در مواقعی یک طراحی نامناسب و تحمیلی به اثر می‌تواند گزاره‌های اشتباه به مخاطب مخابره کند که نتیجه آن، اجرایی غیر منسجم و ضعیف می‌شود.
سپیده حسینی در گفتگو با خبرنگار سیناپرس درباره تعریف طراحی لباس و صحنه گفت: «طراحی صحنه و لباس در واقع حاصل و نمود بیرونی نظام نشانگی یک اثر است که به شناخت بهتر مخاطب از کاراکتر زمان و مکان و مود یک اجرا منجر می‌شود. به‌طور خلاصه طراحی صحنه و لباس را می‌توان بستری تعریف کرد که یک اجرای خوب در این بستر اتفاق میافتد.»
او که سابقه کارهای متعدد در حوزه طراحی لباس و صحنه تئاتر و سینما را دارد، درباره تفاوت‌های طراحی در مدیوم سینما و تئاتر گفت: «ارتباط زنده مخاطب در تئاتر با اجرا و دید گزینشی او به یک اثر بر روی صحنه شاید یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های سینما و تئاتر باشد که بر روی طراحی صحنه و لباس هم تأثیر می‌گذارد. دید گزینشی به این معناست که مخاطب بر روی صحنه تئاتر با یک قاب عریض (واید) رو به روست که در هر لحظه از اجرا می‌تواند انتخاب کند که به کجای صحنه نگاه کند. در صورتی که در سینما این لنز دوربین است که انتخاب می‌کند شما در این لحظه چه باید ببینید و چه چیزی را نبینید.»
وی افزود: «در طراحی صحنه تئاتر انسجامی وجود دارد که نویزهای دیداری را از چشم مخاطب حذف می‌کند در واقع به سمت یک کلیتی می‌رود که سادگی، یکپارچگی و حذف زوائد و در بیشتر مواقع حذف جزییات غیر ضروری است که در طراحی لباس هم نمود بیرونی دارد. ولی در سینما به دلیل نبود محدودیت زمانی و مکانی و تعدد قاب و نزدیکی بیشتر به واقعیت و نه واقعیت قراردادی صحنه تئاتر، صحنه و لباس می‌تواند جزئیاتی متناظر با زندگی و پیرامون ما داشته باشد، هر چند که در ژانرهای مختلف این قاعده می‌تواند قدری دگرگون شود.»
دستیار صحنه و لباس فیلم سینمایی «ایتالیا ایتالیا» با اشاره به اینکه نبودِ منابع آموزشی و نداشتن تحصیلات کافی منجر به افت کیفی طراحی در تئاتر و سینما می‌شود، گفت: «منابع مکتوب در رشته طراحی صحنه و لباس تئاتر و سینما خیلی کم است و اگر هم باشد نایاب است، اما به‌صورت ابتدایی و حالت مبانی گونه می‌توان در برخی از سایت‌ها از مقالات یا پایان نامه‌ها به‌صورت کلی از مطالب محدود استفاده کرد.»
او ادامه داد: «تحصیلات دانشگاهی در این رشته را نیز می‌توان در دانشگاه‌های معتبر کشور گذراند تا از دانش و آگاهی کامل در کنار استادان خوب و فعال تئاتر و سینما بهره برد و به‌صورت تئوری و عملی و تجربی مهارت‌هایی کسب کرد.»
یک طراح خوب و خلاق و آگاه باید در هر مرتبه کاری، به دنبال علم روز دنیا باشد تا عناصری که باعث برجسته‌تر و متفاوت شدن طرحش می‌شود را در طراحی‌هایش بیفزاید
سپیده حسینی با تأکید بر مفید بودن پژوهش در رشته طراحی صحنه و لباس گفت: «پژوهش در این رشته، به سبب بالا بردن آگاهی افراد و به‌روز کردن آنها، می‌تواند تأثیر ویژه‌ای در کلیت طراحی و حتی در انتخاب رنگ و متریال جدید داشته باشد. یک طراح آگاه و باسواد به دنبال علم روز است؛ او با شناخت مواد و مصالح اولیه جدیدی که در اثر پژوهش به آن دست پیدا می‌کند، می‌تواند در طراحی صحنه و لباسش متفاوت عمل کند و جذابیت بصری‌ای به دور از تکرار و یکنواختی را پدید آورد.»
طراح صحنه نمایش «یک به سیب برای دونفر» در پایان گفت: «به اعتقاد من یک طراح خوب و خلاق و آگاه باید در هر مرتبه کاری، به دنبال علم روز دنیا باشد تا عناصری که باعث برجسته‌تر و متفاوت شدن طرحش می‌شود را در طراحی‌هایش بیفزاید و همین امر منجر به افزایش ارتباط خوب و مؤثر با تماشاگر می‌شود تا بتواند هدف خود را تأثیرگذارتر و به‌خوبی منتقل کند.»
گفتگو: اعظم حسن تقی
No tags for this post.