون. پزشکان همچنین می توانند به طور بالقوه از این نتایج برای غربالگری بیماران خود برای بیماری هایی مانند افسردگی یا بیماری پارکینسون استفاده کنند.

کالین کوربیش، دانشجوی دکترا در دپارتمان مهندسی مکانیک پل ام رادی در CU Boulder و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: مطالعه حرکات چشم فوق‌العاده جالب است. برخلاف دست‌ها یا پاهای شما، سرعت حرکات چشم تقریباً کاملاً غیرارادی است.

او و همکارانش، از جمله محققان دانشگاه جانز هاپکینز در بالتیمور، یافته های خود را در ماه نوامبر در مجله Current Biology منتشر کردند.

در این مطالعه، از تیمی متشکل از 22 نفر خواستند تا روی تردمیل راه بروند و سپس بین تنظیمات مختلف نمایش داده شده بر روی صفحه کامپیوتر یکی را انتخاب کنند: پیاده روی کوتاه با درجه ای از شیب یا پیاده روی طولانی تر روی زمین صاف.

محققان دریافتند که چشم‌های سوژه‌ها آن‌ها را قبل از نهایی کردن انتخاب خود، لو می دهد، کاربران تردمیل وقتی به گزینه‌هایی که در نهایت در ذهن خود انتخاب کرده‌اند نگاه می‌کنند، چشمان خود را سریع‌تر حرکت می‌دهند. هر چه چشمان آنها با شدت بیشتری حرکت می کرد، به نظر می رسید که آنها انتخاب خود را با اطمینان بیشتری ترجیح می دهند.

علا احمد، نویسنده ارشد این مطالعه و دانشیار مهندسی مکانیک در CU Boulder، گفت: ما یک اندازه گیری قابل دسترس را کشف کردیم که تنها در چند ثانیه به شما می گوید نه تنها چه چیزی را ترجیح می دهید، بلکه چقدر آن را ترجیح می دهید.

احمد توضیح داد که چگونه یا چرا انسان ها انتخاب می کنند (چای یا قهوه؟ سگ یا گربه؟) بسیار دشوار است. محققان ابزارهای زیادی ندارند که به راحتی به آنها اجازه دهد تا درون مغز را بررسی کنند. احمد، با این حال، معتقد است که چشمان ما می تواند نگاهی اجمالی به برخی از فرآیندهای فکری ما داشته باشد. او به طور خاص به نوعی حرکت، معروف به “ساکاد” علاقه مند است.

احمد گفت: راه اصلی حرکت چشم ما از طریق ساکاد است. این زمانی است که چشمان شما به سرعت از یک نقطه ثابت به نقطه دیگر می پرند.

سریع کلمه کلیدی است: ساکادها معمولاً تنها چند ده میلی ثانیه طول می کشند تا کامل شوند، که باعث می شود سریعتر از یک پلک زدن معمولی شوند.

احمد و همکارانش برای اینکه بفهمند آیا این حرکات هدف گیری، سرنخ هایی در مورد چگونگی تصمیم گیری انسان ها به دست می دهد یا خیر، تصمیم گرفتند به باشگاه ها بروند.

در مطالعه جدید، تیم یک تردمیل در محوطه دانشگاه CU Boulder راه اندازی کرد. افراد مورد مطالعه برای مدتی در شیب‌های مختلف ورزش کردند، سپس در مقابل یک مانیتور و دستگاهی با سرعت بالا و مبتنی بر دوربینی که حرکات چشم‌های آنها را ردیابی می‌کرد، می‌نشستند. در حالی که در حال تماشای صفحه نمایش بودند، آنها به یک سری گزینه فکر می کردند و 4 ثانیه فرصت داشتند تا بین دو گزینه که با نمادها نشان داده شده بودند انتخاب کنند: آیا آنها می خواستند 2 دقیقه با درجه 10 درصد راه بروند یا 6 دقیقه با درجه 4 درصد؟ پس از اتمام کار، آنها به تردمیل بازگشتند تا بر اساس آنچه که انتخاب کردند، عمل خود را شروع کنند.

این تیم متوجه شد که چشم‌های سوژه‌ها در مدت کوتاهی تحت یک کشمکش فعالیتی قرار گرفتند. همانطور که آنها گزینه های خود را در نظر گرفتند، افراد ابتدا به آرامی و سپس سریعتر چشمان خود را بین گزینه ها چرخاندند.

احمد گفت: در ابتدا، نگاه به هر یک از گزینه‌ها به طور مشابه شدید و سریع بود. سپس، با گذشت زمان، این تفاوت بیشتر شد و برای گزینه ای که در نهایت انتخاب کردند، حتی سریع تر شد.

محققان همچنین دریافتند افرادی که عجولانه‌ترین تصمیم‌ها را می‌گیرند، احتمالاً تکان‌دهنده‌ترین انتخاب ها در اعضای گروه، نیز تمایل دارند چشمان خود را با شدت بیشتری حرکت دهند. زمانی که افراد مورد آزمایش در مورد انتخاب خود تصمیم نهایی گرفتند، حرکت چشمان آنها دوباره کند شد.

کوربیش گفت: خواندن بی‌درنگ این فرآیند تصمیم‌گیری معمولاً نیاز به الکترودهای فیزیکی و روش های تهاجمی دارد که در مغز قرار می‌گیرند. داشتن این روش تعقیب چشم با سهولت اندازه‌گیری، احتمالات و نتایج سریع و زیادی را ارائه می دهد.

حرکات چشمی می توانند بسیار بیشتر از درک نحوه تصمیم گیری انسان ها اهمیت داشته باشند. به عنوان مثال، مطالعات روی میمون‌ها نشان داده است که برخی از مسیرهای مشابه در مغز که به نخستی‌ها کمک می‌کند بین این یا آن انتخاب کنند، ممکن است در افراد مبتلا به پارکینسون (یک بیماری عصبی که در آن افراد لرزش، مشکل در حرکت و مسائل دیگر را تجربه می‌کنند) نیز از بین برود.

احمد گفت: حرکات آهسته تنها یک علامت پارکینسون نیست، بلکه در بسیاری از اختلالات سلامت روان مانند افسردگی و اسکیزوفرنی ظاهر می شود. ما فکر می کنیم این حرکات چشم می تواند چیزی باشد که متخصصان پزشکی به عنوان یک ابزار تشخیصی است، یعنی راهی را برای شناسایی پیشرفت بیماری های خاص پیدا کنند.

به عبارت دیگر، چشم‌ها می‌توانند دریچه‌هایی به چیزهای بسیار فراتر از روح باشند.

منبع: medicalxpress

مترجم: سید سپهر ارومیهء