مادر شدن، ساختار مغز زنان را تغییر می دهد

بارداری باعث شد زنان بخشی از ماده خاکستری را از دست بدهند و حالت قبلی مغز را تغییر شکل داد، یعنی همان مجموعه ای از مناطق مغزی که در هنگام سرگردانی و استرس در مغز از فعال ترین بخش ها هستند.

به گزارش سیناپرس همدان، طبق یک مطالعه جدید، بارداری منجر به تغییرات قابل توجهی در مغز می شود، از جمله تغییرات در ماده خاکستری و مناطق درگیر در ادراک.

به گفته محققان، یافته‌ها نشان می‌دهد که این تغییرات عصبی ممکن است پیوند بین مادر و نوزاد را تقویت کند و می‌تواند در تغییر هویتی که بسیاری از زنان هنگام تبدیل شدن به مادر احساس می‌کنند، نقش داشته باشد.

نویسندگان در این مطالعه که در ژورنال Nature Communications منتشر شد، نوشتند: این داده‌ها بینش‌های کلیدی را در مورد تأثیر مادر شدن بر مغز انسان ارائه می‌دهند و به تغییرات آشکار در ساختار و عملکرد مغز در دوران بارداری اشاره می‌کنند.

به گفته محققان مرکز پزشکی دانشگاه آمستردام، این تغییرات ممکن است مزایای انطباقی برای رفتار بارداری و مادری مادر و ایجاد رابطه جدید مادر و کودک ایجاد کند.

در یک مطالعه قبلی روی زنان باردار در اسپانیا، همان گروه از محققان دریافتند که شرکت کنندگان در این مطالعه میزان ماده خاکستری مغزشان کاهش یافته است و این کاهش تا دو سال پس از زایمان زنان ادامه دارد. در مطالعه جدید که در هلند انجام شد، محققان این کار را با بررسی نواحی بیشتر مغز و بررسی اینکه آیا این تغییرات با رفتارها و معیارهای پیوند مادر و نوزاد مرتبط است یا خیر، گسترش دادند.

آنها 80 زن هلندی را که در شروع مطالعه باردار نبودند و قبلاً هرگز بچه دار نشده بودند، دنبال کردند. در طول این مطالعه، 40 نفر از زنان باردار شدند. مغز همه زنان در شروع مطالعه و در مقاطع مختلف پس از آن، از جمله (برای کسانی که باردار شدند) اندکی پس از زایمان و یک سال پس از زایمان، اسکن شدند.

محققان دوباره دریافتند که زنانی که باردار شده اند پس از زایمان ماده خاکستری خود را از دست داده اند. به گفته نویسندگان، تکرار این یافته مانند مطالعه قبلی آنها، بیشتر نشان می دهد که این نتایج قابل اعتماد هستند و در افراد کشورهای مختلف دیده می شوند. این کاهش ماده خاکستری لزوماً مضر نیست. آنها گفتند، بلکه ممکن است نشان دهنده یک “تنظیم دقیق” مغز باشند که می تواند در مراقبت از نوزاد مفید باشد.

جالب توجه است که از دست دادن ماده خاکستری با رفتارهای به اصطلاح لانه سازی مرتبط بود که برای آماده شدن برای تولد نوزاد انجام می شود، به عنوان مثال، آماده کردن مهد کودک یا سازماندهی خانه.

این مطالعه همچنین نشان داد که زنان باردار تغییراتی را در سیستم مغزی به نام شبکه حالت پیش‌فرض نشان دادند، گروهی از نواحی مغز که زمانی که فرد کار خاصی را انجام نمی‌دهد فعال‌تر هستند. به گفته نویسندگان، این شبکه، زمانی فعال است که به ذهن خود اجازه می دهید سرگردان شود و تصور می شود درگیر خود انعکاسی و حافظه مروری و همچنین در فرآیندهای اجتماعی مانند همدلی است.

علاوه بر این، زنانی که تغییرات بزرگ‌تری در شبکه حالت پیش‌فرض داشتند، گزارش کردند که با نوزاد خود پیوند بیشتری دارند (که با بررسی پیوند مادر و نوزاد اندازه‌گیری می‌شود) و در مقایسه با زنانی که تغییرات کوچک‌تری دارند، از تعامل با نوزادشان لذت بیشتری می‌برند. زنانی که تغییرات شبکه در حالت پیش‌فرض بزرگ‌تر داشتند، «آسیب‌های پیوند» کمتری مانند احساس رنجش یا عصبانیت نسبت به نوزاد را گزارش کردند. علاوه بر این، تغییرات مغزی با معیارهای دلبستگی به جنین مرتبط بود – به طور خاص، هر چه افزایش فعالیت در شبکه حالت پیش فرض بیشتر بود، احتمال بیشتری وجود داشت که زنان جنین را از خودشان متمایز بدانند و جنین را به عنوان یک فرد بپذیرند.

نویسندگان می گویند که محققان حدس می زنند که تغییر در شبکه حالت پیش فرض در بارداری ممکن است اساس عصبی خود را تغییر دهد و به تغییر هویت و تمرکز زن که اغلب همراه با مادر شدن است، کمک می کند.

در نهایت، محققان بررسی کردند که چه عواملی می توانند این تغییرات مغزی را تحریک کنند و نتایج آنها به یک عامل احتمالی اشاره می کند: هورمون ها. محققان با استفاده از نمونه‌های ادرار جمع‌آوری‌شده در 10 نقطه در طول مطالعه، دریافتند که زنان با سطوح بالاتر استروژن، به‌ویژه در سه ماهه سوم بارداری، تغییرات مغزی بیشتری نسبت به زنان بدون افزایش شدید استروژن نشان دادند. در مقابل، عواملی مانند خواب، سطح استرس و نوع زایمان با تغییرات مغزی ارتباطی نداشتند.

با این حال، محققان نمی توانند این احتمال را رد کنند که عوامل دیگری که در این مطالعه اندازه گیری نشده اند، از جمله ورزش، تغذیه و نشانگرهای ژنتیکی، می توانند در این تغییرات مغزی دخیل باشند و آنها خواستار مطالعات بیشتر و بزرگتری برای بررسی این عوامل شدند.

منبع: livescience

مترجم: کیانوش کرمی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا