به گزارش سیناپرس،به تازگی دانشمندان موفق به طراحی نوعی هوش مصنوعی شده اند که قادر است نقش سیاستمداران را ایفا کند. طراحی عواملی که بتوانند در زمینه دیپلماسی، ارتباط برقرار کرده و همکاری کنند، امری بسیار دشوار و ناممکن است.
دانشمندان موفق به طراحی نوعی هوش مصنوعی شده اند که مانند سیاستمداران رفتار کرده و قادر به مذاکره و تحلیل شرایط است. این نوع خاص از هوش مصنوعی می‌توانند مذاکره کرده و توافق هایی را ایجاد کنند، به آنها اجازه می‌دهد در بازی دیپلماسی از سایر عوامل پیشی بگیرند.
این یافته ها یک رویکرد یادگیری تقویتی عمیق را برای عوامل مدل سازی نشان می دهند که می توانند با سایر عوامل مصنوعی برای ایجاد برنامه های مشترک در هنگام مذاکرات سیاسی ارتباط برقرار کرده و همکاری کنند.
باید توجه داشت که توسعه هوش مصنوعی که بتواند همکاری و ارتباط بین عوامل مختلف و پیچیده دنیای سیاست را نشان دهد، موضوعی بسیار مهم است. دیپلماسی یک فرایند پیچیده و چند لایه محسوب می شود که یک بستر آزمایشی مفید برای چنین رفتارهایی ارائه می دهد. این حوزه شامل ارتباطات پیچیده، مذاکره و تشکیل اتحاد بین بازیگردانان صحنه محسوب می شود که دستیابی به آن چالش های طولانی مدت برای هوش مصنوعی بوده است.
محققان برای درک و آزمایش بهتر این فناوری جدید، آن را در یک بازی فکری مبتنی بر دیپلماسی و دنیای سیاست آزمایش کردند. برای موفق شدن در این بازی، نیاز به استدلال در مورد برنامه های آینده بازیکنان ، تعهدات بین افراد و همکاری صادقانه آنها وجود دارد. عوامل قبلی هوش مصنوعی در بازی های تک نفره یا رقابتی دو نفره بدون ارتباط بین بازیکنان به موفقیت دست یافته اند.
گفتنی است این تیم مطالعاتی با سرپرستی یانوس کرامار و همکارش یورام باکراخ ، یک رویکرد یادگیری تقویتی عمیق را طراحی کردند که عوامل را قادر می سازد تا در مورد اتحادها و برنامه های مشترک مذاکره کنند. پزوهشگران طی این مطالعات، عواملی را ایجاد کردند که بازیکنان بازی را مدل سازی کرده و تیم هایی را تشکیل می دهند که سعی می کنند با استراتژی های تیم های دیگر مقابله کنند.
به گزارش سیناپرس، این الگوریتم یادگیری به عوامل اجازه می دهد تا با پیش بینی وضعیت های احتمالی بازی در آینده، با حرکات رقبا موافقت یا مخالفت کرده و معاملات سودمند را شناسایی کنند. با حرکت به سمت عملکرد در سطح انسانی، نویسندگان همچنین شرایط همکاری صادقانه را با بررسی برخی سناریوهای عهد شکنی بین عوامل، که در آن عوامل از توافقات گذشته منحرف می‌شوند، بررسی کردند.
این یافته‌ها به شکل گیری اساس مکانیسم های ارتباطی انعطاف پذیر در عوامل هوش مصنوعی کمک کرده و آن ها را قادر می سازد تا استراتژی های خود را با محیط تطبیق دهند.
شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Communications منتشر شده و در اختیار علاقه مندان قرار دارد.
مترجم: ناصر پورقدیمی