به گزارش سیناپرس، ایدوال ریچاردز (Idwall Richards) هنگامی که برای اولین بار یک سطل چرخ دار را در اوایل دهه ۱۹۸۰ دید، ایده ای در ذهنش برای جمع آوری زباله به طور خودکار نقش بست. این فکر درست در زمانی به ذهنش رسید که کارگران در بخش جمع آوری زباله در سیدنی بر سر حقوق و شرایط کار اعتصاب کرده بودند.
این کارگران به افزایش ساعات کاری به ۵ ساعت در روز معترض بودند در صورتیکه برای ۸ ساعت حقوق دریافت می کردند. به گفته آنان، جمع آوری زباله در گرمای شدید هوا و برای این مدت، طاقت فرسا و سخت بود.
مصادف با همین اتفاقات و در همین زمان، ایدوال ریچاردز و شرکت مدیریت زباله Solo Resource Recovery که با نام جی جی ریچاردز و پسران نیز شناخته می شد، مدت‌ها بود که روی مکانیزه شدن جمع آوری زباله ها فعالیت ها کار می کردند. در سال ۱۹۶۸، آقای ریچاردز یک کامیون حمل زباله طراحی کرد که دارای یک متراکم کننده هیدرولیکی در داخل یک قیف زباله بدون قاب بود. به گفته ریچاردز، پس از این طراحی شرکت او شروع به توسعه مکانیسمی برای بلند کردن و بارگیری سطل های چرخ دار زباله کرد و کم کم مهم شد.
ریچاردز معتقد بود که کامیون های زباله بر با قابلیت بارگیری از طرفین راه حل جمع کردن زباله در آینده است. در آن زمان تنها شرکت هایی که کامیون های حمل زباله تولید می کردند، همگی دارای سیستم بارگیری از عقب گیر بودند که هرگز کارآمد نبودند، زیرا باید حداقل دو و گاهی سه نفر در آن فعالیت می کردند درصورتیکه ریچاردز باور داشت که می توان این کار را فقط با یک نفر انجام داد.
به گزارش سیناپرس، ریچاردز که اکنون ۹۲ سال دارد، مفتخر است که شرکتی که توسط پدرش در سال ۱۹۳۲ تأسیس شد، توانست از رکود صنعتی اجتناب کند، زیرا به سمت پیشرفت حرکت کرده و نقشی انقلابی در صنعت ایفا کرد.
او گفت: ما به ثبت اختراع فکر نمی کردیم، ما به جمع آوری زباله فکر می کردیم. شرکت او با نام Solo Resource Recovery، هزاران کامیون زباله بالابر در محل دفتر مرکزی خود در چیندره ساخته است و آنها را به سراسر دنیا می فرستد.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
منبع: abc
No tags for this post.