تصویر جدیدی از نزدیکترین سحابی ستاره ساز به زمین، تأثیر ستارگان پرجرم را در دگرگونی منطقه نشان می دهد.
به گزارش سیناپرس همدان، یک تصویر جدید خیره کننده از یک مهد کودک ستاره ای، داستانِ کیهانی پر از مرگ و تولد دوباره را روایت می کند.
این عکس از سحابی شکارچی، نزدیکترین منطقه ستاره‌زایی به زمین، تغییر شکلی را به تصویر می‌کشد که با مرگ ستارگان عظیم در منطقه رخ می‌دهد و اجزای سازنده نسل بعدی اجرام ستاره‌ای را تولید می‌کند.
این تصویر با استفاده از داده های تلسکوپ فضایی اسپیتزر که اکنون از رده خارج شده، Wide-Field Infrared Survey Explorer که اکنون با نام NEOWISE شناخته می شود، و رصدخانه فضایی هرشل آژانس فضایی اروپا که آن نیز اکنون از رده خارج شده، ساخته شده است.
این ابر گرد و غبار که در صورت فلکی شکارچی قرار دارد و به افتخار شکارچی اساطیری یونانی که توسط نیش عقرب کشته شد نامگذاری شده است، داستانی از خلقت دارد که شاید به همان اندازه شایسته جایگاهی در اساطیر باشد.
در ناحیه ستاره‌زایی که حدود 30 تا 40 سال نوری عرض دارد و در فاصله 1300 سال نوری از ما قرار دارد، دو حفره غول‌پیکر وجود دارد که توسط انفجار ستارگان غول‌پیکر به وجود آمده اند که خود آن ها نیز توسط غبار غلیظ در تصویر پوشیده شده‌اند. از آنجایی که این ستارگان عظیم، میلیون‌ها برابر بیشتر از خورشید تابش می‌کنند، این تابش دانه‌های غبار را می‌شکند و حفره‌های غول‌پیکری را ایجاد می‌کند که در مرکز سحابی قرار دارند.
گرد و غبار باقیمانده توسط بادهای ستارگان سحابی و ابرنواخترها، انفجارهای عظیم کیهانی که هنگام مرگ ستارگان پرجرم رخ می دهد، از بین می رود.
در تصویر، تکه‌هایی از گرد و غبار گرم با نور آبی مشخص شده‌اند، در حالی که گرد و غبار کمی خنک‌تر در اطراف لبه‌های غار به رنگ سبز است. رنگ قرمز در تصویر ناشی از گرد و غبار سرد است که به دمای منفی 440 درجه فارنهایت (منفی 260 درجه سانتیگراد) می رسد. این مناطق بیشتر در لبه های بیرونی ابر غبار، دور از مناطقی که ستارگان جوان و داغ در آن شکل می گیرند، قرار دارند.
رشته‌های نارنجی رنگی که بین دو حفره غول‌پیکر سحابی شکارچی قرار گرفته‌اند، داستان مرگ و تولد دوباره را نشان می‌دهند. مقامات ناسا در بیانیه ای نوشتند که درون این رشته ها موادی از انفجارهای ابرنواختری وجود دارد که می توانند در نسل بعدی ستارگان پرجرم ادغام شوند.
در نهایت، این ستارگان تازه متولد شده شروع به پرتاب مقادیر عظیمی از تشعشعات، پراکنده کردن ابرهای غباری که آنها را به دنیا آورده‌اند می کننده و دوباره شکل منطقه را به حالت مرگ در ابرنواخترها درمی آورند و بار دیگر منطقه را با عناصر سنگین برای نسل بعدی ستارگان غنی می‌کنند.
داستان این دگرگونی که تصویر بیان می‌کند به تلسکوپ‌هایی که آن ها را ایجاد کرده نیز کشیده می‌شود. در سال 2020، تلسکوپ فضایی اسپیتزر پس از 17 سال رصد جهان در مادون قرمز بازنشسته شد. اسپیتزر در طول عمر عملیاتی خود، دمای سیاره های فراخورشیدی را بررسی کرد، یک حلقه غول پیکر را در اطراف زحل کشف کرد و به شناسایی برخی از دورترین کهکشان های جهان کمک کرد.
فضاپیمای WISE که در سال 2009 پرتاب شد، تنها پس از دو سال در خواب زمستانی قرار گرفت. با این حال، در سال 2013، ناسا مأموریت دوم را برای جستجوی سیارک های نزدیک به زمین به این تلسکوپ اعطا کرد. این ماموریت که به NEOWISE تغییر نام داده است، امروزه هنوز عملیاتی است و برای تعیین محدودیت در تعداد، مدارها، اندازه ها و ترکیبات سیارک های پراکنده در سراسر منظومه شمسی استفاده شده است.
منبع: space.com
مترجم: سید سپهر ارومیهء