به گزارش سیناپرس، یکی از مهمترین مشکلات موجود در جامعه پژوهشی و دانشگاهی، نژادپرستی علمی است که می تواند نتایج و بودجه بندی تحقیقات را تحت تاثیر قرار داده و میزان توجه به یک یافته علمی را بر اساس شرایط نویسنده و نه اهمیت و چگونگی یافته ها تعیین کند.
نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد؛ با نرخ فعلی استخدام، تنوع نژادی و شرایط موجود در دانشگاه های ایالات متحده، مشکل نژادپرستی علمی به طور جدی مشاهده می شود. محققان پیشنهاد می کنند که اگر کالج ها و دانشگاه ها تنوع نژادی استادان و محققان را با رشد کمتر از یک درصد سرعت بخشند، می‌توان به برابری نژادی تا سال ۲۰۵۰ دست یافت.
جی ناتان ماتیاس، نیل لوئیس جونیور و الن هوپ در این مطالعات بر اساس تجزیه و تحلیل داده های فدرال به بررسی تنوع نژادی در دنیای علم پرداختند. در اینجا به واژه برابری نژادی (یا جمعیتی) به این معنی است که تنوع نژادی در دانشگاه ها با جمعیت نژادی در سطح جمعیت مطابقت دارد. کالج ها و دانشگاه‌ها در سراسر ایالات متحده به طور علنی متعهد شده اند که اعضای هیئت علمی با تنوع نژادی بیشتری را جذب کنند، اما علیرغم این اعلامیه ها، آموزش عالی در مقایسه با جمعیت عمومی پیشرفتی ندارد.
یک قیاس رایج در این حوزه، بسیاری را به این باور می رساند که فقدان تنوع در پست های ارشد به دلیل فقدان نامزدهای مناسب با پیشینه های کم نمایندگی است. برای بررسی این موضوع، محققان داده های سراسر ایالات متحده را از ۱۲۵۰ موسسه آموزش عالی تجزیه و تحلیل کردند، نشان می دهند که از سال ۲۰۰۷، تعداد افرادی که از گروه های اقلیت نژادی فارغ‌التحصیل شده اند، افزایش یافته است.
آنها همچنین تاکید می کنند: تعداد افراد دارای مدرک دکترا از گروه های فوق که در مشاغل هیات علمی ایالات متحده استخدام نشده اند به طور متوسط ۳۳۹۴ نفر در سال بین سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۰ افزایش یافته است. آنها برای بسیاری از زمینه ها استدلال می کنند، این تحلیل نشان می دهد که فقدان تنوع نژادی در دانشکده های ایالات متحده به دلیل کمبود نامزدهای واجد شرایط نیست.
به گزارش سیناپرس، ماتیاس و همکارانش در این رابطه می گویند: این مشکلات بدون منشا و به یکباره پدیدار نشده اند، آنها نتیجه یک تاریخ طولانی نژادپرستی در آموزش عالی هستند.
این تحقیقات پیشنهاد می کنند که پیشرفت موثر در این زمینه تنها از طریق حرکت به سمت هدف برابری اعضای هیات علمی ممکن خواهد بود.به گزارش سیناپرس، این امر به طور ویژه نیاز به همکاری در بخش نوآوری، ارزیابی و منابع دارد. محققان نتیجه می گیرند که اگر کالج ها و دانشگاه های ایالات متحده بتوانند در این سه حوزه همکاری کنند تا سهم اعضای هیئت علمی متعلق به اقلیت های نژادی را حداقل 0.8 درصد در سال افزایش دهند، می‌توانند تا سال ۲۰۵۰ به هدف خود یعنی برابری جمعیتی دست یابند.
شرح کامل این مطالعات در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Human Behavior منتشر شده است.
مترجم: احسان محمدحسینی
No tags for this post.