به گزارش سیناپرس، بر اساس یافته های تحقیقات اخیر، پژوهشگران یک روش جدید برای تعیین اینکه آیا بیماران مبتلا به بیماری قلبی نیاز به استنت های عروق کرونر دارند یا جراحی بای پس موثرتر از آنژیوگرافی است را توسعه داده اند.
در این مطالعات، تیمی به رهبری دکتر کی. لنس گولد (K. Lance Gould) استاد و رئیس دانشگاه مارتین باکسبام در بیماری های قلبی در هوستون، از فناوری تصویربرداری توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) برای ترسیم جریان خون کرونر و نتایج آن استفاده کردند.
به گفته محققان، بیشتر اشکال بیماری قلبی باعث آسیب میوکارد می شود. ایسکمی میوکارد زمانی رخ می دهد که جریان خون به قلب کاهش یافته و از دریافت اکسیژن کافی به ماهیچه قلب جلوگیری می کند. هنگامی که ایسکمی میوکارد لایه عمیق یا ساب اندوکاردیال عضله بطن چپ را تحت تاثیر قرار می دهد، به آن ایسکمی ساب اندوکاردیال می گویند. ایسکمی سابندوکارد معمولاً در بیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی تشخیص داده می شود، اما با ابزارهای تصویربرداری فعلی اندازه گیری نمی شود. این تیم تحقیقاتی فناوری تصویربرداری توموگرافی، نرم افزار و اعتبار سنجی بالینی را برای تعریف اندازه و شدت این مرحله اولیه بیماری عروق کرونر توسعه داد.
دکتر گولد در این باره می گوید: داده‌ها نشان می دهد که تمام کارآزمایی های تصادفی شده استنت‌های کرونر و جراحی بای‌پس بر اساس آنژیوگرافی، بقای خود را مجدد بهبود نمی بخشند. بنابراین، آنژیوگرافی کرونری استاندارد طلایی برای تعیین استنت یا جراحی بای پس نیست، بلکه پرفیوژن کمی میوکارد توسط فناوری تصویربرداری توموگرافی گسیل پوزیترون استاندارد طلایی است.
به طور قابل توجهی، این مطالعات تحقیقات قبلی تیم را با اثبات آستانه شدت فناوری تصویربرداری توموگرافی تایید کرد. گولد گفت: آنژیوگرافی که یک آزمایش اشعه ایکس است به پزشکان کمک می کند تا انسدادهای سیستم شریانی را ارزیابی کرده و نحوه انجام استنت یا جراحی بای پس را نشان می دهد، اما در مورد انجام یا عدم موفقیت این روش کمکی نمی کند.
به گزارش سیناپرس، گولد در پایان گفت: چندین مطالعه برای تغییر روش در آینده در دست اجراست. به عنوان مثال، داده های اولیه ما نشان می دهد که عروق مجازی در تصاویر توموگرافی، نتایج بقا را قبل از انجام عمل استنت یا بای پس، به عنوان راهنمایی برای تصمیم گیری در این روش ها، پیش بینی می کند.
شرح کامل این مطالعه در مجله JACC منتشر شده است.
مترجم: مهدی فلاحی پناه