بررسی تاثیر کافئین در دویدن با سرعت در دو و میدانی

در سطح بین‌المللی ورزش، حتی کوچک‌ترین مزیت می‌تواند یک ورزشکار را از یک شرکت‌کننده صرف به یک سکوی پایانی برساند.
به گزارش سیناپرس همدان، ورزشکاران سعی می‌کنند با کمک روش‌های تمرینی بهبود عملکرد و کمک‌های تقویت عملکردی قبل از رویداد به آن مزیت رقابتی دست یابند.
کافئین، یک محرک سیستم عصبی، یکی از این کمک‌های تقویت کننده عملکرد است که معمولاً رایج‌ترین ترکیب مورد استفاده ورزشکاران در سراسر جهان است. در واقع، انجمن بین‌المللی فدراسیون‌های دو و میدانی (که اکنون World Athletics، WA نامیده می‌شود) کافئین را به عنوان یک کمک ارگوژنیک (یا افزایش عملکرد فیزیکی) در بیانیه استراتژی تغذیه برای ورزش‌های دو و میدانی توصیه می‌کند. با این حال، به دلیل عدم تحقیق در مورد اثرات کافئین بر عملکرد سرعت، این توصیه منعکس کننده شواهدی از سایر ورزش های بی هوازی به جای دوی سرعتی در دو و میدانی، مانند مسابقه دوی 100 متر است.
برای پیشبرد تحقیقات، تیمی از محققان ژاپنی اثرات حاد مکمل کافئین را بر عملکرد با سرعت دویدن بررسی کردند. این مطالعه به رهبری پروفسور تاکشی هاشیموتو از دانشگاه Ritsumeikan در ژاپن، متعاقباً در مجله Medicine & Science in Sports & Exercise منتشر شد.
به گفته پروفسور هاشیموتو، در حالی که مطالعات قبلی اثرات کافئین بر فعالیت دویدن را بررسی کرده اند، شواهد به دست آمده از این مطالعات به اندازه کافی قطعی برای حمایت از اجماع جهانی دو و میدانی نیست. اکثر آنها به تأثیرات آن در دوهای سرعتی انفرادی کمتر از 60 متر نگاه کرده اند. بنابراین، مطالعه اثرات انرژی زای کافئین بر عملکرد دوی 100 متر مهم بود.
محققان 13 دونده مرد در دانشگاه را برای این مطالعه به کار گرفتند. در یک آزمایش اولیه، محققان مدت زمان لازم برای رسیدن هر ورزشکار به حداکثر غلظت کافئین در پلاسمای خون را پس از مصرف آن تعیین کردند. با در نظر گرفتن این موضوع، ورزشکاران پس از مصرف مکمل های کافئین یا دارونما، دو بار دیگر برای آزمایش های دوی 100 متری فراخوانده شدند.
به عنوان معیارهای عملکرد، محققان سرعت دویدن را اندازه گیری کردند و زمان آن را نیز محاسبه کردند. در کاهش اثرات عوامل محیطی، زمان سرعت حرکت اصلاح شده برای بررسی اثرات مکمل کافئین استفاده شد.
نتایج نشان داد که زمان تصحیح شده دوی 100 متر برای ورزشکارانی که کافئین دریافت کرده بودند، با کاهش 0.14 ثانیه نسبت به گروه کنترل به طور قابل توجهی کوتاه شد. این کاهش در زمان تا حد زیادی با کاهش زمان سرعت حرکت برای 60 متر اول همراه بود.
محققان همچنین دریافتند که میانگین سرعت دویدن برای بازه های 0 تا 10 متر و 10 تا 20 متر در ورزشکارانی که کافئین دریافت کرده بودند به طور قابل توجهی بالاتر بود. علاوه بر این، با وجود کوتاه شدن زمان سرعت در 60 متر اول، تفاوت معنی داری در زمان دوی 40 متر آخر دوی سرعت مشاهده نشد. با هم، این مشاهدات نشان می دهد که مکمل کافئین شتاب انفجاری بیشتری را برای دوندگان دوی سرعت در مراحل اولیه مسابقه فراهم می کند.
در درازمدت، این نتایج می‌تواند با افزایش استفاده از کافئین به‌عنوان یک کمک انرژی‌زا در طول دوی سرعت، عملکرد ورزشی را برای ورزشکاران افزایش دهد.
پروفسور هاشیموتو و تیمش که مصمم به بررسی بیشتر اثرات نیروزای کافئین هستند، قصد دارند مکانیسم‌های اثر کافئین بر اقدامات پر فشار مانند دوی سرعت و پریدن را زیر سوال ببرند.
منبع: news-medical.net
مترجم: کیانوش کرمی