به گزارش سیناپرس همدان، تیمی از محققان دانشگاه وین با همکاری یکی از همکارانش از دانشگاه تسوکوبا دریافتند که اکثریت قریب به اتفاق میکروب‌های اعماق آب عمدتاً غیرفعال هستند. این گروه مطالعه طولانی مدت خود را بر روی میکروب ها در اعماق زیاد در اقیانوس اطلس، اقیانوس آرام و دریای مدیترانه در مجله Nature Geoscience توصیف می کند.
برای سال‌های متمادی، دانشمندان اقیانوس‌ها تصور می‌کردند که اقیانوس‌های جهان مملو از میکروب‌هایی است که هر چیزی را که اتفاقاً در آب‌هایشان بمیرد، می‌خورند. و در حالی که مشخص شده است که این درست است، اما به روش هایی که تصور می شد، حداقل نه بر اساس یافته های این تحقیق جدید، درست نیست.
تحقیقات قبلی نشان داده است که حداقل برخی از بخش‌های اعماق اقیانوس یا فاقد میکروب هستند یا میکروب‌هایی را در خود جای داده‌اند که مواد زیستی را مصرف نمی‌کنند. به عنوان مثال، یک ساندویچ بولونیا که در اب به طور کامل غوطه ور است و دارای یک دریچه باز است، حتی پس از 10 ماه زیر آب به سختی خراب شده بود. واضح است که اکوسیستم زیرآبی وسیع و متنوع است، برخی از مناطق مساعدتر از سایرین برای تجزیه بیومولکولی می باشند.
چنین مشاهداتی باعث شد که محققان دیگر پیشنهاد کنند که انواع خاصی از جلبک دریایی می توانند کربن را از هوا استخراج کنند، پس از مرگ غرق شوند و کربن را با خود ببرند و آن را در آب بسیار عمیق و سرد ذخیره کنند. اما به نظر نمی رسد که این امر محتمل باشد زیرا شواهد جدید نشان می دهد که میکروب های اقیانوس در همه جا یکسان نیستند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد میکروب‌ها در اعماق اقیانوس‌ها، محققان در سراسر جهان به جمع‌آوری نمونه‌ها پرداختند، اما به جای بالا بردن آنها روی کشتی خود، جایی که ممکن است به دلیل اختلاف فشار تغییر کنند، از کاوشگرهای فلورسنت استفاده کردند، میکروب‌هایی با نرخ تنفس بالاتر بیشتر درخشیدند. که محققان از آن به عنوان نوعی اندازه گیری استفاده کردند. آنها همچنین تعدادی از انواع مختلف میکروب را برای انجام مطالعات ژنتیکی به قایق خود آوردند.
محققان در بررسی داده‌های خود، با شگفتی متوجه شدند که تنها 3 درصد از میکروب‌هایی که مورد مطالعه قرار گرفتند، اکسیژن را به CO2 تبدیل می‌کردند. به گفته محققان، بقیه به دلیل فشار، عمدتاً غیرفعال بودند. آنها همچنین دریافتند که انتشار گازهای گلخانه‌ای که در اقیانوس منتهی می‌شوند بسیار نابرابر توزیع می‌شوند، که نشان می‌دهد تلاش برای استفاده از اقیانوس‌ها برای ذخیره CO2 بیشتر در حال حاضر غیرعملی و شاید احمقانه است. همچنین نشان می دهد که دانشمندان اقیانوس هنوز درک بسیار محدودی از شیمی اقیانوس دارند.
منبع :phys.org
مترجم: کیانوش کرمی