آناتومی ما و ماهیت کاغذ، برش کاغذ را بسیار دردناک می کند.
به گزارش سیناپرس همدان، شما در یک رمان اسرارآمیز غرق شده اید، خیلی سریع صفحه را ورق می زنید و پوست انگشت اشاره خود را می برید. درد برش انگشت با کاغذ بسیار شدید و گاه تحمل ناپذیر است.
علت این درد، ترکیبی از حساسیت فوق‌العاده دست‌های ما به درد و دندانه دار بودن لبه‌های کاغذ است. به گفته BrainFacts ، دست ها و انگشتان انسان دارای تعداد بالایی از سلول های عصبی به نام گیرنده های درد هستند که به سیگنال های منتشر شده توسط سلول های آسیب دیده پاسخ می دهند. برش های کاغذ در درجه اول “گیرنده های درد مکانیکی” را بر می انگیزانند، که این نوع گیرنده آسیب سلولی ناشی از فشار، بریدگی و سوراخ شدن را حس می کنند، به عنوان مثال، برخلاف آسیب ناشی از دماهای شدید. به میزان کمتری، برش کاغذ می‌تواند گیرنده‌های درد حساس به محرک‌های شیمیایی مانند مواد سفیدکننده‌های مورد استفاده برای سفید تر شدن کاغذ را نیز فعال کند. این سلول های عصبی ممکن است احساس خارش در اطراف یک برش با کاغذ را ایجاد کنند.
گیرنده‌های درد فعال‌شده، موجی از سیگنال‌های الکتریکی را آزاد می‌کنند که از طریق دسته‌های رشته‌های عصبی به طناب نخاعی حرکت می‌کنند. سلول های عصبی در نخاع، سپس آن سیگنال ها را به مغز منتقل می کنند. به گفته منابع پزشکی StatPearls، در نهایت، سیگنال‌ها به ناحیه‌ای از قشر چروکیده مغز می‌رسند که مسئول حس لامسه، دما و درد است که به عنوان قشر حسی محیطی شناخته می‌شود.
قشر حسی محیطی بر روی سطح مغز مانند یک هدبند منحنی دیده می شود، با نواحی مختلف هدبند که نمایانگر قسمت های مختلف بدن است. دست ها و انگشتان بسیار مملو از سلول های حساس به لمس و درد هستند، بنابراین مناطقی از این نوار هدبند مانند که به آنها اختصاص داده شده است در مقایسه با آنها بسیار زیاد است. قسمت های کمتر حساس بدن مانند تنه، دهان و زبان منطقه گسترده ای از این ناحیه را اشغال می کنند، که به توضیح اینکه چرا برش دادن زبان در حین لیسیدن پاکت نامه نیز بسیار دردناک است، کمک می کند.
اما این فقط آناتومی نیست که برش کاغذ را به طرز عجیبی دردناک می کند. خودِ فیزیکِ کاغذ نیز به درد و رنج می افزاید. به گفته کاسموس، اگرچه کاغذ با چشم غیرمسلح، بسیار صاف به نظر می رسد، اما در سطح میکروسکوپی، الیاف چوب خشک و فشرده داخل کاغذ، لبه های مواد را کاملاً خشن می کند. این بافت ناهموار باعث آسیب سلولی گسترده تری نسبت به یک لبه صاف و تمیز می شود.
همانطور که گفته شد، لبه دندانه دار کاغذ معمولاً فقط دو لایه بالای پوست، اپیدرم و درم، برش می دهد و بنابراین باعث خونریزی کم یا برشی بدون خونریزی می شود. این احتمال، ترمیم شدن و چسبیدن محل برش با خون لخته شده را کاهش می دهد. در نتیجه، رشته‌های عصبی مدام تحریک شده و برای مدت طولانی در معرض عناصر و باز و بسته شدن زخم، باقی می‌مانند و هر زمان که محل برش لمس می‌شود، سیگنال‌های درد را ساطع می‌کنند.
برای درمان بریدگی کاغذ، زخم را با آب و صابون تمیز کنید. برای جلوگیری از عفونت از پماد آنتی بیوتیک استفاده کنید. به گفته مرکز پزشکی وکسنر دانشگاه ایالتی اوهایو، آن محل را با بانداژ بپوشانید تا عایق شود. بیشتر بریدگی‌های کاغذ ظرف دو تا سه روز بهبود می‌یابند، اما اگر برش در این مدت بهبود نیافت، بهتر است به پزشک مراجعه کنید و از او بخواهید علائم عفونت را بررسی کند.
منبع: livescience
مترجم: کیانوش کرمی