هنگامي كه هنوز همسالان وي، دوره دبيرستان را مي گذراندند، ماركوني نامه هايى به دانشمندان اروپا مي نوشت و در آنها از برق سخن مي گفت.
وي همچنين خبر آزمايشهاي آنان را نيز به دقت مي خواند و از نتايج آن مطلع مي شد. در پي اين ارتباط، ماركوني آگاهي يافت كه جمعي از دانشمندان درباره انتقال امواج الكتريكي و يافتن آنها، دچار مشكل شده اند. در اين زمان كه ماركوني 21 سال داشت آزمايشهاي خود را بر روي اين طرح متمركز كرد. وي لوله اي را پر از براده آهن نمود و جريان برق را از آن گذراند. آنگاه نزديك آن، جرقه برق ايجاد كرد تا مقدار برقي را كه از ميان براده هاي آهن مي گذرد، افزايش دهد. بر اثر تكميل اين طرح و آزمايشهاي فراوان بر روي آن، ماركوني پي برد كه مي تواند به وسيله يك دستگاه بيسيم، اخبار را از فاصله نسبتاً دور مخابره كند و اگر اجزاء دستگاه را كامل كند، كاربردش موفقيت آميزتر خواهد بود. ماركوني اين كار را دنبال كرد و پس از دو سال تلاش، موفق به اختراع فرستنده اي شد كه امواج بيسيم را تا چند صد متر منتشر مي كرد. يك سال پس از ثبت اختراعش، وي به كشتي هاي نيروي دريايى كه در فاصله بيست كيلومتري ساحل قرار داشتند اخباري مخابره كرد. ماركوني طي جنگ جهاني اول، در ارتش ايتاليا خدمت مي كرد و در اين دوره، چگونگي ارسال خبر را به مسافتهاي دور، دريافت. در اين زمان بود كه به اين كار توفيق يافت و اولين دستگاه راديو را اختراع كرد. آنچه كه در ابتدا توسط ماركوني ساخته شد، به صورت تلگراف مورد استفاده قرار گرفت. سپس با كمك ديگر دانشمندان به تكميل آن پرداخت. به اين ترتيب كه مدار تنظيم جهت دريافت علائم، انتخاب شد و لامپ انتقال صوت بر روي امواج، ميكروفن و… به وجود آمد تا راديويى كه امروزه مي شناسيم شكل گرفت. نهايتاً در سال 1919م، پخش آزمايشي راديو در انگلستان و سال بعد در امريكا آغاز شد. ماركوني پس از اين اختراع از طرف دولتهاي مختلف مورد تقدير واقع شد و در شمار مخترعان بزرگ قرار گرفت. گوليلمو ماركوني سرانجام در 20 ژوئيه 1937م در شصت و دو سالگي درگذشت.
منبع:راسخون
No tags for this post.