دکتر احمد جلالی، نماینده ایرانی در یونسکو در این جلسه حضور داشت و از ثبت قنات های ایرانی ابراز خرسندی کرد و آن را یک لحظه تاریخی دانست.
یازده قنات ثبت شده در روز جمعه، در استان های خراسان رضوی، خراسان جنوبی، یزد، کرمان، مرکزی و اصفهان قرار دارند و دارای معماری منحصر به فردی هستند.
بنا بر اعلام خبرگزاری میراث فرهنگی، نمایندگان کشورهای مختلف به اظهار نظر درباره پرونده ارائه شده از سوی ایران پرداختند که بیشتر کشورها از جمله قزاقستان، جامائیکا، تانزانیا، بورکینافاسو، زیمباوه، آذربایجان و لهستان از قنات‌های تاریخی ایر ان و ثبت آن ها در فهرست میراث جهانی یونسکو حمایت کردند. همچنین بیشتر کشورهای عضو بر اهمیت تاریخی قنات های ایران، سیستم پیچیده و مدرن بکار رفته در آن ها و سودمندی شان برای محیط زیست تاکید کردند.
بر اساس کنوانسیون حفاظت از میراث جهانی فرهنگی و طبیعی، سایت‌هایی که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار می گیرند، متعلق به تمام انسان های زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص هستند و دولت ها موظف به حفظ و نگهداری این آثار هستند. با ثبت یک اثر در فهرست میراث جهانی یونسکو، توجه و حمایت های جهانی به سوی اثر ثبت شده معطوف می شود.
قنات یک راهروی زیرزمینی است که آب را از آبخوان یا سفره آب زیرزمینی به اراضی پست تر منتقل می کند. در واقع قنات متشکل از چندین چاه است که به صورت عمودی در یک سطح شیب دار حفر شده اند و این چاه ها در زیر زمین با یک راهروی دارای شیب ملایم تر از سطح زمین به یکدیگر متصل می شوند.
ایرانی ها اولین مردمانی بودند که فناوری احداث قنات را در اختیار داشتند و قنات یکی از پیشرفته ترین تکنیک ها برای رسیدن به آب است. گفته می شود ایرانی ها از 3800 سال پیش قنات استفاده کرده اند.
شه تاو ناصری
No tags for this post.