بارکد و اسکنر بارکد چه کاربردی دارند؟

نوار راه راه سیاه و سفیدی که بر روی همه چیز – از بسته بندی مواد غذایی تا جلد کتاب – دیده می شود و با تاباندن نور لیزر، اطلاعات آن خوانده می شود.

چرا از بارکد استفاده می شود؟

صاحبان فروشگاه ها نیاز دارند که اطلاع دقیقی از موجودی انبار خود داشته باشند. ساده ترین راه این است که در فروشگاه قدم زده و قفسه های خالی را چک کنید؛ یک روش دیگر این است که با چک کردن لیست خرید مشتریان، از وضعیت موجودی کالاها مطلع شوید. شاید این کار برای فروشگاه های کوچک تاحدودی جوابگو باشد، اما این کار در هایپرمارکت ها با هزاران قلم کالای مختلف، عملا غیرممکن است.

اگر قیمت گذاری کالاها بصورت دستی انجام شود، با تغییر قیمت ها مجبور خواهید بود که تمامی برچسب های قیمت را عوض کنید. معضل بعدی، دزدی از فروشگاه است؛ اگر با قفسه های خالی یک محصول مواجه شدید، می توانید اطمینان داشته باشید که تمامی آنها را فروخته اید؟

با استفاده از فناوری بارکد، تمامی این مشکلات حل می شود. تمامی اطلاعات مورد نیاز شامل محصولات، قیمت ها و موجودی کالا در سیستم رایانه ای ثبت می شوند. امکان تغییر دادن سریع قیمت ها و اطلاع از کاهش موجودی کالاها فراهم می شود. این فناوری از دقت بسیار بالایی برخوردار است و می توانید مطمئن باشید که چه میزان از هر کالایی فروخته شده و چه میزان به سرقت رفته اند.

یک سیستم مبتنی بر بارکد دارای سه بخش اصلی است: اول، یک رایانه مرکزی به عنوان پایگاه داده که گزارش تمامی کالاها از جمله قیمت، موجودی و تعداد فروخته شده را ثبت می کند. دوم، بارکدهایی که بر روی بسته بندی تمامی محصولات چاپ شده اند. سوم، اسکنرهایی که اطلاعات بارکد را می خوانند.

بارکدها چگونه اعداد 9-0 را نشان می دهند؟

بارکد برای طبقه بندی کالاهای مختلف، به هر محصول یک شماره منحصربفرد اختصاص می دهد که بر روی بسته بندی آن چاپ می شود. می توان همین عدد را بر روی بسته بندی محصولات چاپ کرد، اما مشکل در چاپ اعداد اعشاری است و احتمال بروز اشتباه توسط سیستم رایانه ای در تشخیص اعداد لاتین 8 با 3 یا 6 با 9 وجود دارد.

در فناوری بارکد از یک روش قابل اعتماد برای چاپ شماره منحصربفرد هر کالا استفاده شده است. بارکدها، نوارهای راه راه سیاه و سفید هستند که اعداد را نشان می دهند.

با نگاه کردن به این نوارها متوجه نمی شوید که یک عدد کجا تمام شده و عدد بعدی شروع می شود؛ اما این مسأله بسیار ساده است: به هر رقم در شماره محصول، میزان فضای افقی مشخصی داده شده است: دقیقا 7 واحد.

برای مشخص کردن اعداد 0 تا 9، این 7 واحد با الگوهای متفاوتی از نوارهای سیاه و سفید رنگ می شوند؛ مثلا 7 واحد عدد 1 به ترتیب شامل دو نوار سفید، دو نوار سیاه، دو نوار سفید و یک نوار سیاه است؛ عدد 2 نیز به ترتیب شامل دو نوار سفید، یک نوار سیاه، دو نوار سفید و دو نوار سیاه است.

بارکد در برگیرنده 3 دسته اطلاعات است: بخش اول بارکد، کشور را مشخص می کند، بخش دوم تولیدکننده محصول و بخش سوم نیز شماره شناسایی منحصربفرد محصول است.

اغلب محصولات دارای بارکد ساده ای موسوم به UPC (کد محصول جهانی) هستند که درصورت مخدوش شدن بارکد یا خواندن نشدن توسط اسکنر بارکد، براحتی قابل خواندن هستند.

نوع دیگری از بارکد نیز وجود دارد که به سرعت درحال متداول شدن است و اطلاعات بیشتری را در خود جای داده است. به این دسته، باکدهای دوبعدی (2d barcode) گفته می شود.

اسکنر بارکد چگونه کار می کند؟

بارکد بدون وجود فناوری مورد نیاز برای خواندن آن، کارآیی ندارد. اسکنرهای بارکد قادر به خواندن سریع توالی نوارهای راه راه سیاه و سفید بر روی بسته بندی محصولات و ارسال اطلاعات به سیستم رایانه ای هستند.

1) نور ال ای دی (LED) یا لیزر از دستگاه اسکنر بر روی بارکد تابانده می شود.

2) در مرحله بعد، این نور به بخش الکترونیکی تشخیص نور در اسکنر موسوم به سلول های فوتوالکتریک بازتابنده می شود. بخش های سفید بارکد، نور بیشتر و بخش های سیاه، حداقل نور را منعکس می کنند.

3) سلول های فوتوالکتریک، الگویی از پالس های روشن- خاموش مطابق با نوارهای سفید و سیاه تولید می کنند.

4) یک مدار الکتریکی متصل به اسکنر، این پالس های روشن- خاموش را به رقم های دودویی یا باینری (صفر و یک) تبدیل می کند.

5) رقم های دودویی به سیستم رایانه ای متصل به اسکنر ارسال می شوند و کد منحصربفرد هر محصول شناسایی می شود.

چه کسی بارکد را اختراع کرد؟

برنارد سیلور و ژوزف وودلاند در سال 1948 ایده طراحی سیستمی برای چک کردن خودکار محصولات را ارائه کردند. سیستم های مختلف نشان گذاری مانند خط و حلقه، نقطه و خط تیره بر پایه کد مورس را امتحان کردند. این دو مخترع در سال 1949 سیستم خود را اصلاح کرده و طرح سیستم اولیه بارکد را ثبت اختراع کردند.

تجهیزات سیستم اولیه اسکن بارکد شامل یک لامپ معمولی برای بازتاباندن نور روی برچسب محصولات و یک فوتو مولیت پلایر (نوع خام سلول های فوتوالکتریک) برای خواندن نور بازتابیده شده بود.

در دهه 1970 میلادی، فروشگاه های مواد غذایی شروع به استفاده از ایده کدگذاری اختصاصی محصولات خود کردند، اما فروشگاه های مختلف هرکدام سیستم های متفاوتی داشتند که این مسأله برای تولیدکنندگان بزرگ مواد غذایی دردسرساز شده بود.

برای حل این مشکل، ایده شکل گیری شورای کدگذاری یکسان (UCC) مطرح شد که بعدها به نام GS1 تغییر نام یافت؛ وظیفه این سازمان درحال حاضر، مدیریت استانداردهای بارکد در سراسر جهان است.

در سال 1971، جورج لاورر از IBM براساس ایده وودلاند، کد محصولات جهانی (UPC) – بارکد نواری شکل سیاه و سفید – را ساخت. در سال 1974، نخستین اسکنر بارکد جهان در سوپرمارکت مارش (Marsh) در شهر تروی (ایالت اوهایو) مورد استفاده قرار گرفت. در انگلیس نیز برای نخستین بار در سال 1979 از اسکنر بارکد استفاده شد.

 

منبع: explainthatstuff

ترجمه: معصومه سوهانی

 

No tags for this post.